Alias polecenia to znak alfanumeryczny lub sekwencja znaków, która uruchamia polecenie służące do modelowania i wykonywania innych zadań w dowolnym środowisku.
Aliasy poleceń nie mogą być wywoływane, jeśli aktywne są okna dialogowe.
Skróty przede wszystkim są używane w przypadku poleceń nakładkowych, takich jak powiększanie lub nowy fragment oraz funkcji obsługi plików, takich jak drukowanie. W ogólności skróty mogą być wywoływane kiedy okna dialogowe są aktywne.
Jeśli klawisz skrótu lub alias zostanie użyty w środowisku, w którym danego polecenia nie można użyć, alias będzie nieaktywny. Na przykład:
Alias polecenia do polecenia Kontrola jakości można przypisać kombinację klawiszy QC. Polecenie zostanie jednak wydane tylko podczas pracy w Środowisku konstrukcyjnym.
Klawisz skrótu aby zdefiniować, że klawisz „plus” na klawiaturze numerycznej (Num +) ma określać wiązanie prostopadłości, szkic musi być aktywny. Jeśli szkic jest nieaktywny, polecenie nie zadziała.
Zatrzymując kursor na poleceniu, można zauważyć wiele predefiniowanych klawiszy skrótów lub aliasów poleceń. Aby wyświetlić wszystkie zdefiniowane klawisze skrótów i aliasy poleceń, wybierz kartę Narzędzia panel Opcje polecenie Dostosuj, a następnie kliknij kartę Klawiatura. W większości przypadków można edytować klawisze skrótów i aliasy poleceń oraz przypisywać im niestandardową wartość.
Domyślne wieloznakowe aliasy poleceń nie są domyślnie włączone. W oknie Opcje aplikacji — karta Ogólne, w obszarze Zachowanie monitu, można włączać lub wyłączać następujące funkcje:
Można zdefiniować własne aliasy i skróty do poleceń, a także importować i eksportować je jako pliki XML.
Jeśli kombinacja klawiszy jest już przypisana do zdefiniowanego skrótu lub aliasu polecenia, można go przypisać ponownie. W przypadku wstępnie zdefiniowanego aliasu polecenia ponownie przypisz sekwencję znaków do wybranego polecenia. W przypadku skrótu możesz usunąć istniejący skrót i ponownie przypisać kombinację klawiszy.
Do definiowania aliasów poleceń można używać tylko klawiszy alfanumerycznych (A-Z, 0-9). Użyj pojedynczych klawiszy lub ich kombinacji.
Pozostałe znaki nie są dostępne. Między znakami nie mogą występować odstępy. W aliasach poleceń wielkość liter nie ma znaczenia.
Następujące klawisze są zarezerwowane i nie można ich używać w skrótach niestandardowych:
Enter |
Num Lock |
Klawisz "Windows" |
Scroll Lock |
Klawisz "Menu" |
Backspace |
Print Screen |
Spacja |
Caps Lock | Pause/Break | Esc | Delete |
Strzałki w prawo/w lewo |
Num Enter |
Tab |
Insert |
Ctrl+C |
Ctrl+V |
Ctrl+X |
Klawisze funkcyjne |
Niedozwolone są również inne niestandardowe klawisze, takie jak klawisze do obsługi multimediów lub Internetu.
Do każdego polecenia może być przypisany tylko jeden alias, ale dany alias może odpowiadać wielu poleceniom. Ta metoda jest przydatna, gdy różne komendy w różnych środowiskach mają tę samą nazwę. Można wtedy zapamiętać tylko jeden alias. Na przykład polecenie odbicia lustrzanego w przypadku szkicu różni się od polecenia odbicia w przypadku części. Do wszystkich komend odbicia można przypisać ten sam alias (na przykład MI).