Opcja służy do określenia parametrów normowych typu pręta dla włoskiej normy CNR—UNI. Opcja dostępna jest:
Na ekranie pojawia się okno dialogowe pokazane na poniższym rysunku.
W polu Typ pręta podawana jest nazwa wybranego typu pręta (można wpisać w tym polu dowolną nazwę typu pręta). W polach Wyboczenie względem osi Y lub Z wprowadzona może zostać długość pręta dla odpowiedniej płaszczyzny. Istnieją dwa sposoby podania tej długości:
Do jednoczesnej definicji kilku prętów, których długości rzeczywiste różnią się między sobą, a np. dodatkowe podparcia są rozmieszczone jednakowo, drugi sposób jest bardzo wygodny. Jeśli ustawione parametry mają być zachowane jako kategoria takie wprowadzanie długości jest konieczne. Wpisanie wartości 1.0 gwarantuje, że każdy pręt definiowany przy pomocy kategorii jako Ly będzie miał przyjętą swoją rzeczywistą długość.
W polu Współczynnik długości wyboczeniowej określone mogą zostać współczynniki długości wyboczeniowej pręta w obydwu kierunkach (Beta y i Beta z). W odpowiednie pola wpisywana jest automatycznie rzeczywista długość pręta (ew. suma długości prętów składowych).
Współczynnik długości wyboczeniowej zależy od warunków podparcia końcowych węzłów pręta w płaszczyźnie wyboczenia. Długość wyboczeniową pręta można również określić w oknie dialogowym Schematy wyboczeniowe, które można otworzyć poprzez kliknięcie ikony przedstawiającej wybrany typ modelu wyboczeniowego pręta. Znajdują się tam typowe schematy podparcia pręta; po wyborze jednego z nich wartość współczynnika będzie przyjęta lub obliczona automatycznie.
Ikony w oknie dialogowym są podzielone na dwie grupy:
Uwzględnienie wyboczenia w obliczeniach następuje zawsze, gdy w pręcie pojawia się siła ściskająca, nawet jeśli jest ona niewielka w stosunku do innych sił wewnętrznych. Nie jest wykonywana oddzielna analiza, która określiłaby, czy efekty wyboczenia powinny być pominięte. Jeśli użytkownik chce wyeliminować efekty wyboczeniowe z obliczeń, należy wybrać ostatnią ikonę. Oznacza ona dokładnie pominięcie wyboczenia w procesie obliczeniowym.
W polu Parametry zwichrzeniowe wybrane mogą zostać opcje wykorzystywane podczas weryfikacji zwichrzenia pręta: typ zwichrzenia, poziom obciążenia i współczynnik długości zwichrzeniowej. Naciśnięcie odpowiedniej ikony powoduje otwarcie okna dialogowego umożliwiającego definicję odpowiednich parametrów.
Opcja Typ zwichrzenia służy do określenia odpowiednich, normowych parametrów zwichrzeniowych w zależności od schematu statycznego pręta. Zgodnie z wymogami normowymi należy przyjąć jeden z uwzględnionych w normie schematów. Schematy w postaci ikon odzwierciedlają dokładnie odpowiednie pozycje z normy. Jeżeli efekty zwichrzeniowe mają być pomijane w trakcie obliczeń, należy wybrać ostatnią ikonę.
Obliczenia zwichrzeniowe wymagają podania dla pręta odległości przekrojów zabezpieczonych przed skręceniem — tzw. długości zwichrzeniowej. Z uwagi na możliwość mocowania osobno półki górnej lub dolnej oraz występowania w różnych przypadkach obciążeniowych naprężeń ściskających w górnej lub dolnej półce rozróżnia się dwie długości zwichrzeniowe. Należy podać wartość współczynnika, przez który należy pomnożyć bazową długość pręta, aby otrzymać długość zwichrzeniową. belka, podciąg). Wartość współczynnika można wpisać bezpośrednio lub wybrać ikonę z typowym przypadkiem zamocowań, dla którego współczynnik zostanie dobrany automatycznie.
Po naciśnięciu przycisku Więcej na ekranie pojawia się dodatkowe okno dialogowe. Można w nim określić pozostałe parametry typu pręta określone w normie takie jak: typ obciążenia, parametry przekroju itp.
Po naciśnięciu przycisku Użytkowanie na ekranie pojawia się dodatkowe okno dialogowe. Można w nim określić parametry typu pręta (przemieszczenia graniczne, wstępne ugięcia).
Naciśnięcie przycisku Zapisz powoduje dodanie typu pręta o zdefiniowanej nazwie i określonych parametrach do listy wcześniej zdefiniowanych typów pręta stalowego.