Dowiedz się, jak tworzyć własne biblioteki części i publikować je jako biblioteki elementów.
To nagranie wideo zostało zarejestrowanie w programie AutoCAD Mechanical 2015, ale pozostaje aktualne w przypadku Zestaw narzędzi AutoCAD Mechanical 2025.
| Oznaczenie czasu | Komentarz |
|---|---|
| 00:05 | W tym nagraniu wideo zobaczymy, w jaki sposób redagować elementy niestandardowe. Zobaczymy, jak utworzyć tę przekładkę, tak aby można było wstawić ją z biblioteki elementów w taki sam sposób, jak standardowe części dostarczane z programem Zestaw narzędzi AutoCAD Mechanical. |
| 00:21 | Zacznijmy od tego rysunku. Ten rysunek już zawiera geometrię, która będzie konieczna dla przekładki. Najpierw musimy dodać tę geometrię do biblioteki elementów. Następnie musimy nadać jej nazwę i ją zapisać. Podczas zapisywania możemy określić, gdzie w bibliotece elementów powinna być wyświetlana ta pozycja. Korzystamy z funkcji testowania, aby sprawdzić, czy wszystko jest jak należy. |
| 01:05 | Chcemy, aby można było zmieniać rozmiar przekładki. Można tak ustawić geometrię, aby *nie* zmieniała kształtu przy zmianie rozmiaru. Najpierw dodajemy wiązania geometryczne. Następnie dodajemy wiązania wymiarowe. Zmieniamy domyślną nazwę tego wiązania na „otwór-średnica”. Później dowiemy się, dlaczego jest to ważne. Na razie zobaczmy, jak inne wiązania wymiarowe wynikają z wiązania otwór-średnica. |
| 01:38 | Następnie musimy zdefiniować odpowiedni zestaw wartości średnicy otworu. Można to zrobić przez podanie wartości w tabeli zwanej tabelą rodziny. Aby dodać wymiar do tabeli rodziny, musimy utworzyć kolumnę tabeli rodziny i połączyć ją z wymiarem. Teraz możemy dodać kilka wierszy i zdefiniować poprawne wartości. Przetestujemy ponownie całość. Jak widać nazwa wiązania wymiarowego jest wyświetlana w oknie dialogowym wyboru rozmiaru. Dlatego należy nazywać wiązania opisowo. |
| 02:27 | Kontynuujmy. Teraz zdefiniujemy punkt wstawienia przekładki, a następnie zastosujemy wiązania, dzięki czemu nie zostanie ona przesunięta przy zmianie rozmiaru części. Należy zadbać, aby linie środkowe zostały utworzone na właściwej warstwie. Dlatego przeniesiemy je na warstwę przypisaną do linii środkowych. Następnie musimy zastosować wiązanie do linii środkowej w taki sposób, aby przedłużanie było kontrolowane automatycznie przez normę rysunkową. Najpierw musimy utworzyć parametr użytkownika o nazwie „przedłużenie”. Nazwa ma duże znaczenie, ponieważ program będzie sterować tym parametrem i przypisywać wartości za każdym razem, gdy będziemy wstawiać element dystansowy w rysunku. |
| 03:21 | Następnie zastosujemy wiązanie do linii środkowej, używając tego parametru. Aby zastosować wiązanie, dodajemy geometrię konstrukcji. Następnie przełączamy się na warstwę geometrii konstrukcji i dodajemy okrąg. Zastosujemy do niego wiązanie, aby znajdował się w pozycji koncentrycznej względem tego otworu. Następnie możemy przymocować końce linii środkowej do okręgu konstrukcyjnego. Teraz możemy dodać wiązanie wymiarowe, aby ustalić średnicę okręgu konstrukcyjnego na podstawie średnicy otworu oraz przedłużenia. Teraz możemy zapisać i przetestować element dystansowy. Jak widać, okrąg konstrukcyjny nie jest wyświetlany, gdy wstawiamy element dystansowy. |
| 04:30 | Teraz dodajmy inny widok do tej części. Ponownie zaczynamy od rysunku i dodajemy geometrię widoku do biblioteki elementów. Zapisujemy go jako widok części utworzonej wcześniej. Teraz możemy dodać wiązania geometryczne. A następnie wiązania wymiarowe. Znowu użyjemy nazwy „otwór-średnica” w przypadku tego wiązania wymiarowego. Stosując tę nazwę, wiązanie wymiarowe będzie skojarzone z kolumną tabeli Rodzina. |
| 05:22 | Następnie możemy zmienić warstwę tych linii w taki sposób, aby wskazywały krawędzie ukryte. To samo robimy w przypadku linii środkowej. |
| 05:44 | Na końcu dodamy informację o zestawieniu komponentów do tej części. Rozpoczynamy, dodając kolumnę materiału i łącząc go z właściwością Materiał1 komponentu. Wszystkie elementy dystansowe są produkowane ze stali miękkiej, dlatego możemy ustawić ten materiał globalnie, dzięki czemu ma taką samą wartość we wszystkich wierszach. Teraz dodajemy kolumnę „Nazwa”. Następnie łączymy ją z właściwością Opis1 komponentu. W zestawieniu komponentów nazwa części pochodzi od właściwości Standard ORAZ Opis komponentu. Na koniec zaznaczamy to pole wyboru, aby upewnić się, że okno dialogowe wyboru rozmiaru nie będzie monitowało o podanie wartości tej kolumny podczas wstawiania elementu dystansowego w rysunku. Teraz możemy określić wartości dla każdego wiersza. Następnie zapisujemy wszystko i gotowe. |
| 06:48 | Można zrobić wiele innych rzeczy, takich jak utworzenie wiązania wymiarowego z możliwością przesuwania oraz zdefiniowanie kreskowania i szyków, które będą dostosowywane w zależności od rozmiaru części. Warto zapoznać się z przygotowanymi przykładami i Pomocą, w której można znaleźć więcej informacji. |