Wiązania umożliwiają tworzenie reguł rządzących zmianami kształtu lub rozmiaru części.
W zależności od geometrii modelu konieczne może być dodanie jednego lub wielu ograniczeń definiujących jego kształt lub rozmiar. Wiązania wymuszają przestrzegane w modelu określonych reguł. Wiązania decydują o tym, jakie zmiany kształtu lub rozmiaru modelu są dozwolone, tzn. definiują jego „stopnie swobody”. Na przykład okrąg ma dwa stopnie swobody: położenie środka i średnicę. Po zdefiniowaniu środka i średnicy okrąg jest całkowicie ograniczony, a zdefiniowane wartości są utrzymywane. Wiązania wyznaczają zależności między elementami geometrycznymi; na przykład wymuszają prostopadłość, równoległość, styczność, współśrodkowość pary elementów, bądź nakazują, by miał one równe promienie.
Wiązania wspólnie z wymiarami decydują o kształcie i rozmiarze modelu. Po każdej modyfikacji modelu zachowane zostają relacje geometryczne między elementami wyznaczone przez zastosowane wiązania. Użytkownik dołącza wiązania do modelu, aby w ten sposób wyrazić swoje intencje dotyczące funkcjonowania części. Na przykład w oparciu o geometrię modelu można zdefiniować wiązanie nakazujące zachowanie równoległości między dwiema liniami. Można także dodać wiązanie w celu wymuszenia równej długości dwóch linii.
W toku stosowania ograniczeń geometrycznych należy analizować model, weryfikować go i w razie potrzeby zastępować wiązania innymi. Z czasem użytkownik nabierze doświadczenia i będzie potrafił od razu dobrać wiązania sprawiające, że model będzie spełniał założenia projektowe. Niektóre wiązania działają tylko na linie, a inne tylko na łuki, okręgi i punkty.
Stosowanie wiązania wymuszającego styczność
Stosowanie wiązania wymuszającego równoległość
Stosowanie wiązania wymuszającego prostopadłość
Stosowanie wiązania wymuszającego współśrodkowość
Kreator części udostępnia dziesięć ograniczeń geometrycznych. Na poniższej liście opisano te wiązania i wymieniono elementy, z którymi mogą być używane.
To wiązanie może być zdefiniowane między geometrią łuku (okręgiem lub łukiem) a inną geometrią łuku lub linią. Powoduje, że dwa łuki są do siebie styczne, nawet jeśli nie mają wspólnego punktu. Ograniczenie to jest zwykle stosowane do wymuszenia styczności linii z łukiem lub okręgiem.
To ograniczenie może być zdefiniowane między parą geometrii kierunkowych, takich jak linie. Wymusza ono równoległość dwóch lub więcej linii.
To ograniczenie może być zdefiniowane między parą geometrii kierunkowych, takich jak linie. Powoduje, że wybrane linie zachowują prostopadłość względem siebie.
To ograniczenie może być zdefiniowane dla dowolnej kombinacji okręgów i punktów. Wymusza ono niezmienne położenie środka geometrii. Zwykle stosowane jest do dwóch okręgów, wymuszając ich współśrodkowość lub do okręgu i punktu, który stale znajduje się w środku okręgu. Zastosowane do dwóch punktów sprawia, że stale się one pokrywają.
To ograniczenie może być zdefiniowane między punktem a dowolną geometrią. Wiąże ono dwa punkt (w tym punkty środkowe); zasadniczo powoduje, że punkt leży na geometrii.
To wiązanie może być zdefiniowane między dwiema parami geometrii. Powoduje, że odległość między geometriami w pierwszej parze jest zawsze równa odległości między geometriami w drugiej parze. Wiązanie to nie wpływa na faktyczne długości, a jedynie wymusza ich równość. Każda para geometrii musi być jedną z następujących kombinacji: dowolną kombinacją punktów i linii, dwoma okręgami lub łukami z wymuszoną współśrodkowością lub punktem i okręgiem bądź łukiem z wymuszoną współśrodkowością.
To ograniczenie może być zdefiniowane między dwoma okręgami lub dwoma łukami. Powoduje ono, że promienie obu łuków lub okręgów są zawsze równe. Wiązanie to nie wpływa na długość promieni, a jedynie wymusza ich równość.
To ograniczenie może być zdefiniowane między punktem i albo dwoma innymi punktami, albo dwoma liniami. Punkt będzie zawsze równoodległy od pozostałych dwóch geometrii. Wiązanie to nie wpływa na faktyczną odległość. Typowe zastosowanie to wymuszenie utrzymywania punktu w połowie linii.
To ograniczenie może być zdefiniowanie między dwiema geometriami tego samego typu i linią. Dwie geometrie są zawsze rozmieszczone symetrycznie po przeciwnych stronach linii. Wiązanie to nie wymusza utrzymywania dokładnego odbicia lustrzanego geometrii.
To ograniczenie może być zdefiniowane między linią lub łukiem a innym łukiem. (Wiązanie wymuszające normalność nie może być stosowane do dwóch linii. W takim przypadku należy użyć wiązania wymuszającego prostopadłość.) Łuki przecinają się, a kierunki stycznych do nich są prostopadłe w punkcie przecięcia. Typowe zastosowanie to utrzymywanie linii normalnej względem elipsy.