Tworzy wyciągnięte w sposób złożony elementy lub bryły, łącząc wiele profili tak, że między profilami lub powierzchniami części powstają płynne kształty.
Oprócz profili szkicowanych można także wybrać powierzchnie obiektu i punkty, aby zostały one uwzględnione jako przekroje wyciągnięcia złożonego.
- Dostęp
-
Wstążka:
karta Model 3D
panel Utwórz
Wyciągnięcie złożone
Karta Krzywe
- Przekroje
-
Określa profile przekrojów, które mają być zawarte w wyciągnięciu złożonym. Wybrane przekroje są identyfikowane jako szkice, krawędzie lub punkty. Wraz z każdym wybranym przekrojem zostaje dodany nowy wiersz.
Elementy dla przekrojów wyciągnięcia złożonego:- Wyciągnięcia złożone brył
-
- Zamknięte krzywe w szkicu 2D albo 3D.
- Zamknięta pętla powierzchni (przylegające krawędzie otaczające ściankę) ścianki części.
- Wyciągnięcia złożone powierzchni
-
- Otwarte lub zamknięte krzywe w szkicu 2D albo 3D.
- Pętla na powierzchni części. Zatrzymaj kursor na krawędzi w pętli, kliknij prawym przyciskiem, a następnie kliknij polecenie Wybierz inny. Cyklicznie przełącz dostępne wybory.
- Zestaw ciągłych krawędzi modelu.
Tory - Prowadnice są krzywymi 2D, krzywymi 3D lub krawędziami modelu, które określają kształt wyciągnięcia między przekrojami. Można dodać dowolną liczbę prowadnic, aby dopracować kształt wyciągnięcia. Prowadnica wpływa na całą bryłę wyciągnięcia, a nie tylko na wierzchołki przekrojów, które przecina. Sąsiednie prowadnice wpływają na wierzchołki przekrojów, które nie mają zdefiniowanych prowadnic. Prowadnice przecinają każdy przekrój i muszą się kończyć na pierwszym i ostatnim przekroju, lub wystawać poza te przekroje. Podczas tworzenia wyciągnięcia złożonego program ignoruje fragment toru, który wystaje poza przekrój. Prowadnice muszą być ciągle styczne. Uwaga: Aby zmienić metodę wyboru na tory, należy użyć menu kontekstowego.
Linia środkowa - Linia osiowa jest typem prowadnicy, do której przekroje są prostopadłe, i zachowuje się podobnie do ścieżki skosu. Wyciągnięcia z linią osiową zachowują bardziej jednolite przejścia między wybranymi przekrojami wyciągnięcia. Linie środkowe podlegają tym samym kryteriom co tory, z wyjątkiem tego, że nie muszą przecinać przekrojów i tylko jedna może być wybrana. Uwaga: Użyj menu kontekstowego, aby zmienić metodę wyboru na Linia środkowa.
Wyciągnięcie złożone obszaru - Wyciągnięcie złożone obszaru umożliwiają sterowanie obszarami przekrojów w określonych punktach wzdłuż wyciągnięcia linii osiowej. Wymaga wybrania tylko jednego toru jako linii środkowej.
Dla każdego wybranego punktu wzdłuż linii środkowej wyciągnięcia złożonego wyświetlane są wymiary przekroju. Aby zdefiniować obszar przekroju oraz współczynnik skali poszczególnych punktów, należy użyć wymiarów przekroju.
Aby otworzyć okno dialogowe Wymiary przekroju, należy kliknąć dwukrotnie lub użyć menu kontekstowego w przypadku linii odniesienia wymiarów przekroju. Następnie należy określić obszar i skalę umieszczonych i wybranych punktów oraz położenie umieszczonych punktów.
- Wynik
-
Bryła Tworzy element bryły z otwartego lub zamkniętego przekroju. 
Powierzchnia Tworzy element powierzchniowy z otwartego lub zamkniętego przekroju. Może to być powierzchnia konstrukcyjna, na której inne elementy mają zakończenie, lub narzędzie podziału do tworzenia części podzielonej. - Operacja
- Określa, czy wyciągnięcie złożone łączy się z innym elementem lub bryłą, wcina się w nie, czy je przecina, czy też tworzy nowy korpus bryłowy lub powierzchnię konstrukcyjną.
Połącz Dodaje objętość utworzoną przez element wyciągnięty do innego istniejącego elementu lub bryły. 
Utnij Usuwa objętość utworzoną przez element wyciągnięty z innego istniejącego elementu lub bryły. 
Przetnij Tworzy element będący wynikiem wspólnej objętości tworzonego i istniejącego elementu lub bryły. Materiał, który nie jest zawarty we wspólnej objętości zostanie usunięty. 
Nowa bryła Tworzy nową bryłę. Jeśli dane wyciągnięcie złożone jest pierwszym elementem w pliku części, to wybór ten jest domyślny. Wybierz to polecenie, aby utworzyć bryłę w pliku części zawierającym istniejące korpusy bryłowe. Każda bryła jest osobnym zbiorem elementów innych dla poszczególnych brył. Jedna bryła może składać się z elementów wspólnych dla innych brył. 
Bryły -
Wybiera bryły do operacji na części wielobryłowej.
- Pętla zamknięta
- Łączy pierwszy i ostatni przekrój wyciągnięcia złożonego, tworząc w ten sposób zamkniętą pętlę.
- Połącz powierzchnie styczne
- Łączy powierzchnie wyciągnięcia złożonego tak, że nie powstaje krawędź między powierzchniami stycznymi danego elementu.
Karta Warunki
Karta Warunki definiuje warunki graniczne przekrojów końcowych oraz najbardziej zewnętrznych torów. Warunki należy zastosować do torów wyciągnięcia złożonego przekroju otwartego graniczącego z przyległymi powierzchniami lub do wyciągnięcia złożonego z przekrojami, które zaczynają się i kończą się w pewnym punkcie. Warunki brzegowe sterują kształtem bryły wyciągnięcia złożonego blisko jego granicy.
- Warunki
- Należy kliknąć ikonę warunku, a następnie wybrać warunek obwiedni z listy.
Warunek swobody Brak warunków granicznych. 
Warunek styczności (G1) Opcja dostępna, gdy przekrój lub tor znajdują się obok powierzchni bocznej lub bryły albo gdy wybrano pętle powierzchni. (Aby automatycznie zrzutować obwiednię powierzchni, w oknie dialogowym Opcje aplikacji, na karcie Szkicuj wybierz opcję Automatyczne krawędzie odniesienia dla nowego szkicu). 
Warunek wygładzenia (G2) Opcja dostępna, gdy przekrój lub tor znajdują się obok powierzchni bocznej lub bryły albo gdy wybrano pętle powierzchni. Umożliwia ciągłość krzywizny dla prowadnic i początkowego oraz końcowego przekroju wyciągnięcia złożonego. 
Warunek kierunku Opcja dostępna tylko wtedy, gdy krzywa jest szkicem 2D. Kąt jest mierzony względem płaszczyzny przekroju. 
Wyraźny punkt Dostępny tylko wtedy, gdy początkowy lub końcowy przekrój jest punktem. Żaden warunek obwiedni nie zostaje zastosowany. Umożliwia bezpośrednie przejście od przekroju otwartego lub zamkniętego do wierzchołka ostrego lub stożkowego. 
Styczna Dostępna tylko wtedy, gdy początkowy lub końcowy przekrój jest punktem. Powoduje zastosowanie styczności. Umożliwia przejście od przekroju wyciągnięcia złożonego do wierzchołka zaokrąglonego lub kopułkowego. 
Styczna do powierzchni Dostępna tylko wtedy, gdy początkowy lub końcowy przekrój jest punktem. Powoduje zastosowanie styczności do punktu na podstawie wybranej płaszczyzny. Umożliwia przejście od przekroju wyciągnięcia złożonego do zaokrąglonego, kopułowego kształtu. Wybierz powierzchnię płaską lub płaszczyznę konstrukcyjną. Niedostępne przy zastosowaniu linii osiowej. 
Kąt Określa kąt przejścia między płaszczyzną przekroju lub toru a powierzchniami utworzonymi przez wyciągnięcie złożone. Domyślną wartość 90 stopni dostarcza przekształcenia prostopadłościowego. Wartość 180 stopni dostarcza przekształcenia płaskiego. Dopuszczalny zakres wynosi od 0 do 180 stopni. Waga
Współczynnik niemianowany, który określa wygląd wyciągnięcia złożonego. Określa, jak daleko kształt przekroju wydłuża się, zanim przejdzie do kolejnego kształtu. Bardzo duże wartości wagi, mogą powodować obracanie powierzchni wyciągnięcia, co może doprowadzić do uzyskania samoprzecinającej się powierzchni. Typowe współczynniki wagi mieszczą się w zakresie od 1 do 20. Duże i małe wartości są zależne od wielkości modelu.
Karta Przejście
Punkty odwzorowania, tory, linie osiowe i wierzchołki przekroju definiują sposób odwzorowania segmentów jednego przekroju na segmenty przekroju umieszczone za nim i przed nim. Kiedy odwzorowanie automatyczne jest wyłączone, przedstawiane są automatycznie obliczone zbiory punktów, a w razie potrzeby punkty zostają dodane lub usunięte.
- Zbiór punktów
- Wyświetla automatycznie obliczone punkty każdego przekroju wyciągnięcia złożonego.
- Punkt odwzorowania
- Przedstawia automatycznie obliczone punkty na szkicu, które służą do wyrównania przekrojów liniowo wzdłuż punktów, minimalizując skręcanie się wyciągnięcia złożonego. Punkty są przedstawiane w kolejności wybierania przekrojów.
- Położenie
- Określa położenie względem wybranego punktu używając niemianowanych wartości. Zero oznacza jeden koniec linii, 0.5 oznacza środek linii, a jeden określa drugi koniec linii.
- Odwzorowanie automatyczne
- Standardowo, opcja ta jest włączona. Jeśli opcja jest wybrana, zbiór punktów, punkty odwzorowania i pole wprowadzania położenia są puste. Aby zmodyfikować lub odwzorować punkty ręcznie, odznacz pole wyboru.