Alfabety azjatyckie zawierają tysiące znaków spoza zestawu ASCII. Aby obsłużyć takie teksty, program udostępnia specjalny typ definiowania kształtu określany jako Big Font. Użytkownik może ustawić styl tekstu, aby użyć zarówno plików czcionki zwykłej, jak i plików Big Font.
|
Azjatyckie czcionki Big Font dostarczane z produktem |
|
|---|---|
|
Nazwa pliku czcionki |
Opis |
|
@extfont2.shx |
Pionowa czcionka japońska (kilka znaków obrócono, aby zachowywały się poprawnie w tekstach pisanych pionowo) |
|
bigfont.shx |
Czcionka japońska, podzbiór znaków |
|
chineset.shx |
Czcionka języka chińskiego (tradycyjnego) |
|
extfont.shx |
Rozszerzona czcionka japońska, poziom 1 |
|
extfont2.shx |
Rozszerzona czcionka japońska, poziom 2 |
|
gbcbig.shx |
Czcionka języka chińskiego (uproszczonego) |
|
whgdtxt.shx |
Czcionka koreańska |
|
whgtxt.shx |
Czcionka koreańska |
|
whtgtxt.shx |
Czcionka koreańska |
|
whtmtxt.shx |
Czcionka koreańska |
Po określeniu czcionki za pomocą polecenia STYL program zakłada, że pierwsza nazwa dotyczy czcionki zwykłej, a druga (oddzielona przecinkiem) jest czcionką Big Font. Jeżeli zostanie wprowadzona tylko jedna nazwa, program założy, ze jest to normalna czcionka, a powiązana z nią czcionka Big Font została usunięta. Wprowadzając przecinek przed nazwą pliku czcionki albo po niej, można zmieniać tylko jedną czcionkę bez wpływania na drugą, jak to pokazano w poniższej tabeli.
|
Określanie czcionek zwykłych i Big Fonts w wierszu polecenia |
|
|---|---|
|
Wprowadź... |
Aby określić... |
|
[nazwa czcionki],[nazwa Big Font] |
Zarówno czcionki zwykle, jak również Big Font |
|
[nazwa czcionki], |
Tylko czcionkę zwykłą (bez zmiany Big Font) |
|
,[nazwa Big Font] |
Tylko Big Font (bez zmiany czcionki zwykłej) |
|
[nazwa czcionki] |
Tylko czcionkę zwykłą (z usunięciem istniejącej Big Font) |
|
ENTER (brak odpowiedzi) |
Bez zmiany |
Długie nazwy plików, które zawierają przecinki, jako nazwy plików czcionek nie będą akceptowane. Przecinek jest interpretowany jako separator dla par czcionek SHX–Big Font.