![]() |
Elementy połączenia narożnika mogą być tworzone automatycznie podczas tworzenia innych elementów lub, w zależności od potrzeb, stosowane ręcznie podczas procesu projektowania. Automatyczny element narożnika najłatwiej jest zaprezentować, gdy dwa elementy kołnierza są tworzone z użyciem identycznych parametrów na sąsiednich krawędziach powierzchni konstrukcji blachowej (jak pokazano na ilustracji po lewej stronie). |
Niezależnie od tego, czy połączenia narożnika zostały utworzone ręcznie, czy automatycznie, oferują opcje definiujące sposób zbiegania się powierzchni wzdłuż połączenia (odległość i położenie) oraz sposób, w jaki zagięcia są podcinane w szyku płaskim. Podczas tworzenia opcje te są domyślne dla wartości i ustawień zdefiniowanych w regule konstrukcji blachowej, ale mogą zostać zmienione, aby odpowiadały charakterowi projektu unikatowemu dla danego narożnika.
Metoda Powierzchnia/Krawędź - Metoda stosowania odstępu połączenia oparta na pomiarach powierzchni kołnierza skojarzonej z pierwszą i drugą wybraną krawędzią. Ta metoda jest obsługiwana tylko wówczas, gdy połączenia narożnika zostały zastosowane ręcznie za pomocą elementu Połączenie narożnika. W programach Autodesk Inventor w wersji wcześniejszej niż R2008 połączenia narożnika były tworzone wyłącznie za pomocą tej metody. W przypadku narożników utworzonych automatycznie za pomocą elementu Kołnierz lub Kształt kołnierza używana jest metoda Maksymalna odległość odstępu opisana w poniższej sekcji. | |
Metoda Maksymalna odległość odstępu - Metoda stosowania odstępu połączenia, który można zmierzyć, przesuwając wskaźnik kontroli fizycznej grubości do pozycji równej wartości odległości dostarczonego odstępu pomiędzy i wzdłuż krawędzi i powierzchni narożnika wynikowego. Korzyści ze stosowania tej metody są najlepiej widoczne w przypadku narożników innych niż kwadratowe (o kątach większych lub mniejszych od 90 stopni). W przypadku narożników utworzonych automatycznie za pomocą elementu Kołnierz lub Kształt kołnierza używana jest wyłącznie metoda Maksymalna odległość odstępu. Ta metoda zapewnia większą kontrolę nad określaniem odstępów niedostępną wcześniej w metodzie Powierzchnia/Krawędź opisanej powyżej. Świadczy o tym zwiększona szczegółowość odstępów części przedstawiona na poniższym rysunku: |
|
![]() |