To okno dialogowe służy do definiowania parametrów typu pręta dla amerykańskiej normy stalowej: ASD:1989 wyd. 9, LRFD2000 i LRFD:1994 wyd. 2.
Dostęp do opcji można uzyskać na dwa sposoby.
Na ekranie pojawia się okno dialogowe pokazane na poniższym rysunku.
W polu Typ pręta podawana jest nazwa wybranego typu pręta (można wpisać w tym polu dowolną nazwę typu pręta). W polach Wyboczenie względem osi Y lub Z wprowadzona może zostać długość pręta dla odpowiedniej płaszczyzny.
Istnieją dwa sposoby podania tej długości.
Do jednoczesnej definicji kilku prętów, których długości rzeczywiste różnią się między sobą, a np. dodatkowe podparcia są rozmieszczone jednakowo, drugi sposób jest bardzo wygodny. Jeśli ustawione parametry mają być zachowane jako kategoria, takie wprowadzanie długości jest konieczne. Wpisanie wartości 1.0 gwarantuje, że każdy pręt definiowany za pomocą kategorii jako Ly będzie miał przyjętą swoją rzeczywistą długość.
W polu Współczynnik długości wyboczeniowej określone mogą zostać współczynniki długości wyboczeniowej pręta w obydwu kierunkach (Ky i Kz). W odpowiednie pola wpisywana jest automatycznie rzeczywista długość pręta (ew. suma długości prętów składowych).
Współczynnik długości wyboczeniowej zależy od warunków podparcia końcowych węzłów pręta w płaszczyźnie wyboczenia. Długość wyboczeniową pręta można również określić w oknie dialogowym Schematy wyboczeniowe, które można otworzyć poprzez kliknięcie ikony schematycznie przedstawiającej wybrany typ modelu wyboczeniowego pręta. Znajdują się tam typowe schematy podparcia pręta; po wyborze jednego z nich wartość współczynnika będzie przyjęta lub obliczona automatycznie.
Ikony w oknie dialogowym są podzielone na dwie grupy.
Uwzględnienie wyboczenia w obliczeniach następuje zawsze, gdy w pręcie pojawia się siła ściskająca, nawet jeśli jest ona niewielka w stosunku do innych sił wewnętrznych. Nie jest wykonywana oddzielna analiza, która określiłaby, czy efekty wyboczenia powinny być pominięte. Jeśli użytkownik chce wyeliminować efekty wyboczeniowe z obliczeń, należy wybrać ostatnią ikonę. Oznacza ona dokładnie pominięcie wyboczenia w procesie obliczeniowym.
W polu Parametry zwichrzeniowe wybrane mogą zostać opcje wykorzystywane podczas weryfikowania zwichrzenia pręta: wartości parametrów Lb i Cb. Naciśnięcie odpowiednich ikon powoduje otwarcie okien dialogowych umożliwiających definicję wartości wymienionych parametrów.
Jeżeli włączona jest opcja Zwichrzenie, to podczas obliczeń normowych prętów stalowych przeprowadzana będzie weryfikacja zwichrzeniowa.
Obliczenia zwichrzeniowe wymagają podania dla pręta odległości przekrojów zabezpieczonych przed skręceniem — tzw. długości zwichrzeniowej. Z uwagi na możliwość mocowania osobno półki górnej lub dolnej oraz występowania w różnych przypadkach obciążeniowych naprężeń ściskających w górnej lub dolnej półce rozróżnia się dwie długości zwichrzeniowe. Podaje się współczynnik, przez który należy pomnożyć bazową długość pręta, aby otrzymać długość zwichrzeniową. Jako bazowa długość przyjmowana jest długość l. Wartość współczynnika można wpisać bezpośrednio lub wybrać ikonę z typowym przypadkiem zamocowań, dla którego współczynnik zostanie dobrany automatycznie (patrz: współczynniki długości zwichrzeniowej).
Po naciśnięciu przycisku Więcej na ekranie pojawia się dodatkowe okno dialogowe, w którym zdefiniowane mogą zostać parametry typu pręta określone w normie, takie jak proporcja Anetto/Abrutto.
Po naciśnięciu przycisku Użytkowanie na ekranie wyświetlane jest dodatkowe okno dialogowe. Następnie można zdefiniować parametry typu pręta (ograniczenie przemieszczenia, początkowa strzałka ugięcia).
Naciśnięcie przycisku Zapisz powoduje dodanie typu pręta o zdefiniowanej nazwie i określonych parametrach do listy wcześniej zdefiniowanych typów pręta stalowego.