Informacje o używaniu płaszczyzn roboczych w kreatorze części

Płaszczyzny robocze służą do definiowania części, ustalania położenia geometrii i definiowania relacji między elementami części.

W Kreatorze części płaszczyzna robocza jest elementem wspomagającym modelowanie, który definiuje orientację płaszczyzny w przestrzeni trójwymiarowej. Jest to nieskończenie duża płaszczyzna konstrukcyjna, którą można umieścić w dowolnej orientacji. Płaszczyzna może być odsunięta od innej, zdefiniowanej wcześniej płaszczyzny roboczej, lub może odnosić się do geometrii 3D. Korzystając z płaszczyzny roboczej, użytkownik definiuje geometrię, wymiary, wiązania i profile składające się na model części. Płaszczyzny robocze ułatwiają umieszczanie geometrii, których położenie trudno byłoby precyzyjnie zdefiniować w inny sposób. Ograniczenie geometrii do płaszczyzny roboczej pozwala na kontrolowanie jej położenia. Płaszczyzny robocze ułatwiają definiowanie relacji między elementami i zapewniają kontrolę nad ich umieszczaniem.

Płaszczyzna robocza jest wyświetlana jako dwuwymiarowy prostokąt (2D). Jest to jedynie graficzna reprezentacja nieskończenie dużej płaszczyzny, dlatego prostokąta takiego nie można przesuwać, ani nie można zmieniać jego rozmiarów. Można jednak decydować, czy ma być widoczny, aby ułatwić sobie oglądanie modelu. Płaszczyzny robocze odsunięte i referencyjne są definiowane przez użytkownika i mogą być na różne sposoby przesuwane i redefiniowane.

Uwaga: Zaleca się korzystanie z jak najmniejszej liczby płaszczyzn roboczych, co pozwoli zachować optymalną objętość modelu.

Kliknięcie prawym przyciskiem myszy płaszczyzny roboczej w przeglądarce części spowoduje podświetlenie tej płaszczyzny w obszarze modelowania. Podczas dodawania geometrii lub wymiarów można zmienić kierunek wyświetlania na zgodny z wybraną płaszczyzną roboczą. Służy do tego opcja Ustaw widok w menu kontekstowym Płaszczyzna robocza.

Ważne: Wszelkie elementy skojarzone z płaszczyzną roboczą są ograniczone do pierwotnej płaszczyzny. Przesunięcie płaszczyzny powoduje przesunięcie również dołączonych do niej elementów. Usunięcie płaszczyzny powoduje usunięcie również dołączonych do niej elementów. Wszystkie elementy dołączone do płaszczyzny roboczej są wyświetlane w folderze Płaszczyzna robocza przeglądarki części.

Kreator części udostępnia trzy domyślne płaszczyzny robocze przecinające początek układu współrzędnych, czyli miejsce przecięcia osi X, Y i Z. Domyślne płaszczyzny robocze ułatwiają rozpoczęcie modelowania części. Zwykle najlepiej jest rozpocząć modelowanie na górnej płaszczyźnie roboczej i dodawać następne w miarę potrzeby. Płaszczyznę roboczą można dodać na dowolnym etapie procesu modelowania. Każda płaszczyzna robocza ma swój własny wewnętrzny układ współrzędnych. Płaszczyzny robocze można tworzyć w dowolnej płaszczyźnie w bieżącym lokalnym układzie współrzędnych (LUW) lub w globalnym układzie współrzędnych (GUW).

W oknie dialogowym Utwórz płaszczyznę roboczą można dodać do modelu wymienione niżej wstępnie ustawione płaszczyzny robocze:

Domyślne

Tworzy standardowe płaszczyzny robocze ZX, YZ i XY układu GUW.

Niestandardowy

Tworzy płaszczyznę roboczą różną od wstępnie ustawionych. Taka płaszczyzna robocza ma zdefiniowane przez użytkownika wartości X i Y i przechodzi przez początek bieżącego LUW.

Odsunięcie

Tworzy płaszczyznę roboczą odsuniętą o konkretną odległość od wybranej płaszczyzny źródłowej. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat poniżej Płaszczyzny robocze typu Odsunięcie.

Odniesienie

Tworzy płaszczyznę roboczą dołączoną do granicy elementu modyfikatora. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz temat poniżej Płaszczyzny robocze typu Odniesienie.

Góra

Tworzy płaszczyznę roboczą dopasowaną do standardowego widoku Góra 3D.

Dół

Tworzy płaszczyznę roboczą dopasowaną do standardowego widoku Dół 3D.

Przód

Tworzy płaszczyznę roboczą dopasowaną do standardowego widoku Przód 3D.

Tył

Tworzy płaszczyznę roboczą dopasowaną do standardowego widoku Tył 3D.

Lewo

Tworzy płaszczyznę roboczą dopasowaną do standardowego widoku Lewo 3D.

Prawy

Tworzy płaszczyznę roboczą dopasowaną do standardowego widoku Prawo 3D.

Wyświetlanie domyślnych płaszczyzn roboczych

Płaszczyzny robocze typu Odsunięcie

Płaszczyzna tego typu jest odsunięta o określoną odległość od innej płaszczyzny. Płaszczyznę roboczą można odsunąć od dowolnej istniejącej płaszczyzny roboczej, w tym od płaszczyzny typu Odsunięcie lub Odniesienie. Płaszczyznę roboczą typu Odsunięcie definiuje się, wybierając płaszczyznę źródłową i określając odległość między dwiema płaszczyznami. Odsunięte płaszczyzny robocze ułatwiają utrzymanie zadanych lub obliczonych odległości między elementami, takimi jak profile, geometrie i modyfikatory. Mogą również pełnić rolę pomocy konstrukcyjnych ułatwiających umieszczanie elementów, których położenie trudno byłoby zdefiniować w inny sposób. Płaszczyzna robocza typu Odsunięcie może posłużyć do zdefiniowania długości przejścia.

Tworzenie płaszczyzny roboczej typu Odsunięcie

Płaszczyzny robocze typu Odniesienie

Płaszczyzna taka jest zdefiniowana na jednej z powierzchni granic modyfikatora. Każdy modyfikator ma niewidoczną granicę — sześcienną obwiednią. Można utworzyć płaszczyznę roboczą odnoszącą się do jednej z płaszczyzn takiej granicy. Aby zdefiniować płaszczyznę roboczą typu Odniesienie, należy wybrać modyfikator i źródłową płaszczyznę roboczą wyznaczającą kierunek nowej płaszczyzny. Program wyznaczy granicę, czyli sześcienną obwiednię, elementu i zaproponuje do wyboru dwie możliwe płaszczyzny robocze. Przesunięcie lub zmiana rozmiaru modyfikatora spowoduje przesunięcie odnoszącej się do niego płaszczyzny roboczej.

Tworzenie płaszczyzny roboczej typu Odniesienie