Operacja wygładzania powierzchni pozwala rozwiązać problem związany z wygładzaniem poszczególnych warstwic, gdzie wygładzanie jest stosowane do indywidualnych linii warstwic bez uwzględniania sąsiedztwa innych warstwic, co czasami prowadzi do nakładania się warstwic.
Operacja wygładzania powierzchni powoduje dodanie punktów na rzędnych ustalonych przez program przy użyciu metody interpolacji punktów sąsiednich (NNI) lub optymalnej predykcji, w efekcie czego powstają wygładzone, nienakładające się warstwice.
Wygładzanie powierzchni działa tylko wobec powierzchni TIN.
Efektem operacji wygładzania powierzchni są płynnie przebiegające warstwice, które nie nakładają się na inne warstwice.
Wygładzanie powierzchni ma również inne zalety. Metoda optymalnej preedycji umożliwia wykonywanie ekstrapolacji poza zakres powierzchni w oparciu o statystyczne trendy obserwowane w obrębie powierzchni. Jeśli na przykład definicja terenu zawiera losowo dobraną próbkę rzędnych odwiertów (zbiór punktów danych o małym zagęszczeniu), istnieje możliwość statystycznej ekstrapolacji kształtu powierzchni.
Ponieważ operacja wygładzania jest wykonywana na powierzchni, istnieje możliwość określenia właściwości wygładzania i włączenia/wyłączenia ich. Po wyłączeniu wygładzania powierzchnia powraca do swojego pierwotnego kształtu, ale ustawienia wygładzania są zachowywane w liście operacji wykonywanych wobec powierzchni. Więcej informacji o liście operacji zawiera temat Informacje o definicji powierzchni.
