Metoda ta wykorzystuje wcześniej określone obszary robocze w celu zdefiniowania kryteriów projektowych dla komponentów. Obszar roboczy definiują powierzchnie obwiedni, geometria konstrukcyjna lub bryły. Obszar roboczy określa rozmiar komponentów, położenie komponentów lub złączy, obszary niedostępne i inne kwestie związane z projektem. Komponenty tworzy się wewnątrz obszaru roboczego za pomocą geometrii powłoki tam, gdzie jest to konieczne.
Zalety
- Wiązania nie są zależne od geometrii komponentu. Dlatego zmiany w geometrii nie wpływają na wiązania.
- Zespół można łatwo podzielić na mniejsze elementy w celu współpracy.
- Lepsze zarządzanie zmianami przez modyfikację powłoki obszaru roboczego
- Łatwe użycie uproszczonych komponentów.
Wady
- Zwiększenie ilości danych podczas tworzenia komponentów z obszarami roboczymi
Polecenia programu Inventor
- Części pochodne
- Adaptacyjność
- Skopiuj geometrię