Obliczenia są podobne do obliczeń belki prostokątnej. Wyznaczane są siły w belce oraz węzłach panela (płyty). Siły są później redukowane do środka ciężkości nowego przekroju teowego.
Oś przechodzi przez środek ciężkości panela.
Podejście uproszczone do uwzględniania sił z panela polega na pomnożeniu sił w węzłach panela (wspólnych z belką) przez szerokość współpracującą płyty. W pozycjonowaniu belki względem płyty uwzględniane są offsety (także offsety względne). Otrzymane wyniki redukcji są takie, jakby przekrój teowy został odsunięty od płaszczyzny panela o offset równy odległości środka ciężkości panela i środka ciężkości przekroju teowego (patrz rysunek poniżej).
Zasada redukcji sił do środka ciężkości przekroju teowego:
M = Mb + Mp * B + Np * B * e1 + Nb * e2
Q = Qb + Qp * B
N = Nb + Np * B
gdzie:
B = beff1+b+beff2
Wyznaczanie środka ciężkości przekroju teowego
Moment statyczny liczony w środku ciężkości panela (operujemy tylko belką i jej offsetem)
S = b*h*(offset)
A = (beff1+b+beff2)*hpl + b*h
Środek ciężkości odsunięty względem środku ciężkości panela:
Z = S / A
gdzie:
b - szerokość belki
h - wysokość belki
beff1, beff2 - współpracujące szerokości płyty
hpl - wysokość płyty (grubość panela)
offset - offset belki względem panelu.
UWAGI:
- Należy pamiętać, że panel i belka mogą posiadać wspólne części pola; są one niestety dwukrotnie uwzględniane w obliczeniach, co powoduje zwiększenie sztywności układu teowego. Skutkiem tego są mniejsze siły i mniejsze ugięcia
- Wyniki z panela odczytywane są w węzłach elementów skończonych; zagęszczenie siatki wpływa na wyniki
- W modelu oś przekroju teowego jest osią środka ciężkości panela
- Przyjęte uproszczenie polegające na mnożeniu odpowiednich sił w panelu przez umowną szerokość płyty współpracującej powoduje, że otrzymane wyniki należy traktować jako przybliżone, a nie dokładne.