Istnieje możliwość określenia, czy komponent jest widoczny, dostępny, adaptacyjny, nieruchomy lub wyświetla stopnie swobody.
Komponenty (części i podzespoły) mają podstawowe właściwości zapisywane w ich plikach źródłowych. Unikalne właściwości wystąpień są przechowywane w zespole, w którym zostały umieszczone. Jeśli wymagane są specyficzne właściwości dla danego wystąpienia w zespole, to można zastąpić właściwości danego komponentu właściwościami danego wystąpienia.
Wewnątrz zespołu, można zmieniać właściwości wystąpień po naciśnięciu prawego przycisku myszy na danym wystąpieniu, a następnie wybraniu funkcji Właściwości z menu kontekstowego. Niektóre wartości mogą być zmieniane tylko chwilowo (takie jak widoczność w oknie graficznym lub wyświetlanie symbolu stopni swobody). Inne ustawienia, takie jak adaptacyjność wystąpienia, pozostają włączone podczas procesu projektowania danego zespołu.
Właściwości, które są zapamiętywane na poziomie części, zawierają materiał i stan adaptacji elementów danej części. Właściwości zapamiętywane na poziomie wystąpienia w zespole zawierają widoczność i stan adaptacji danej części w zespole i umożliwiają wybór innego wyglądu komponentu.
Ustawienie danego wystąpienia jako adaptacyjne umożliwia dostosowywanie się części w całym zespole, w którym występuje. Można ustawić dane wystąpienie jako adaptacyjne, ale jeżeli część jest w pełni zwymiarowana, to jej geometria nie dostosuje się, jeśli część jest umieszczona w zespole. Podobnie jest w przypadku, gdy dana część nie ma żadnych adaptacyjnych elementów, które umożliwiałyby adaptację części po wstawieniu jej do zespołu.
Przykładowo, można porównać stan adaptacji z zaworami wodnymi. Wewnątrz domu montowane jest bateria, a wewnątrz zespołu występują adaptacyjne komponenty. Jeżeli główny zawór wodny jest zakręcony, to woda nie będzie płynąć, mimo że kran jest odkręcony. Podobnie, jeżeli podstawowa adaptacyjność na poziomie elementów jest wyłączona, adaptacyjność nie jest dostępna na poziomie zespołu.