Tabela gięcia zawiera dane dotyczące naddatku na zagięcie dla określonej grubości materiału oraz przy określonych promieniach i kątach zagięcia. Dane te są przeznaczone dla analizatora rozwinięcia blachy.
Jeśli w tabeli brakuje określonego kąta lub promienia zagięcia, w analizatorze rozwinięcia blachy wykonywana jest interpolacja na podstawie sąsiadujących komórek, aby ustalić wartość.
W wierszach i kolumnach tabeli przedstawiono zagięcia do odjęcia. Każdy wiersz określa kąt zagięcia. Każda kolumna określa promień gięcia. Wszystkie kolumny tabeli zagięcia, muszą być wypełnione. W wartościach dziesiętnych separatorem części ułamkowej jest przecinek (,), a nie kropka.
Płaskie wzory można wygenerować, rozwijając elementy konstrukcji blachowej przy użyciu równomiernie zastosowanego liniowego WspółczynnikaK, tabeli gięcia lub niestandardowego równania rozwijania. Ponieważ tabela gięcia może uwzględniać specyficzne (nieliniowe) zachowanie sprzętu, części wyprodukowane z modeli z zastosowaniem tabel gięcia mają zakres tolerancji bliższy zawiniętemu modelowi.
W przypadku tabeli gięcia dla danej części wymagane są jedynie wiersze zawierające kąty używane w części. Jeśli część używa tylko jednego promienia gięcia, w tabeli gięcia wymagana jest tylko jedna kolumna. Jeśli część ma jedynie zagięcia o kącie 90 stopni przy pojedynczym promieniu gięcia, użycie tabeli gięcia nie zapewnia żadnych korzyści w stosunku do dostosowania wartości współczynnika K. Użyteczna tabela zagięcia dla maszyny produkcyjnej zawiera pełen zakres kątów i promieni zagięcia. Każda komórka w takiej tabeli wymaga pomiarów przykładowych części, co zapewnia najlepszą dokładność.
Przykładowa tabela gięcia jest dostępna w arkuszu kalkulacyjnym. Możesz dostosować arkusz kalkulacyjny kopiując i edytując tabele.
Plik tabeli zagięcia może zawierać dane wielu gięć, o ile tabele dotyczą różnych materiałów lub różnych grubości. Zazwyczaj plik tabeli zagięcia zawiera tabelę zagięcia dla każdej używanej grubości blachy. Ponieważ aluminium odkształca się inaczej niż stal, dla każdego typu materiału należy utworzyć oddzielną tabelę gięcia.
Można uruchomić zintegrowany edytor, aby utworzyć i edytować tabele gięcia w plikach tekstowych lub arkuszach kalkulacyjnych. Można także edytować tabele zagięcia za pomocą edytora tekstu lub arkusza kalkulacyjnego. Istnieje możliwość importowania plików tekstowych i wklejania zakresów komórek.
Przykładowe tabele gięcia w jednostkach calowych i metrycznych są dostępne w postaci arkuszy kalkulacyjnych. Wartości odliczeń na zagięciach w przykładowych arkuszach kalkulacyjnych tabeli gięcia są oparte na wzorach. Prawdziwym atutem tabeli gięcia jest możliwość uzyskania spójnych i przewidywalnych wyników w zakresie maszyn i narzędzi. Podanych przykładów można użyć jako podstawy do tworzenia tabel odpowiadających określonym wymaganiom.
Przykładowe pliki tekstowe i arkusze kalkulacyjne tabeli gięcia zainstalowano w następującej lokalizacji:
Windows 7 i Windows 8 [dysk]\Users\Public\Documents\Autodesk\Inventor [wersja]\Design Data\Bend Tables
Tabele zagięcia są zapisywane jako pliki tekstowe typu ASCII (*.txt).
Jeśli dany parametr wypada poza zakresem wartości, to analizator wykorzystuje tolerancję T3 do określenia czy parametr jest prawidłowy.
Dostępne jednostki miary: m, cm, mm, mikron, cal, stopa lub jard. (Wartością domyślną są centymetry).
Tolerancje określają, czy parametr w modelu części jest prawidłowy i stosowane są tylko dla wartości minimalnych i maksymalnych. Na przykład, jeśli plik tabeli zagięcia zawiera tolerancje wykazane poprzednio na liście, a maksimum promienia zagięcia wynosi 0.05, analizator znajduje wartość poprawki promienia zagięcia do 0.06.
Tolerancje 2 i 3 są tylko dla specjalnych warunków, co zaznaczono w tabeli. Jeśli w pliku tabeli gięcia nie podano tolerancji, wartościami domyślnymi będą /T1 = 0.0001 (grubość), /T2 = 0.01 (promień) i /T3 = 0.01 (kąt).