Komponentami zespołu mogą być pojedyncze części lub podzespoły, które zachowują się jak pojedyncze elementy. Na przykład pojedyncza płyta bazowa i złożony siłownik pneumatyczny stają się takimi samymi komponentami po wstawieniu do zespołu.
Aby zapewnić do nich dostęp przy otwieraniu pliku zespołu, należy dodać ścieżki ich występowania do projektu dla zespołu.
Zachowanie i charakterystyki komponentu zależą od sposobu, w jaki został utworzony.
Komponenty programu Autodesk Inventor są tworzone w plikach części lub bezpośrednio w pliku zespołu. Komponentem programu Autodesk Inventor może być podzespół, którego części mogą być modyfikowane, lub pojedyncza część, której elementy mogą być modyfikowane. Szkice użyte do budowy elementów części, mogą być całkowicie lub częściowo zwymiarowane. Częściowo zwymiarowane elementy są częściowo ograniczone i mogą być oznaczane jako adaptacyjne .
Komponenty zespołu zapisane w reprezentacjach pozycyjnych wykonują kinematyczne "zdjęcia" do wykorzystania w badaniach ruchu i innych analizach. W zespole otwartym można pobrać dowolną reprezentację pozycyjną zapisaną w pliku.
Części i zespoły z innych systemów CAD można umieścić jako komponenty w zespołach programu Autodesk Inventor. Możliwości zmiany rozmiaru lub kształtu importowanych komponentów mogą być ograniczone (zobacz Uzyskiwanie dostępu do plików z innych systemów CAD).
Komponenty elastyczne są to podzespoły o co najmniej jednym stopniu swobody. Aby umożliwić ruch w zespole nadrzędnym, w przeglądarce ustaw stan komponentu podzespołu na Elastyczny. Każde wystąpienie podzespołu elastycznego może mieć niepowtarzalne położenie w zespole. Na przykład jedno wystąpienie komponentu można pokazywać jako otwarte, a inne zamknięte.
Adaptacyjne części i podzespoły mogą zmieniać swój kształt i swoją wielkość, aby spełnić założone wymagania projektowe. Kiedy adaptacyjny podzespół jest powiązany z innym komponentem zespołu, to rozmiar częściowo ograniczona geometria części adaptacyjnej zostanie zmieniony .
Po wstawieniu części lub podzespołu do zespołu należy oznaczyć ją jako adaptacyjną. Można desygnować tylko jedno wystąpienie komponentu adaptacyjnego w czasie. Zmiany adaptacyjne do tego wystąpienia określają rozmiar i kształt wszystkich pozostałych wystąpień danego komponentu.
W razie potrzeby można usunąć stan adaptacyjny i nadać stan elastyczny.
Komponent nie może być jednocześnie adaptacyjny i elastyczny.
Większość zespołów zawiera kombinację istniejących komponentów i komponentów (części i podzespołów) utworzonych w środowisku zespołu.
Podczas tworzenia komponentów w zespole można wykorzystać geometrię z innych części (krawędzie, punkty środkowe otworów) do utworzenia szkicu elementu. Części bazujące na istniejącej geometrii są umieszczane i tworzone zależnie od ich geometrii. Części tworzone wewnątrz zespołu mają wstawiane automatycznie wiązanie zestawiające pomiędzy płaszczyzną XY szkicu części i płaszczyzną części, na której szkicujesz. Można zdefiniować część utworzoną lokalnie jako adaptacyjną , tak aby jej rozmiar i kształt zmieniały się, gdy będą się zmieniać komponenty, względem których jest ona adaptacyjna.
Aby ustawić stopnie swobody i położenie komponentu, należy użyć opcji Wiązania lub Połączenia. Każda część albo podzespół w zespole może mieć usunięte wszystkie stopnie swobody. Początek nieruchomego obiektu jest nieruchomy podczas umieszczania wiązań zespołu, choć nieruchomy obiekt można nadal oznaczyć jako adaptacyjny. Elementy nieruchomej, adaptacyjnej części mogą zmieniać swój kształt i swoją wielkość, mimo że położenie części jest stałe.
Dobrą sposobem jest unieruchomienie co najmniej jednego komponentu w zespole, aby służył innym komponentom jako punkt kotwiczenia. Aby unieruchomić komponent po jego umieszczeniu, kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Umieść unieruchomiony w początku. Jeżeli jest to potrzebne, to można usunąć unieruchomienie z danego komponentu.