Rozkład kopertowy ma na celu przeniesienie obciążeń przyłożonych do płyty lub okładziny na elementy prętowe podpierające płytę/okładzinę, elementy powierzchniowe (panele) dochodzące do płyty/okładziny oraz podpory, w których określone zostały geometryczne wymiary podpory (opcje zaawansowane w definicji podpór). Okładzina może być zdefiniowana dowolnym konturem, który może zawierać wewnątrz otwory.
Rozkład powierzchni obciążenia jest oparty bezpośrednio na kopertowym (trapezowo—trójkątnym) podziale obszaru, analogicznym do budowania rzutu połaci dachowych. Suma obciążenia przypadającego na podparcie jest równa powierzchni obszaru przypadającej na belkę / krawędź / podporę pomnożonej przez wartość obciążenia. Jeżeli rzut podzielonego kształtu wypada poza prętem, to ta część przykładana jest do pręta jako siła skupiona w węźle.
W przypadku podpory obciążenie z obszaru przypadającego na węzeł jest zamieniane na siłę skupioną.
Obciążenia z okładzin/paneli z kopertowym rozkładem obciążeń przykładane są na wszelkie obiekty znajdujące się w konturze i płaszczyźnie okładziny/panelu:
- Pręty w płaszczyźnie okładziny lub panelu — Robot automatycznie wyszukuje wszystkie pręty znajdujące się w płaszczyźnie i obrysie konturu okładziny lub panelu; efektem jest obciążenie liniowe trapezowe na pręcie
- Węzły prętów podpierających — obciążenie rozłożone jest na węzły należące do prętów dochodzących do płaszczyzny okładziny lub panelu (na przykład słupy podpierające okładzinę lub panel); efektem jest obciążenie węzłowe. Dla rozkładu jednokierunkowego rozkład do węzłów jest pomijany
- Węzły podporowe — obciążenie rozłożone jest na węzły z zadaną podporą, ale warunkiem koniecznym jest posiadanie przez podporę zaawansowanej charakterystyki słupa, czyli określenia wymiarów podpory. Obrys wymiarów podpory będzie określał obszar prostokąta, na który będzie zbierane obciążenie według rozkładu kopertowego; efektem jest obciążenie węzłowe
- Krawędzie paneli podpierających — obciążenie rozłożone jest na krawędzie należące do paneli dochodzących do płaszczyzny okładziny lub panelu (na przykład ściany podpierające okładzinę lub stropy przejmujące obciążenie od zewnętrznej ściany osłonowej); efektem jest obciążenie liniowe trapezowe krawędziowe.
- Pręty leżące w płaszczyźnie okładziny (belki) i krawędzie paneli podpierających (ścian) są równoważnymi obiektami, na które przykładane jest obciążenie
- Obciążenie przykładane do krawędzi ścian upraszczane jest do obciążenia trapezowego, opisanego dwoma punktami: krawędź dzielona jest na połowy, dla których Robot wylicza sumę obciążeń przypadających na każdą połowę. Następnie Robot oblicza średnią wartość tego obciążenia, która staje się wartością ekstremalną obciążenia trapezowego zastosowanego do całej krawędzi ściany. Obciążenia stosowane do prętów w płaszczyźnie okładziny lub panelu obliczane są na podstawie wewnętrznego podziału pręta; dlatego analogiczne przypadki rozkładu obciążenia na ścianach i prętach mogą różnić się kształtem i wartościami komponentów
- Jeżeli węzeł należy do pręta (belki) leżącego w płaszczyźnie okładziny, a obciążenie zostało już rozłożone na tym pręcie (belce), to nie będzie on uczestniczył w rozkładzie na słupy lub podpory
- Aby obciążenie zostało przyłożone do podpory, dla podpory tej muszą zostać zdefiniowane wymiary geometryczne (okno dialogowe Definicja podpory — Zaawansowane).
- Obciążenia dla okładzin / paneli nie są rozłożone, jeśli części obiektów, na których rozkładane jest obciążenie, nakładają się na siebie. Może to wystąpić w następujących przypadkach:
- Panele ścian wspierające kondygnację nakładają się na siebie.
- Siatka paneli ścian jest niespójna i wykorzystuje więzy kinematyczne.
- Element, który leży na panelu ściany, nie został podzielony na elementy obliczeniowe.
Program Robot zawiera również mapy rozkładu obciążenia. Po wybraniu opcji Obszary rozkładu obciążenia w oknie dialogowym Wyświetlanie (karta Obciążenia) wyświetlany jest rozkład obciążenia, zgodnie z metodą kopertową.
Na wszystkich okładzinach obliczonych metodą kopertową program Robotwyświetla mapy przynależności poszczególnych obszarów do danych podpór. Wyrysowanie mapy polega na nałożeniu kolorów na wszystkie kontury połaci w taki sposób, aby na żadnej z krawędzi nie było granicy konturów z tym samym kolorem.
Istnieje możliwość wybrania obiektów, które leżą w płaszczyźnie okładziny (lub panelu z wybranym rozkładem kopertowym w modelu obliczeniowym), a nie będą przenosić obciążenia. W rzeczywistej konstrukcji mogą to być np. elementy stężenia dachowego, które nie przenoszą obciążenia przekazywanego przez pokrycie. Takie obiekty można wybrać na dwa sposoby:
- Użyć opcji znajdujących się w oknie Inspektora — we właściwościach obiektu (pręt lub panel); dla opcji Rozkład kopertowy wybrać można polecenie Analizuj (obiekt będzie przenosił obciążenia) lub Pomiń (obiekt nie będzie przenosił obciążeń)
- Można użyć opcji Metody rozkładu kopertowego poprzez wybranie polecenia z menu Geometria > Dodatkowe atrybuty > Opcje rozkładu obciążeń: dla obiektów ze zdefiniowanej listy wybrać można polecenie Analizuj (obiekty będą przenosiły obciążenia) lub Pomiń (obiekty nie będą przenosiły obciążeń).