Na ekranie pojawia się okno dialogowe pokazane na poniższym rysunku.
W polu Typ pręta podawana jest nazwa wybranego typu pręta (można wpisać w tym polu dowolną nazwę typu pręta). W polach Wyboczenie względem osi Y lub Z wprowadzona może zostać długość pręta dla odpowiedniej płaszczyzny. Istnieją dwa sposoby podania tej długości:
- po wybraniu opcji Realna wprowadzona wartość jest interpretowana bezpośrednio jako długość
- po wybraniu opcji Mnożnik wartość jest interpretowana jako współczynnik, przez który należy pomnożyć rzeczywistą długość pręta, aby uzyskać odpowiednią wartość. Np. wpisanie wartości 0.25 oznacza, że odpowiednia długość jest równa 1/4 długości rzeczywistej.
Do jednoczesnej definicji kilku prętów, których długości rzeczywiste różnią się między sobą, a np. dodatkowe podparcia są rozmieszczone jednakowo, drugi sposób jest bardzo wygodny. Jeśli ustawione parametry mają być zachowane jako kategoria takie wprowadzanie długości jest konieczne. Wpisanie wartości 1.0 gwarantuje, że każdy pręt definiowany za pomocą kategorii jako Ly będzie miał przyjętą swoją rzeczywistą długość.
W polu Współczynnik długości wyboczeniowej określone mogą zostać współczynniki długości wyboczeniowej pręta w obydwu kierunkach. W odpowiednie pola wpisywana jest automatycznie rzeczywista długość pręta (ew. suma długości prętów składowych).
Współczynnik długości wyboczeniowej zależy od warunków podparcia końcowych węzłów pręta w płaszczyźnie wyboczenia. Długość wyboczeniową pręta można również określić w oknie dialogowym Schematy wyboczeniowe, które można otworzyć poprzez naciśnięcie ikony schematycznie przedstawiającej wybrany typ modelu wyboczeniowego pręta. Znajdują się tam typowe schematy podparcia pręta; po wyborze jednego z nich wartość współczynnika będzie przyjęta lub obliczona automatycznie.
Program nie dokonuje sam analizy polegającej na ustaleniu czy efekty wyboczenia mogą być pominięte, czy nie.
- Pierwsza grupa zawiera typowe (normowe) sposoby podparcia pręta i odpowiadające im wartości współczynników wyboczeniowych.
- Druga grupa zawiera ikony do obliczania współczynnika wyboczenia dla słupów ram wielokondygnacyjnych.
Uwzględnienie wyboczenia w obliczeniach następuje zawsze, gdy w pręcie pojawia się siła ściskająca, nawet jeśli jest ona niewielka w stosunku do innych sił wewnętrznych. Nie jest wykonywana oddzielna analiza, która określiłaby, czy efekty wyboczenia powinny być pominięte. Aby wyeliminować efekty wyboczeniowe z obliczeń, kliknij ikonę 
znajdującą się w oknie dialogowym Schematy wyboczeniowe. Oznacza ona pominięcie wyboczenia w procesie obliczeniowym.
Za pomocą opcji Typ ramy można wybrać metodę usztywnienia konstrukcji: stężona lub niestężona. Informacje o typie ramy są używane do weryfikacji prętów ekscentrycznie ściskanych zgodnie z punktem 13.8 normy.
Parametr ściskania n, jak określono w punkcie 13.3.1 normy, może przyjmować jedną z 2 poniższych wartości:
- n = 1,34 (dla walcowanych na gorąco, wytwarzanych przekrojów i przekrojów rurowych konstrukcji produkowanych zgodnie z SANS 657-1, klasa C (zimnogięte, niepodatne na naprężenia)
- n = 2,24 (dla trójpłytowych, podwójnie symetrycznych prętów z krawędziami półki ciętych palnikiem tlenowym i przekrojów rurowych produkowanych zgodnie z ISO 657-14, klasa H (walcowane na gorąco lub zimnogięte i podatne na naprężenia).
W polu Parametry zwichrzeniowe wybrane mogą zostać opcje wykorzystywane podczas weryfikacji zwichrzenia pręta: typ zwichrzenia, poziom obciążenia i współczynnik długości zwichrzeniowej. Naciśnięcie odpowiedniej ikony powoduje otwarcie okna dialogowego umożliwiającego definicję odpowiednich parametrów.
Opcja Typ zwichrzenia służy do określenia odpowiednich, normowych parametrów zwichrzeniowych w zależności od schematu statycznego pręta. Zgodnie z wymogami normowymi należy przyjąć jeden z uwzględnionych w normie schematów. Schematy w postaci ikon odzwierciedlają dokładnie odpowiednie pozycje z normy. Ostatnia ikona oznacza rezygnację z uwzględniania efektów zwichrzeniowych w trakcie obliczeń.
Obliczenia zwichrzeniowe wymagają podania dla pręta odległości przekrojów zabezpieczonych przed skręceniem — tzw. długości zwichrzeniowej. Z uwagi na możliwość mocowania osobno półki górnej lub dolnej oraz występowania w różnych przypadkach obciążeniowych naprężeń ściskających w górnej lub dolnej półce rozróżnia się dwie długości zwichrzeniowe. Użytkownik podaje wartość współczynnika, przez który należy pomnożyć bazową długość pręta, aby otrzymać długość zwichrzeniową. Jako długość bazową stosuje się długość IZ. Wartość współczynnika można wpisać bezpośrednio lub wybrać ikonę z typowym przypadkiem zamocowań, dla którego współczynnik zostanie dobrany automatycznie.
W polu Parametry zwichrzeniowe można również określić współczynnik om2.
Po naciśnięciu przycisku Więcej na ekranie pojawia się dodatkowe okno dialogowe. Można w nim zdefiniować parametry typu pręta określone w normie takie jak: proporcja Anetto/Abrutto.
Po naciśnięciu przycisku Użytkowanie na ekranie pojawia się dodatkowe okno dialogowe. Można w nim zdefiniować parametry typu pręta (przemieszczenia graniczne, wstępne ugięcia).
Naciśnięcie przycisku Zapisz powoduje dodanie typu pręta o zdefiniowanej nazwie i określonych parametrach do listy wcześniej zdefiniowanych typów pręta stalowego.