Za pomocą opcji dostępnych na karcie Układ można w stylu etykiety utworzyć komponent blokowy.
Aby utworzyć nowy komponent blokowy, na liście Utwórz komponent 
należy kliknąć przycisk 
.
Ogólne
- Nazwa
-
Nazwa komponentu blokowego.
Nazwa domyślna, na przykład „Blok.1”, składa się z nazwy komponentu oraz liczby oznaczającej kolejność utworzenia. Jeśli komponent jest zdefiniowany w macierzystym stylu etykiety, jego nazwy nie można zmienić.
- Widoczność
-
Określa, czy komponent blokowy jest wyświetlany w stylu etykiety.
- Używany w
-
Określa, czy komponent jest wyświetlany w trybie oznaczenia, trybie etykiety czy w obu trybach. Wyboru trybu dokonuje się na karcie Ogólne w oknie dialogowym Edytor stylów etykiet.
- Tryb etykiety: komponent blokowy jest wyświetlany w przypadku, gdy w ustawieniach właściwości Tryb wyświetlania (na karcie Ogólne) zaznaczono wartość Etykieta.
- Tryb tagu: komponent blokowy jest wyświetlany w przypadku, gdy w ustawieniach właściwości Tryb wyświetlania zaznaczono wartość Tag.
- Tryby etykiety i tagu: komponent blokowy jest wyświetlany niezależnie od wybranego ustawienia trybu wyświetlania.
Uwaga: Jeśli styl etykiety nie pozwala na używanie tabel w etykiecie, formant jest niedostępny. - Komponent zakotwiczenia
-
Obiekt odniesienia służący do umieszczania komponentu blokowego na rysunku. Rolę tego obiektu może pełnić <Element> (tzn. obiekt, do którego jest dodawana etykieta) lub inny istniejący komponent etykiety.
- Punkt zakotwiczenia
-
Miejsce w komponencie zakotwiczenia, w którym jest dołączany komponent blokowy.
- Gdy rolę Komponentu zakotwiczenia pełni <Element>, dostępna jest wyłącznie opcja Położenie etykiety. Jej użycie powoduje umieszczenie punktu zakotwiczenia w miejscu połączenia etykiety z obiektem.
- Gdy rolę Komponentu zakotwiczenia pełni inny komponent etykiety, na przykład tekst, blok, znacznik, linia czy strzałka kierunku, użytkownik może wybrać spośród punktów zakotwiczenia dostępnych w tych obiektach.
Blok
- Nazwa bloku
-
Nazwa bloku, który ma być używany jako komponent blokowy.
Rodzaj składnika określany jest w oknie dialogowym Wybierz blok. Aby wyświetlić to okno dialogowe, w kolumnie
Wartość należy kliknąć przycisk . W oknie dialogowym Wybieranie bloku należy kliknąć przycisk
. Zostanie otwarte okienko podglądu, w którym za pomocą standardowych narzędzi programu AutoCAD można sprawdzić wygląd bloku. Uwaga: Blok musi się znajdować w bieżącym rysunku. - Wysokość bloku
-
Wysokość, do jakiej blok zostanie podwyższony lub obniżony, aby pasował na rysunku. Skalowanie wysokości odbywa się przez przeciąganie krawędzi bloku wzdłuż osi X. Podczas skalowania bloku jest zachowywany jego współczynnik kształtu.
- Kąt obrotu
-
Kąt, pod jakim jest nachylony komponent blokowy. Aby określić kąt, należy wprowadzić żądaną wartość dodatnią/ujemną lub kliknąć przycisk
i zaznaczyć wartość kąta na ekranie. Kierunek obliczania kąta jest zawsze przeciwny do kierunku ruchu wskazówek zegara. Płaszczyzna nachylenia zerowego zależy od rodzaju komponentu zakotwiczenia.
- Dołączenie
-
Określa położenie komponentu blokowego zaczepionego w punkcie zakotwiczenia. Lokalizacja punktów dołączenia jest wyznaczana na podstawie położenia prostokąta zawierającego cały blok. Rozmiar prostokąta uwzględnia wartość odstępu ustawianą w kategorii Ramka. Przykładowe rozmieszczenie punktów dołączenia pokazano na ilustracji poniżej:
- Odsunięcie X
-
Odległość odsunięcia między punktem dołączenia a punktem zakotwiczenia mierzona wzdłuż osi X (kierunku kąta zerowego).
Kierunek X jest wyznaczany przez obiekt, przy którym zakotwiczony jest komponent blokowy. Jeśli komponent blokowy jest zakotwiczony przy punkcie wstawiania etykiety, kierunek X jest ustalany względem następujących ustawień z grupy Odnośnik orientacji zlokalizowanej na karcie Ogólne:
- Obiekt: obliczanie kierunku X polega na sprawdzeniu konstrukcji obiektu, a następnie zmierzeniu kierunku kąta na odcinku od początku do końca obiektu. Jeśli obiekt jest łukiem, linia kąta zerowego jest do niej styczna.
- Widok: kierunek X zawsze biegnie w płaszczyźnie poziomej, od lewej do prawej, niezależnie od obowiązującego lokalnego układu współrzędnych ani kierunku skręcenia DWIDOK.
- Globalny układ współrzędnych: kierunek X jest równy linii wyznaczającej kąt bazowy liczony w kierunku wschodnim (poziomo, od lewej do prawej) według lokalnego układu współrzędnych.
- Odsunięcie Y
-
Odległość odsunięcia między punktem dołączenia a punktem zakotwiczenia wzdłuż osi Y, która jest odchylona od kierunku X o 90 stopni odwrotnie do ruchu wskazówek zegara.