Można edytować widoki, określać sposób ich wyświetlania oraz tworzyć widoki rysunkowe szkiców i części konstrukcji blachowej.
Nowości: 2022, 2024.2
Można zmienić etykietę, skalę, styl wyświetlania i inne atrybuty widoku rysunkowego. Jeśli zachodzi taka potrzeba, można wybrać inną reprezentację widoku.
Można usunąć widok rysunkowy albo skopiować go i wkleić do innego arkusza. Jeśli usunięty zostanie widok z zależnymi rzutami, szczegółami, przekrojami lub widokami pomocniczymi, to są one wszystkie automatycznie usuwane.
Wybierz widok w oknie graficznym lub w przeglądarce.
Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Edycja widoku.
W oknie dialogowym Widok rysunkowy na karcie Komponenty zmień opcje związane z modelem źródłowym lub dowolne dodatkowe opcje:
Podczas edycji widoku rysunku zespołu można wykonać jedną z następujących czynności:
Aby zmienić reprezentację widoku projektu, kliknij strzałkę i wybierz reprezentację widoku projektu z listy. Zaznacz pole wyboru Skojarzony, aby skojarzyć widok rysunkowy z reprezentacją widoku projektu w modelu.
Wybierz inną reprezentację pozycyjną, jeśli zachodzi taka potrzeba.
Wybierz składniki do reprezentacji w widoku dla generatora iAssembly.
Wybierz stan modelu, aby wyświetlić tylko włączone komponenty, które są częścią zestawienia komponentów.
Przezroczystość komponentu jest przechowywana w reprezentacji widoku. Widok rysunku skojarzony
z taką reprezentacją widoku projektu wykorzystuje ustawienie przezroczystości komponentu z reprezentacji widoku. Jeśli proces roboczy wykorzystuje skojarzone widoki, reprezentacje widoku są preferowaną metodą zarządzania wyświetlaniem wystąpień widoku rysunku.

Przezroczystość komponentu można przypisać na poziomie widoku (w przypadku nieskojarzonych widoków rysunków) lub na poziomie komponentu (za pomocą opcji Starsza przezroczystość). Ustawienie komponentu rysunku zastępuje wygląd komponentu modelu. Dotyczy to wyłącznie nieskojarzonych widoków rysunków.
Na karcie Stan modelu zmień opcje stanu konstrukcji spawanej, opcji odniesienia lub obliczeń ukrytych linii. (Dostępne opcje zależą od typu pliku użytego do utworzenia widoku).
Na karcie Opcje wyświetlania zmień atrybuty właściwości wyświetlania.
Podczas edycji rzutu bazowego użyj narzędzia bezpośredniej edycji w oknie graficznym w celu edycji właściwości widoku. Umożliwia ono zmianę orientacji widoku, skali i położenia oraz dodawanie i usuwanie widoków rzutowanych.
Kliknij przycisk OK, aby zamknąć okno dialogowe Widok rysunku.
Można dostosować orientację nowego lub istniejącego rzutu.
Orientacja rzutu rysunku jest zazwyczaj dziedziczona z orientacji modelu. Po utworzeniu rzutu bazowego można użyć narzędzia ViewCube, aby zmienić orientację modelu. Aby utworzyć określoną orientację niestandardową, użyj środowiska Widok niestandardowy.
Wykonaj jedną z poniższych czynności:
Aby utworzyć widok, kliknij na wstążce kartę Wstaw widoki
panel Tworzenie
Bazowy. 
Następnie wybierz plik modelu w oknie dialogowym Rzut rysunku.
Aby zmienić orientację istniejącego widoku, kliknij dwukrotnie widok.
Kliknij prawym przyciskiem myszy narzędzie ViewCube, a następnie kliknij przycisk Niestandardowa orientacja widoku, aby otworzyć środowisko Widok niestandardowy.
Na karcie Widok niestandardowy ustaw orientację rzutu. Na przykład:
), a następnie użyj opcji w oknie dialogowym Obrót skokowy widoku, aby ustawić orientację modelu.
), aby obrócić powierzchnię modelu powierzchni w kierunku płaszczyzny rzutowania.
), aby obrócić model do położenia perspektywicznego.Kliknij kartę Widok niestandardowy
panel Zakończ
Zakończ widok użytkownika, aby zaakceptować orientację widoku i zamknąć okno Widok niestandardowy.
Rzutowane widoki izometryczne tworzone dla widoków sekcji dziedziczą domyślnie wycięcia sekcji. Rzutowane oraz pomocnicze widoki prostopadłe obsługują dziedziczność sekcji, ale jest ona domyślnie wyłączona.
Rzutowane widoki izometryczne tworzone dla widoków z wyrwaniem dziedziczą domyślnie wyrwanie. Rzutowane oraz pomocnicze widoki prostopadłe nie obsługują dziedziczności operacji wyrwania.
W przypadku rzutu prostokątnego widoki pochodne domyślnie dziedziczą przerwania, jeśli kierunek rzutu widoku jest równoległy do linii przerwania.
W oknie graficznym lub przeglądarce wybierz widok pochodny.
Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz Edycja widoku.
Na karcie Opcje wyświetlania w oknie dialogowym Widok rysunkowy zaznacz odpowiednie pola wyboru w sekcji Dziedziczność wycięcia. Wybrane wycięcia są dziedziczone z widoku macierzystego.
Opcja Wyłącz określa, czy widok jest widoczny czy wyłączony. Pozwala ona uzyskać wyższy poziom kontroli widoczności, uzupełniając kontrolę widoczności komponentów, opisów, krawędzi modeli i warstw.
Wyłączenie kilku widoków rysunku zwiększa wydajność rysunków utworzonych dla dużych zespołów.
Atrybut Wyłącz dotyczy wszystkich geometrii utworzonych w oparciu o modele (widoczne i ukryte krawędzie, krawędzie gwintów, ścieżki rozsunięcia) oraz opisów dołączonych do wybranego widoku (widok szkicu, wymiarów, symboli, linii środkowych). Wyłączanie widoczności widoku nie jest dostępne dla nakładek ani wyrwań.
Jeśli przekrój zostanie wyłączony, szkic (profil) przekroju jest ukrywany w widoku macierzystym.
Jeśli widok macierzysty jest wyłączony, wyrwania są ukrywane.
Widok macierzysty określa, czy nakładka jest widoczna.
Wykonaj jedną z poniższych czynności:
Po umieszczeniu widoku zależnego na innym arkuszu niż widok macierzysty obok rzutu macierzystego wyświetlana jest linia rzutowania. W przeglądarce widok zależny jest wymieniony na liście pod swoim widokiem macierzystym razem z ikoną skrótu.
panel Arkusze
Nowy arkusz, a następnie przenieś lub skopiuj widok do arkusza.Sprawdź w przeglądarce, czy kopia jest umieszczona w nowym arkuszu. Jeżeli nie jest widoczna na arkuszu, może znajdować się 'za' innym widokiem. Kliknij i przeciągnij widoki, aby ją odsłonić.
W widokach rysunku można umieścić wykorzystane i niewykorzystane szkice 2D i 3D, nawet jeśli w pliku części nie występuje bryła. W przeglądarce rysunku zostanie utworzony węzeł szkicu z domyślną nazwą (poza częściami z odniesienia).
Szkice 2D są widoczne jedynie w widokach bazowych i muszą być równoległe do widoku.
W przypadku użycia szkiców 3D w widokach rysunku:
W widokach rysunku części, zawierających bryły i szkice, szkice domyślnie nie są wyświetlane. Jeśli plik części nie posiada brył, szkice będą automatycznie wyświetlane w widokach rysunku.
Szkice nie są domyślnie widoczne dla widoków zespołu. Kliknij model w przeglądarce prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Pobierz szkice modelu. Szkice wykorzystywane przez elementy zespołu nie mogą być wyświetlane na widoku rysunkowym.
Jeśli tworzysz szkic w rysunku, możliwe jest utworzenie dodatkowego widoku ze szkicu.
Na wstążce kliknij kartę Umieść widoki
panel Tworzenie
Podstawa, a następnie otwórz plik, który zawiera wyłącznie szkice lub szkice i korpusy bryłowe.
Kliknij w oknie graficznym, aby wstawić widok.
(Opcjonalnie). Aby dodać szkice do widoku, kliknij prawym przyciskiem myszy węzeł szkicu w przeglądarce i wybierz polecenie Włącz. Ikona przeglądarki zmieni kolor, aby zaznaczyć, że szkic jest widoczny.
(Opcjonalnie). Aby zmienić widoczność szkicu w widoku, kliknij prawym przyciskiem myszy ikonę szkicu w przeglądarce i zaznacz lub usuń zaznaczenie opcji Włącz.
Kontynuuj dodawanie widoków w miarę potrzeb.
Gdy do rysunku wprowadzono istotne zmiany, domyślnie wybrana opcja to Globalna aktualizacja.
Jeśli nie chcesz, aby aktualizacje były uruchamiane automatycznie, możesz ręcznie aktualizować rysunki podczas pracy. Gdy plik jest całkowicie aktualny, polecenie Uaktualnij zostanie wyświetlone jako nieaktywne.
W pasku szybkiego dostępu kliknij strzałkę znajdującą się pod opcją Uaktualnij.
Wybierz odpowiednią opcję:
).Przeciągnięcie umożliwia zmianę położenia pojedynczego widoku lub wielu widoków w oknie wyboru.
Jeśli zaczniesz przeciąganie w celu wybrania widoków w prawym górnym rogu i przeciągniesz po przekątnej z prawej na lewą stronę, możesz uwzględnić wszystkie widoki, z którymi styka się okno wyboru. Przeciągnięcie po przekątnej od lewej do prawej powoduje wybranie tylko tych widoków, które będą całkowicie zawarte w zdefiniowanym oknie.
Można także zachować położenie względne etykiety widoku poprzez powiązanie jej z obwiednią widoku.
W przypadku zmiany pozycji wielu widoków przeciągnij, aby je wybrać.
Kliknij i przeciągnij czerwoną ramkę pojedynczego widoku lub okna wyboru.
(Opcjonalnie). Aby zachować położenie względne etykiety widoku, wybierz opcję Wiąż do ramki widoku, znajdującą się na karcie Preferencje wyświetlania w panelu Standard w Edytorze stylów i standardów.
Jeśli etykieta widoku jest przesunięta lub niedopasowana, możesz zmienić jej położenie względem widoku. Kliknij prawym przyciskiem myszy widok i wybierz opcję Przywróć etykietę widoku.
Orientacja widoku (przód, góra, lewo, prawo itd.) używana w IDW, Autodesk Inventor View i 3D DWF, definiowana jest przez następujące przypisania.
Jest to domyślny widok izometryczny w szablonie angielskim (calowym):

Jest to domyślny widok izometryczny w szablonie metrycznym:

Przypisanie jest stałe i nie może zostać zmienione.
Tabela odnosi się do płaszczyzny początkowej części, podczas wstawiania widoku rysunku. Na przykład XY (+Z) znaczy, że patrzymy na płaszczyznę XY z perspektywy +Z.
Ponowne definiowanie widoku izometrycznego w pliku .ipt lub .iam (w programie Inventor) nie ma wpływu na odwzorowanie.
| Folder Początek w IPT (oraz IAM w programie Inventor) | Orientacja widoku w IDW, 3D DWF i Autodesk InventorView |
|---|---|
Jeśli narzędzie ViewCube nie jest wyświetlane, kliknij kartę Widok
panel Okna
Interfejs użytkownika i wybierz narzędzie ViewCube.
Użyj narzędzia ViewCube, aby zmienić orientację widoku.
Kliknij prawym przyciskiem narzędzie ViewCube i wybierz opcję Ustaw bieżący widok jako początek.
Istnieją trzy sposoby zarządzania oświetleniem i odbiciami widoku cieniowanego rysunku: użycie oświetlenia IBL modelu, użycie oświetlenia modelu innego niż IBL i środowisko odbicia właściwe dla rysunku.
Użycie oświetlenia IBL modelu

Używanie oświetlenia modelu innego niż IBL

Środowisko odbicia właściwe dla rysunku
