W formułach można używać poleceń warunkowych, które umożliwiają zdefiniowanie w rodzinie operacji zależnych od stanu innych parametrów.
Dzięki poleceniom warunkowym program może wyliczyć wartości dla parametrów w oparciu o spełnienie określonego warunku. W pewnych sytuacjach polecenia warunkowe są bardzo pomocne; jednakże tworzą one bardziej złożone rodziny i należy ich używać tylko wtedy, gdy jest to konieczne.
Dla większości parametrów typów polecenia warunkowe są zbędne, ponieważ sam parametr typu jest podobny do polecenia warunkowego: jeżeli jest to jednak typ, ustaw ten parametr na określoną wartość. Parametry umieszczenia są bardziej efektywnym obszarem używania poleceń warunkowych, zwłaszcza wtedy, gdy są używane do ustawiania parametru, którego wartość nie zmienia się w sposób ciągły.
Polecenie warunkowe używa następującej składni: IF (<warunek>, <instrukcje-jeśli-prawda>, <instrukcje-jeśli-fałsz>)
Oznacza to, że wartości przypisane do parametru zależą od tego, czy warunek jest spełniony (prawda), czy nie (fałsz). Jeżeli warunek jest spełniony, program zwraca wartość dla prawdy. Jeżeli warunek nie jest spełniony, zwraca wartość dla fałszu.
Polecenia warunkowe mogą zawierać wartości numeryczne, nazwy parametrów numerycznych oraz parametry Tak/Nie. W warunkach można używać następujących porównań: <, >, =. Można także używać operatorów logicznych: I, LUB, NIE. Obecnie <= i >= nie są zaimplementowane. Aby wyrazić takie porównanie, należy użyć logicznego NIE. Na przykład a<=b może zostać wprowadzone jako NIE(a>b).
Poniżej przedstawione są proste formuły używające poleceń warunkowych.
Proste IF: =IF (Długość < 3000mm, 200mm, 300mm)
IF z parametrem tekstowym: =IF (Długość > 35', “Łańcuch1”, “Łańcuch2”)
IF z logicznym I: =IF ( I (x = 1 , y = 2), 8 , 3 )
IF z logicznym LUB: =IF ( LUB ( A = 1 , B = 3 ) , 8 , 3 )
Osadzone wyrażenie IF = IF ( Długość < 35' , 2' 6" , IF ( Długość < 45' , 3' , IF ( Długość < 55' , 5' , 8' ) ) )
IF z warunkiem Tak/Nie: =Długość > 40 (zarówno warunek, jak i instrukcje wynikowe są niejawne).
Typowe użycie poleceń warunkowych w formułach obejmuje obliczanie wartości szyku i kontrolowanie widoczności elementów w zależności od wartości parametru. Przykładowo poleceń warunkowych można użyć do:
W programie Revit szyki mogą tylko mieć wartość całkowitą równą 2 lub większą. W pewnych sytuacjach może być pomocne utworzenie formuły warunkowej, która dla parametru szyku przyjmie wartość 2 nawet wtedy, gdy wartość obliczona będzie równa 1 lub 0. Dzięki takiej formule, gdy obliczona wartość szyku będzie równa 2 lub większa, formuła przyjmie tę wartość. A jeżeli obliczona wartość będzie równa 1 lub 0, formuła zmieni tę wartość na 2.
Formuła:Liczba elementów szyku = IF (ParamSzyku < 2, 2, ParamSzyku)
Jeśli na przykład istnieje parametr Oświetlenie, który ma kontrolować widoczność geometrii słupków okiennych, można utworzyć parametr Tak/Nie, np. WidSłupków i przypisać go do parametru Widoczność na palecie Właściwości geometrii słupków okiennych. Ponieważ parametr WidSłupków jest operacją typu Tak/Nie (lub logiczną), zarówno warunek (IF) jak i instrukcje wynikowe będą niejawne. W tym przykładzie, gdy warunek będzie spełniony (prawda), zostanie przyjęta wartość parametru WidSłupków, a geometria słupka okiennego będzie widoczna. I na odwrót, gdy warunek nie będzie spełniony (fałsz), parametr WidSłupków zostanie wyzerowany, a geometria słupka okiennego nie będzie widoczna.
Formuła: WidSłupków = Oświetlenie > 1