Okno dialogowe Szyk prostokątny

Umożliwia rozmieszczenie wystąpień elementu lub bryły w szyku prostokątnym.

Powiela co najmniej jeden element lub jedną bryłę. Rozmieszcza wynikowe wystąpienia stosownie do określonej liczby oraz odstępów w szyku prostokątnym lub wzdłuż ścieżki liniowej w jednym kierunku lub w obydwu kierunkach. Rzędy i kolumny mogą być liniami, łukami, splajnami lub uciętymi elipsami.

Dostęp

Wstążka: karta Model 3D panel Szyk Prostokątny

Wykonaj szyk pojedynczych elementów

Tworzy szyk z osobnych elementów bryłowych, elementów konstrukcyjnych lub elementów powierzchni. Nie można ułożyć w szyk elementów konstrukcyjnych zespołu.

Elementy

Wybiera do szyku co najmniej jeden element bryłowy, element konstrukcyjny lub element powierzchni. Wybór wielu elementów do szyku zwiększa czas wymaganych obliczeń do utworzenia szyku.

Elementy wykończenia, takie jak zaokrąglenia i fazy, można uwzględnić tylko wtedy, gdy wybrany jest również ich element macierzysty.

Bryła

Opcja dostępna, jeśli plik części zawiera więcej niż jeden korpus bryłowy. Wybiera bryłę, do której dodany zostanie szyk.

Wykonaj szyk bryły

Tworzy szyk z korpusu bryłowego, włącznie z elementami, których nie można ułożyć w szyk osobno. Można także uwzględnić elementy konstrukcyjne i elementy powierzchni.

Niedostępne w zespole.

Uwzględnij elementy konstrukcyjne/powierzchni

Określa co najmniej jeden element konstrukcyjny lub element powierzchni do uwzględnienia w szyku.

Bryła

Opcja dostępna, jeśli w pliku istnieje kilka korpusów bryłowych. Wybierz jedną bryłę, która ma zostać uwzględniona w szyku.

Połącz

Powoduje dołączenie szyku do wybranego korpusu bryłowego. Tworzy szyk z bryły tak, że powstaje jedna, spójna bryła.

Utwórz nowe bryły

Tworzy szyk składający się z wielu osobnych korpusów bryłowych.

Kierunek 1

Ustawia wybrane elementy zgodnie z kierunkiem zdefiniowanym przez wybraną krawędź, oś lub ścieżkę.

Kierunek

Określa kierunek dodawania wystąpień. Wektor kierunku jest wyświetlany w punkcie wskazania. Ścieżką może być linia 2D lub 3D, łuk, splajn, ucięta elipsa lub krawędź. Ścieżka może być otwartą lub zamkniętą pętla.

Zmiany ścieżki aktualizują odstęp i odległość szyku elementów.

Odwróć

Odwraca kierunek wystąpień. W przypadku wybrania opcji Płaszczyzna środkowa, gdy liczba wystąpień jest parzysta, wskazuje, po której stronie znajdą się dodatkowe wystąpienia.

Płaszczyzna środkowa

Tworzy szyk, w którym wystąpienia są rozmieszczone po obu stronach oryginalnego elementu. Dla szyków prostokątnych możesz użyć opcji Płaszczyzna środkowa dla jednego z kierunków (Kierunek 1, Kierunek 2) niezależnie od drugiego.

Ilość

Określa liczbę wystąpień w kolumnie lub na ścieżce liniowej. Wartość ta musi być większa od zera.

Długość

Określa odstęp lub odległość między wystąpieniami, lub odległość, na jaką rozciąga się kolumna Kierunek 1. Można wprowadzić wartość ujemną, aby utworzyć szyk skierowany w przeciwną stronę.

Odległość, Odstęp lub Długość krzywej

Określa łączną odległość kolumny Kierunek 1, odstęp między wystąpieniami lub równomierne rozmieszczenie na długości zdefiniowanej przez wybraną krzywą. Wartość ta musi być większa od zera.

Kierunek 2

Określa ilość wystąpień wierszy i kolumn.

Ścieżka

Określa kierunek dodawania wystąpień w rzędach. Wektor kierunku jest wyświetlany w punkcie wskazania. Ścieżką może być linia 2D lub 3D, łuk, splajn, ucięta elipsa lub krawędź. Ścieżka może być otwartą lub zamkniętą pętla.

Zmiany ścieżki aktualizują odstęp i odległość szyku elementów.

Odwróć

Odwraca kierunek wystąpień. W przypadku wybrania opcji Płaszczyzna środkowa, gdy liczba wystąpień jest parzysta, odbicie wskazuje, po której stronie znajdą się dodatkowe wystąpienia.

Płaszczyzna środkowa

Tworzy szyk, w którym wystąpienia są rozmieszczone po obu stronach oryginału. Dla szyków prostokątnych możesz użyć opcji Płaszczyzna środkowa dla jednego z kierunków (Kierunek 1, Kierunek 2) niezależnie od drugiego.

Ilość

Określa liczbę wystąpień w kolumnie lub na ścieżce liniowej. Wartość ta musi być większa od zera.

Długość

Określa odstęp lub odległość między wystąpieniami, lub odległość, na jaką rozciąga się kolumna Kierunek 2. Wartość ujemna powoduje utworzenie szyku w przeciwnym kierunku.

Odległość, Odstęp lub Długość krzywej

Określa łączną odległość kolumny Kierunek 2, odstęp między wystąpieniami lub równomierne rozmieszczenie na długości zdefiniowanej przez wybraną krzywą. Wartość ta musi być większa od zera.

(Więcej)

Określa Początek, metodę zakończenia i orientacji.

Kierunek 1 i 2

Uruchom Określa w obu kierunkach punkt początkowy dla pierwszego wystąpienia. Szyk może zaczynać się w dowolnie wybranym punkcie.

Compute

Określa sposób obliczania elementów w szyku.

Zoptymalizowany Tworzy identyczne kopie wybranych elementów przez powielenie ścianek elementów. Opcja Optymalnie jest najszybszą metodą obliczania. Ograniczenia stanowią niemożność utworzenia wystąpień zachodzących na siebie lub wystąpień przecinających inne powierzchnie niż powierzchnie oryginalnych elementów. Gdy to możliwe, przyspiesza obliczanie szyku.

Identycznie Tworzy identyczne kopie wybranych elementów poprzez powielenie wyników oryginalnych elementów. Gdy użycie metody Optymalnie nie jest możliwe, użyj tej opcji, aby uzyskać identyczne elementy.

Dopasowanie Tworzy potencjalnie różniące się kopie wybranych elementów przez indywidualne rozmieszczanie w szyku elementów i obliczenie zakresów lub zakończeń każdego wystąpienia w szyku. Czas obliczania jest dość długi w przypadku szyków z dużą liczbę wystąpień. Umożliwia zachowanie założeń projektowych, pozwalając na dostosowanie wystąpień szyku do warunków określających zakres lub zakończenie elementu, na przykład, gdy element kończy się na powierzchni modelu.

Uwaga: Opcja nie jest dostępna w przypadku szyków korpusów części bryłowych w stanie otwartym lub powierzchniowym.

Metoda orientacji

Określa sposób orientowania elementów w szyku. Orientację wyznacza element wybrany jako pierwszy.

Identyczny Każde wystąpienie w szyku jest zorientowane tak samo jak pierwszy wybrany element.

Wyrównać w Kierunku 1 lub Kierunku 2 Określa który kierunek steruje pozycją ukształtowanego elementu. Obraca każde wystąpienie, tak aby zachowało swoją orientację względem stycznego wektora 2D ścieżki, bazując na pierwszym wybranym elemencie. Kąt zwiększa się z każdym wystąpieniem w szyku. Najlepszy efekt daje umieszczenie pierwszego wystąpienia w punkcie początkowym ścieżki.