NakładkaParaboliczny

Ten podzespół wstawia paraboliczne pasy ruchu, reprezentujące nachylenie końcowe, nawierzchnię drogi i dolną warstwę nośną miejskich pasów parabolicznych, umieszczonych pomiędzy znanymi punktami kołnierzowymi. Kształt paraboliczny symulowana jest za pomocą szeregu krótkich, prostoliniowych połączeń.

Aby użycie tego podzespołu było możliwe, powinny istnieć oddzielne linie trasowania, definiujące lewy i prawy punkt kołnierzowy. Rzędne tych punktów mogą być pobierane z powierzchni lub profilów. Jeśli komponent definiujący krawędzie (np. krawężnik i ściek) jest również komponentem odnowy, mogłyby być one również przekazane jako oznaczone punkty, przenosząc w ten sposób informację o odsunięciu i rzędnej.

Dołączenie

Punkt dołączenia znajduje się w pobliżu punktu korony podzespołu. Ponieważ pasy umieszczane są przez podzespół z obu stron korony, punkt dołączenia znajduje się zazwyczaj w punkcie linii bazowej zespołu. W trybie układu punkt ten jest zbieżny z punktem korony, natomiast w stanie korytarza punkt profilu nachylenia końcowego (lub punkt znacznika linii bazowej) może nie być z nim tożsamy, ponieważ odsunięcie i rzędna punktu korony obliczane są przy użyciu danych wejściowych, takich jak lewa i prawa wartość odsunięcia (punktu kołnierzowego).

Parametry wejściowe

Uwaga: Jeśli nie zaznaczono inaczej, wszystkie wymiary podawane są w metrach lub stopach. Wszystkie nachylenia podawane są jako kąt względem pionu (np. 4 : 1), chyba że podano nachylenie procentowe ze znakiem %.

Parametr	Opis	Rodzaj	Wartość domyślna
Odsunięcie kołnierza lewego	Odległość pomiędzy punktem dołączenia a lewą krawędzią nawierzchni drogi. Wartość ta jest używana, w przypadku gdy z lewą krawędzią nie jest powiązana żadna linia trasowania (lub oznaczony punkt).	Liczbowy	7.2 m 24.0 stopy
Odsunięcie kołnierza prawego	Odległość pomiędzy punktem dołączenia a prawą krawędzią nawierzchni drogi. Wartość ta jest używana, w przypadku gdy z prawą krawędzią nie jest powiązana żadna linia trasowania (lub oznaczony punkt).	Liczbowy	7.2 m 24.0 stopy
Kołnierz lewy – punkt oznaczony	Aby zapoczątkować tworzenie podzespołu, dostarczane są: istniejąca rzędna i odsunięcie lewej krawędzi nawierzchni drogi (OPCJA)	Ciąg	Brak
Kołnierz prawy – punkt oznaczony	Aby zapoczątkować tworzenie podzespołu, dostarczane są: istniejąca rzędna i odsunięcie prawej krawędzi nawierzchni drogi (OPCJA)	Ciąg	Brak
Wysokość korony drogi	Wysokość od punktu środkowego sznurka traserskiego do korony drogi.	Liczbowy, dodatni	0.10 m 0.3333 stopy
Min. nachylenie %	Minimalne, dopuszczalne, poprzeczne nachylenie pasów w kierunku na zewnątrz od punktu dołączenia (w %).	Liczbowy	-1%
Maks. nachylenie %	Maksymalne, dopuszczalne, poprzeczne nachylenie pasów w kierunku na zewnątrz od punktu dołączenia (w %).	Liczbowy	-4%
Głębokość warstwy nałożonej	Głębokość warstwy nałożonej poniżej nachylenia końcowego.	Liczbowy, dodatni	0.025 m 0.083 stopy
No. Przyrosty	Liczba odcinków linii prostych przybliżających kształt paraboliczny	Liczbowy, dodatni, równy	8

Po podaniu parametrów docelowych, powyższe parametry (domyślne odsunięcia i oznaczone punkty) będą w stosownych przypadkach ignorowane.

Parametry docelowe

W tej sekcji opisano występujące w tym podzespole parametry, które można mapować do jednego lub większej liczby obiektów docelowych, takich jak powierzchnia, linia trasowania lub obiekt profilu na rysunku. Więcej informacji zawiera temat Określanie ustawień docelowych korytarza.

Parametr	Opis	Stan
Punkt ścieku lewego	Efektem jest wartość odsunięcia lewej krawędzi nawierzchni drogi względem punktu dołączenia. Następujące typy obiektów można zastosować jako obiekty docelowe do określania tego odsunięcia: linie trasowania, polilinie, linie charakterystyczne lub figury pomiarowe.	Opcjonalny
Punkt ścieku prawego	Dostarczana jest wartość odsunięcia prawej krawędzi nawierzchni drogi względem punktu dołączenia. Następujące typy obiektów można zastosować jako obiekty docelowe do określania tego odsunięcia: linie trasowania, polilinie, linie charakterystyczne lub figury pomiarowe.	Opcjonalny
Profil ścieku lewego	Dostarczana jest wartość rzędnej lewej krawędzi nawierzchni drogi względem punktu dołączenia. Następujące typy obiektów można zastosować jako obiekty docelowe do określania tej rzędnej: profile, polilinie 3D, linie charakterystyczne lub figury pomiarowe.	Opcjonalny
Profil ścieku prawego	Dostarczana jest wartość rzędnej prawej krawędzi nawierzchni drogi względem punktu dołączenia. Następujące typy obiektów można zastosować jako obiekty docelowe do określania tej rzędnej: profile, polilinie 3D, linie charakterystyczne lub figury pomiarowe.	Opcja
EGTopSurf	W przypadku braku profilów dla rzędnych lewej lub prawej krawędzi nawierzchni drogi ta rzędna powierzchni przy tym odsunięciu jest wybierana jako wartość rzędnej (odpowiednio dla lewej i prawej krawędzi). Następujące typy obiektów można zastosować jako obiekty docelowe do określania tej powierzchni: powierzchnie.	Wymagany

Parametry wyjściowe

Brak

Zachowanie

Początkowy punkt dołączenia jest jedynie symbolem zastępczym (mającym większe zastosowanie w trybie układu). Pierwsze tworzone punkty to: lewa i prawa krawędź, których odsunięcia i rzędne wyznaczane są na podstawie parametrów wejściowych.

Następnie, przez połączenie lewego i prawego punktu kołnierzowego (czyli nowo utworzone krawędzie jezdni) definiowany jest sznurek traserski. Sznurek traserski dzielony jest przez wartość parametru „liczba przyrostów”, a środkowy przyrost przyjmowany jest jako odsunięcie „punktu korony”. Rzędna punktu korony wyznaczana jest przez dodanie parametru „wysokość korony” do rzędnej środka sznurka traserskiego.

Rzędne krzywej parabolicznej innych punktów mozaikowania obliczane są za pomocą standardowych równań łuku pionowego, przy założeniu, że ustawienie sznurka traserskiego jest poziome. Dodawane są odcinki prostoliniowe, łączące punkty rzędnych w szereg (od lewej krawędzi przez punkt korony do prawej krawędzi), by zdefiniować nachylenie końcowe. Poniżej nachylenia końcowego, w odległości równej głębokości warstwy nałożonej, wstawiana jest równoległa powierzchnia.

Działanie w trybie układu

W trybie układu wstawiana jest przez podzespół z obu stron punktu dołączenia równa ilość pasów(określana przez parametr wejściowy). Pierwsze dwa punkty krawędzi umieszczane są na podstawie lewego/prawego odsunięcia. Rzędne tych punktów są obliczane (w trybie układu) przez odjęcie wysokości korony drogi od rzędnej punktu dołączenia. Następnie w połowie odległości pomiędzy tymi dwoma punktami umieszczany jest „punkt korony”. Ponieważ jednak wartości domyślne programu są takie same dla lewej i prawej strony, domyślnie punkt korony dopasowany jest do punktu dołączenia. Akceptowane są takie nachylenia pasów, jakie zostały wstawione. Grubość nawierzchni drogi równa jest głębokości warstwy nałożonej.

Kody punktów, połączeń i kształtów

W następującej tabeli wymieniono kody kształtów, połączeń i punktów dla tych podzespołów, do których przypisano kody. Kody kształtu, połączeń i punktów dla tych podzespołów, do których nie przypisano kodów, nie zostały uwzględnione w tej tabeli.

Punkt, połączenie lub kształt	Kod	Opis
P1, P3	ETW	Zewnętrzne krawędzie pasa ruchu na nachyleniu końcowym
P4, P6	KJ_Warstwa_nałożona	Zewnętrzne krawędzie pasa ruchu na powierzchni bazowej
P2	Crown	Punkt korony na nachyleniu końcowym
P5	Crown_Overlay	Punkt korony na Naw1
L1 do Ln	Top, Pave	Połączenia łączące wszystkie punkty znajdujące się na nachyleniu końcowym
L(n+1) do L(2n)	Overlay	Połączenia łączące wszystkie punkty znajdujące się na powierzchni spodu warstwy nałożonej
S1	Overlay	Obszar pomiędzy nachyleniem końcowym a Naw1