Woda gruntowa

W module fundamentów woda gruntowa jest rozpatrywana jedynie jako czynnik wywołujący wypór wody. Nie są rozpatrywane żadne efekty związane z ruchem wody w gruncie ani ze zmianą charakterystyk fizycznych gruntu (spójność, kąt tarcia wewnętrznego) wywołanych obecnością wód gruntowych.

Wypór wody działający na fundament jest obliczany na podstawie prawa Archimedesa; oznacza to, że siła wyporu jest równa ciężarowi wypartej przez fundament wody.

Wypór wody działający na grunt zanurzony w wodzie oraz przyrost gęstości mokrego gruntu jest analizowany jak dla ciała porowatego. Do tych obliczeń jest wykorzystywany parametr gruntu o nazwie "gęstość szkieletu gruntowego". W obliczeniach przyjmuje się, że gęstość właściwa gruntu jest porównywalna z gęstością w stanie suchym, co pozwala użyć następującej zależności:

Gdzie:

ρsw — gęstość gruntu pod wodą

ρs — gęstość gruntu suchego (gęstość właściwa)

ρss — gęstość szkieletu

ρw — gęstość wody.

Uwaga: Jeżeli gęstość szkieletu jest równa lub mniejsza od gęstości właściwej gruntu, to grunt jest traktowany jak ciało lite.

Dla polskiej normy można określić jedynie jeden poziom wody gruntowej, natomiast dla pozostałych norm dwa poziomy: wysoki i niski. Poziom wody wysokiej jest traktowany jako zmienny; występuje on tylko w przypadku, gdy to oddziaływanie jest niekorzystne (dotyczy to również zwierciadła wody gruntowej określanego dla normy polskiej). Zwierciadło wody niskiej traktuje się jako niezmienne i występujące w każdym z analizowanych stanów.