Podczas tworzenia komponentów, można zdefiniować wiązania zwane iMate, które określają sposób połączenia części i podzespołów, podczas wstawiania ich do zespołu. Można także określić granice połowy pary wiązania, aby ustawić dopuszczalny zakres ruchu. Symbole identyfikują wiązania iMates. Symbole pokazują typ i stan iMate.
Można tworzyć grupy wiązań iMate, zmieniając je w tak zwane złożone wiązania iMate. Jeśli podczas wstawiania, zostaje znaleziona część zawierająca złożone wiązanie iMate o tej samej nazwie i liczbie członków, to wszystkie wiązania w nim zawarte są uruchamiane w tym samym czasie.
Tworzenie wiązań iMate
Wiązania iMate można tworzyć podczas tworzenia i modyfikowania komponentu lub poprzez automatyczne ich rozważanie. Definiowana jest połowa pary wiązania danego komponentu. Definicja iMate jest przechowywana w pliku, a przy wstawianiu komponentu do zespołu, jest automatycznie pozycjonowana ( wynik iMate ).
Na wstążce kliknij kartę Zarządzanie 
panel Redagowanie
iMate, aby zdefiniować wiązanie iMate podczas tworzenia lub modyfikowania komponentu. Można też zaznaczyć pole wyboru Utwórz iMate podczas tworzenia lub edycji elementów otworów lub wyciągania i obracania elementów z krawędziami kołowymi o zamkniętej pętli.
Możesz wybrać jedno lub kilka wiązań iMate w przeglądarce, a potem kliknąć prawym przyciskiem myszy, aby utworzyć złożone wiązanie iMate. Po wstawieniu do zespołu, wszystkie wiązania są spełnione po dopasowaniu ich do komponentu z odpowiednim złożonym wiązaniem iMate.
Aby przekształcić wszystkie istniejące wiązania zespołu do definicji iMate, kliknij prawym klawiszem myszy wiązanie w przeglądarce i wybierz Rozważ iMate. Można utworzyć pojedyncze wiązania iMate lub złożone.
Definicje rozważonych wiązań iMate są przechowywane z komponentem. Utworzone za pomocą tej metody wiązania iMate nie zastępują wiązań umieszczonych wcześniej w aktywnym zespole. Aby zamienić oryginalne wiązania na nowe, iMate, usuń ręcznie wiązania i zastosuj nowe wiązania iMate.
Czym są rozważone wiązania iMate?
Rozważone wiązanie iMate jest obliczane automatycznie na podstawie specjalnego algorytmu, który powoduje wstawienie wiązania w miejscu, w którym może być najbardziej użyteczne.
W zespole wiązania iMate mogą być rozważane na podstawie wybranych komponentów, elementów lub wiązań.
Wiązanie iMate można rozważyć na kołowej krawędzi o zamkniętej pętli, dla elementów wyciągniętych, obróconych i otworów. Tworząc nowy element, zaznacz pole wyboru Rozważ iMate, aby automatycznie utworzyć wiązanie iMate. Na przykład jedno lub więcej wiązań wstawiających iMate można rozważyć dla otworu lub elementu obróconego.
Kliknij prawym klawiszem myszy element w przeglądarce i wybierz opcję Rozważ iMate. Nadaj nazwę wiązaniu iMate lub zaakceptuj domyślną.
Użyj opcji Rozważ iMates dla wiązania, jeśli w pliku zespołu istnieje wiele komponentów, które mają być powiązane z wieloma wystąpieniami tej samej części.
Wiązania iMates można utworzyć lub rozważyć, jeśli geometria ma być używana w wiązaniach zespołu. Wiązania iMate przechowują także żądany sposób zależności komponentów. Na przykład cztery otwory osadzenia i wał silnika mogą wszystkie zawierać wiązania iMate. Identyfikują geometrię, która zostanie najprawdopodobniej ograniczona, gdy silnik zostanie wstawiony do zespołu. Te same wiązania iMate służą do oznaczania interfejsu silnika. Posiadają one interfejs mocowania (cztery wiązania iMate na otworach) oraz interfejs sterowania (wiązanie iMate na wałku obrotowym). Wiązania iMate można utworzyć także na przewodnikach elektrycznych na silniku, aby reprezentowały interfejs elektryczny.
Czym różnią się wiązania iMate od wiązań zespołu?
Wiązania iMate są definiowane w momencie tworzenia lub edycji komponentu, przez dołączenie ich do elementów używanych podczas łączenia danego komponentu z innymi komponentami. Komponenty, które będą ze sobą łączone w zespole, zawierają połówki danej pary wiązania iMate. W momencie umieszczania komponentów w zespole, połówki wiązania iMate wiedzą, w jaki sposób się dopasować do siebie.
Można zachować wiązanie podczas zastępowania komponentów, używając odpowiadających wiązań iMate w obu komponentach. Komponenty z definicjami odpowiadających wiązań iMate pasują do siebie dopóty, dopóki pasują ich właściwości, bez względu na ich kształt geometryczny. Na przykład jeśli ich właściwości są identyczne, wstawiająca definicja iMate może być jednakowa na krawędzi kołowej i łuku kołowym.
Wiązania zespołu są definiowane po wstawieniu komponentu do zespołu i definiują jego położenie względem pozostałych komponentów. Zastępowanie komponentów, które nie używają wiązań iMate, pozostawia wiązania zespołu bez zmian, tylko w przypadku gdy istniejący i nowy komponent zostały utworzone za pomocą tego samego bazowego obiektu (utworzone za pomocą opcji Zapisz kopię jako). Należy za każdym razem definiować sposób dopasowania wiązań z innymi komponentami, chyba, że wiązania iMate używane są zawsze w przypadku, gdy używany jest komponent.
Używanie wiązań iMate w zespole
Wiązania iMate nadają się idealnie do komponentów, które są często używane i łączone w ten sam sposób. Wiązania iMate definiuje się raz, dzięki czemu oszczędzany jest czas podczas wstawiania danego komponentu do zespołu. Złożone wiązania iMate łączą komponenty za pomocą kilku wiązań w tym samym momencie.
Korzystając z wiązań iMate, można automatycznie umieszczać kluczowe wiązania zespołu w momencie wstawiania komponentu.
- Definicja wiązania iMate jest dopasowana w oparciu o właściwości do umieszczonego komponentu. Jeśli nazwy definicji i listy dopasowań wiązań iMate nie pasują do siebie, w dalszym ciągu można dopasować definicje iMate. Jednakże preferowane są pary definicji iMate, których nazwy i listy dopasowań są dopasowane.
- W momencie, gdy dwie połówki wiązania iMate zostaną dopasowane w zespole, utworzony zostanie pojedynczy, użyty wynik iMate .
Symbole wiązań iMate są wyświetlane w przeglądarce i na komponentach w oknie graficznym (pomimo tego, że domyślnie są one wyłączone. Na wstążce kliknij kartę Widok
panel Widoczność
opcję Znaczniki iMate, aby sterować wyświetlaniem znaczników iMate w oknie graficznym.
Na przedstawionej ilustracji, pręt i obudowa mają zdefiniowane wiązania iMate o takiej samej nazwie. Wiele obudów może posiadać tą samą zależność, określoną jako iMate. Można użyć polecenia Zastąp komponent, aby przełączyć obudowy i zachować zależność wiązania pomiędzy drążkiem i obudową.
Definicje złożonych wiązań iMate mogą zawierać wiele definicji wiązań iMate. Mogą, na przykład, ustawić odległość odsunięcia, oś wstawienia, pasowanie powierzchni i zakres ruchu. Podczas wstawiania do zespołu, wszystkie wiązania są spełnione po dopasowaniu do komponentu z definicją złożonego wiązania iMate, zawierającą taką samą liczbę składników o dopasowanych właściwościach. Preferowane są definicje złożonych wiązań iMate, których nazwy i listy dopasowań są dopasowane.
Łączenie wiązań iMate w złożenia
W przeglądarce można wybrać dwa lub więcej wiązań iMate, następnie po naciśnięciu prawego przycisku myszy wybieramy z menu Utwórz złożenie. W przeglądarce tworzony jest złożony iMate, składający się z pojedynczych wiązań iMate. Można użyć standardową, przypisaną nazwę do tego wiązania lub podać bardziej znaczącą.
W innych częściach, które używają tego samego złożenia iMate, utwórz inne złożenie iMate zawierające te same pojedyncze wiązania iMate. Kiedy zostaje znaleziona część zawierająca złożone wiązanie iMate o tej samej nazwie i tej samej liczbie składników, to wszystkie wiązania w nim zawarte są rozwiązywane w tym samym czasie.