Zbierz informacje o licencjonowaniu, sprawdź wymagania systemowe, oceń opcje konfiguracji produktu i określ opcje obrazu stanowiska.
Dokładne przygotowania to pierwszy krok w kierunku pomyślnego wdrożenia. Po uzyskaniu licencji na produkty postępuj zgodnie z tą listą kontrolną najważniejszych czynności.
Zbieranie informacji o licencjonowaniu i instalacja narzędzi licencjonowania
- Poznaj i zrozum zasady rządzące procesem instalowania dotyczące typu zakupionej licencji. W przypadku obrazu stanowiska z licencją sieciową poznaj nazwę serwera licencji i model serwera licencji (samodzielny, rozproszony lub nadmiarowy) określone w chwili zakupu.
- Pomiń ten etap, jeśli masz licencję dla jednego użytkownika przypisaną do poświadczeń Twojego konta w portalu Autodesk Account. Odszukaj numer seryjny i klucz produktu każdego licencjonowanego produktu sieciowego. Informacje te można znaleźć na opakowaniu produktu, jeśli zakupiono nośnik, lub w wiadomości e-mail potwierdzającej pobranie albo uaktualnienie otrzymanej z firmy Autodesk.
- Zainstaluj i aktywuj wymagane narzędzia administratora sieci. Zainstaluj na przykład program Network License Manager (NLM).
Przegląd wymagań systemowych i opcji konfiguracyjnych
- Wymagania systemowe. Sprawdź, czy sieć, serwery i komputery klienckie spełniają wymagania systemowe w odniesieniu do każdego produktu w obrazie stanowiska.
- Języki. Jeśli produkt jest dostępny w wielu językach, wybierz język dla każdego stanowiska. Języki można dołączać podczas tworzenia obrazu stanowiska lub konfiguracji obrazu stanowiska, ale nie podczas modyfikowania obrazu stanowiska.
- Opcje konfiguracji. Oceń opcje konfiguracji zależne od produktu. Produkty mogą na przykład zawierać opcje ścieżek wyszukiwania, położenia plików pomocniczych lub dołączania rozszerzeń i plików dziennika.
Wybór opcji obrazu stanowiska
- Udział sieciowy. Wskaż serwer, na którym chcesz utworzyć udostępniony folder zawierający obraz administracyjny.
- Configuration Manager. Do utworzenia obrazu stanowiska możesz użyć innych narzędzi, takich jak Microsoft Endpoint Configuration Manager (wcześniej SCCM), i metodologii opartych na skryptach.