Wiązania zbrojenia

Wiązania zbrojenia umożliwiają ustawienie i blokowanie geometrii dla każdego wystąpienia zbrojenia z uwzględnieniem betonowego elementu nadrzędnego.

Elementy zbrojenia są unikatowe ze względu na następujące cechy:

Są złożone z całkowicie elastycznej geometrii
Podlegają definicji kształtu zbrojenia
Wymiary i położenie są określane całkowicie za pomocą innych elementów.

Elementy podrzędne, takie jak okna w ścianach, mają pewne elementy geometrii ustawione za pomocą obiektu nadrzędnego i mogą być przenoszone z obiektami nadrzędnymi. Mają również wstępnie określone stałe wymiary ze względu na rodzinę lub typ. Zablokowany wymiar jest wymagany, aby zablokować położenie okna w stosunku do określonej krawędzi jego ściany nadrzędnej.

Jednak zbrojenie zgina się do dowolnych wymiarów. Jego położenie i geometria są automatycznie ustawiane względem geometrii obiektu nadrzędnego, jak również innego zbrojenia. Po ustawieniu geometrii przypisane wiązania są przesuwane i zginane pod kątem zmian w modelu.

Typy wiązań zbrojenia

Przy użyciu wiązań zbrojenia płaszczyzny uchwytów zbrojenia są blokowane w odniesieniach płaskich w następujący sposób:

Powierzchnie elementów betonowych
Płaszczyzny uchwytów pręta strzemienia (tylko pręty o standardowym stylu).

Uwaga: Zbrojenie w kształcie łuku może powodować wiązania w koncentrycznych powierzchniach nadrzędnych.

W większości wypadków płaszczyzna uchwytu zbrojenia i płaszczyzna odniesienia muszą być równoległe. Jednak uchwyty końcowe pręta można wiązać płaszczyzną pod kątem do 60 stopni.

Można określić następujące typy wiązań:

Otulina zbrojenia
Inne zbrojenia (Płaszczyzna uchwytu strzemienia)
Do powierzchni obiektu nadrzędnego

Na poniższej ilustracji przedstawiono różne typy wiązań w odniesieniu do strzemienia i czterech prostych prętów.

Pręt A: Wiązany jest otuliną zbrojenia w górnej powierzchni belki.
Pręt B. Wiązany jest strzemieniem innego zbrojenia.
Pręt C. Wiązany jest najbliższą, równoległą powierzchnią obiektu nadrzędnego (S).
Pręt D. Specjalny przypadek wiązania. Podłużny pręt prosty umieszczony w pobliżu gięcia w strzemieniu może być wiązany za pomocą różnych położeń wzdłuż gięć w prętach strzemienia. Na przykład punkty położone co 45 stopni wokół każdego gięcia, np. 0°, 45°, 90°, 135° itd. Odsunięcie jest stosowane do wiązań w celu położenia pręta podłużnego względem wewnętrznej strony gięcia strzemienia w żądanej pozycji kątowej.

Domyślna logika wybierania odniesień do wiązań

Domyślna sekwencja logiczna wiązania w wypadku umieszczonego zbrojenia jest następująca:

(Tylko pręty proste) Wyszukiwane są punkty odniesienia gięcia pręta strzemienia, aby związać jego krawędzie oraz uchwyty położenia płaszczyznowego.
Wyszukiwana jest najbliższa płaszczyzna otuliny obiektu nadrzędnego. W standardowym stylu prętów również wyszukiwane są uchwyty pręta strzemienia bez uwzględniania otulin obiektu nadrzędnego zajętych przez strzemię.
Jeśli nie zostanie znaleziona żadna powierzchnia lub strzemię otuliny w ramach wymaganej tolerancji, wyszukiwana jest najbliższa powierzchnia nadrzędna, zawierająca otulinę lub nie. Tworzone jest wiązanie blokowania stałej odległości do tej powierzchni.

Tematy pokrewne