Okładzina

Okno Okładziny można otworzyć na dwa sposoby:

Opcja ta pozwala zdefiniować okrycie, tj. powierzchnię umożliwiającą dokonanie rozkładu obciążeń powierzchniowych, liniowych lub punktowych na prętach, panelach i podporach. Obiekt taki może znacznie ułatwić generację obciążeń; umożliwia definicję rzeczywistych obiektów konstrukcyjnych, niemających udziału w nośności takich konstrukcji, jak ściany osłonowe i pokrycia dachowe. Do okładzin mogą być przykładane obciążenia powierzchniowe (jednorodne lub niejednorodne, definiowane na dowolnym konturze lub na obiekcie), liniowe (definiowane poprzez 2 punkty lub na krawędziach) oraz punktowe (siła w punkcie). Można również użyć okładzin podczas generowania obciążeń śniegiem i wiatrem 3D. Obiekt Okładzina nie podlega siatkowaniu na elementy skończone; jest obiektem pomocniczym służącym do definicji obciążeń.

Okno dzieli się na kilka części:

W górnej części okna znajdują się następujące ikony:

W środkowej części okna znajduje się lista z trzema dostępnymi typami rozkładów obciążeń ze względu na kierunek obciążenia:

Uwaga: We wszystkich dostępnych typach okładzin do rozkładu obciążeń wykorzystywana jest Metoda kopertowa. Ze względu na ograniczenie metod rozkładu do metody kopertowej zablokowana jest możliwość definicji nowych typów rozkładu obciążenia. Opcję Pomiń elementy kratownicowe należy realizować za pomocą wybrania obiektów, które będą przejmowały rozkład obciążenia z okładziny.

Obiekt powierzchni jest generowany jako bok ze zdefiniowaną okładziną. Definicja powierzchni jest przeprowadzana w taki sam sposób, jak definicja panelu (przez wskazanie punktu wewnętrznego albo listy obiektów liniowych).

Definicję okładziny można przeprowadzić także za pomocą opcji Geometria / Okładziny.

Obciążenia z okładzin rozkładane są na wszelkie obiekty znajdujące się w konturze i płaszczyźnie okładziny:

Istnieje możliwość wybrania obiektów, które leżą w płaszczyźnie okładziny (lub panelu z wybranym rozkładem kopertowym w modelu obliczeniowym), a nie będą przenosić obciążenia. W rzeczywistej konstrukcji mogą to być np. elementy stężenia dachowego, które nie przenoszą obciążenia przekazywanego przez pokrycie. Obiekty mogą być wybrane na dwa sposoby:

Opcja definicji powierzchni przez przypisanie okładziny do obiektu typu ‘bok’ jest dostępna dla następujących typów konstrukcji: konstrukcje prętowe i konstrukcje powłokowe. Zakłada się, że dla konstrukcji bryłowych obiekt ‘bok’ zachowuje się jak ściana obiektu bryłowego; na takim obiekcie nie jest dopuszczalna definicja powierzchni obciążeniowych. Wszystkie typy obciążenia (powierzchniowe, liniowe i węzłowe) mogą być przyłożone do okładziny, poza dwoma typami obciążenia powierzchniowego: obciążenie wodą i temperaturą.