Można utworzyć prosty kabel taśmowy z dwoma punktami prowadzący od złącza do złącza lub można dodać dodatkowe punkty konstrukcyjne kabla taśmowego i zawinięcia, aby kontrolować kierunek i kształt kabla wokół lub poprzez istniejącą geometrię zespołu. Punkty konstrukcyjne są odsunięte od istniejącej geometrii powierzchni o określoną wartość odsunięcia, która może być ustawiona w trakcie pracy nad projektem. Po utworzeniu punkty konstrukcyjne na ścieżce kabla taśmowego używane są do dodawania zawinięć, ustawiania kabla w odpowiednim położeniu i nadawania mu odpowiedniego kształtu.
Kabel tworzony jest jako renderowany lub jako linia środkowa, w zależności od wybranych ustawień wyświetlania.
Kable taśmowe można zdefiniować jako najbardziej podobne do oczekiwanych rezultatów, a następnie dostosować je później lub też zmodyfikować je za pomocą elementów konstrukcyjnych ustawionych podczas planowania ścieżki kabla taśmowego.
Aby utworzyć kabel taśmowy, należy wybrać 2 złącza: złącze początkowe i końcowe. W trakcie projektowania można dodać kolejne punkty konstrukcyjne wszędzie tam, gdzie kabel taśmowy musi przystosować się do zmian w zespole lub, aby kontrolować kierunek segmentu wokół lub poprzez istniejącą geometrię zespołu.
Aby umieścić punkty konstrukcyjne z większą precyzją, należy zdefiniować elementy konstrukcyjne w krytycznych miejscach przed wstawieniem segmentu. Punkty konstrukcyjne skojarzone z elementami konstrukcyjnymi są aktualizowane po wprowadzeniu zmian do modelu.
Kable taśmowe mogą być wyświetlane jako renderowane, trójwymiarowe lub linie środkowe. W celu uzyskania optymalnej wydajności podczas tworzenia i edytowania kabli taśmowych należy używać trybu linii środkowej. Podobnie jak segmenty i przewody opcje wyświetlania mogą być ustawione dla pojedynczych kabli taśmowych lub dla wszystkich kabli taśmowych w wybranym zespole wiązki przewodów.
Parametry wyświetlania mogą być ustawiane na trzy sposoby: z poziomu menu kontekstowego, w oknie dialogowym Właściwości kabla taśmowego lub w opcji Ustawienia wyświetlania na wstążce. Właściwości wyświetlania poziomu wystąpień zawsze nadpisują bieżące stany podglądu.
Podczas tworzenia do kabli taśmowych przypisywany jest identyfikator taśmowy. Domyślnie pierwszy kabel taśmowy nazwany jest Kabeltaśmowy1, gdzie 1 jest kolejnym numerem zwiększanym o jeden wraz z każdym tworzonym kablem. Można zatwierdzić domyślną nazwę lub zmienić ją na nazwę, która będzie unikalna w obrębie danego zespołu wiązki przewodów. Podczas dodawania zawinięć, kabel taśmowy jest dzielony na zawinięcie i 2 fragmenty kabla taśmowego. Domyślnie zawinięcie nosi nazwę Zawinięcie1, a odcinki kabla Taśma1 i Taśma2.
Podobnie jak w przypadku tradycyjnych kabli nie istnieje domyślny kabel taśmowy dla pierwszego kabla taśmowego tworzonego w zespole wiązki przewodów. Trzeba wybrać kabel taśmowy z biblioteki, aby rozpocząć jego tworzenie. Po wybraniu kabla taśmowego ostatnio wybrany kabel taśmowy używany jest jako domyślny dla kolejnych wstawień.
Punkty konstrukcyjne kabla taśmowego utworzone poprzez wybór dowolnych punktów na powierzchni nie są aktualizowane wraz ze zmianami geometrii modelu i reprezentacji pozycyjnych. Punkty konstrukcyjne przewodu są aktualizowane, jeśli bazują na następujących geometriach:
Po utworzeniu kabla taśmowego istnieje wiele sposobów jego modyfikowania:
Użyj polecenia Utwórz zagięcie, aby dodać zagięcia do przewodów wstążkowych. Podczas tworzenia zawinięcia, wybrany punkt jest zamieniany z normalnego punktu konstrukcyjnego na punkt zawinięcia. Powoduje także przycięcie oryginalnego splajnu ścieżki do początku zawinięcia i tworzy nowy fragment kabla taśmowego z końca zawinięcia do innego złącza. Każdy z elementów (oryginalna część taśmy, zawinięcie, nowa część taśmy) posiadają węzeł wyświetlany w drzewie przeglądarki.
Domyślna orientacja zawinięcia jest od początku złącza w kierunku następnego punktu konstrukcyjnego na ścieżce. Można dopasować ponownie zawinięcie za pomocą dwóch przycisków wyrównania w oknie dialogowym i powtórzyć wyrównanie dowolną ilość razy. Wyrównanie nie powoduje powstania wiązań, a zawinięcie nie jest skojarzone z powierzchniami wybranymi podczas procesu wyrównania.