Opcja służy do tworzenia prostych elementów powierzchniowych lub bryłowych poprzez ciągnięcie zdefiniowanych wcześniej obiektów dwuwymiarowych. Opcja dostępna jest przy użyciu jednej z metod:
Po wybraniu tej opcji na ekranie pojawia się pokazane poniżej okno. Istnieją dwa sposoby definiowania operacji ciągnięcia obiektu dwuwymiarowego. Pierwszym jest podanie wektora o trzech współrzędnych określającego kierunek i długość ciągnięcia. Drugim sposobem definiowania operacji wyciągania jest metoda poprzez podanie osi globalnego układu współrzędnych, która określi kierunek wyciągania obiektu i długości ciągnięcia obiektu.
Pozostałe parametry wyciągnięcia są wspólne dla obu metod:
Liczba podziałów — pole umożliwiające podanie liczby podziałów podczas definicji ciągnięcia obiektu.
Góra — włączenie tej opcji powoduje, że w trakcie wyciągania obiektu tworzona będzie również ścianka obiektu będąca jego przykryciem.
Dno — włączenie tej opcji powoduje, że w trakcie wyciągania obiektu tworzona będzie również ścianka obiektu będąca jego dnem.
Bryła — włączenie tej opcji powoduje, że w trakcie wyciągania obiektu tworzona będzie konstrukcja objętościowa (bryła). Opcja dostępna dla konstrukcji objętościowych.
Pole, w którym podany może zostać współczynnik skali (domyślna wartość jest równa 1.0, tzn. nie uwzględnia się żadnego skalowania obiektu wyciąganego). Wartość skali większa od 1,0 oznacza, że obiekt będzie powiększany, natomiast wartość mniejsza od 1,0, że będzie pomniejszany.
Nowy obiekt — Jeżeli ta opcji jest włączona, to obiektowi wyciąganemu nadawany będzie nowy numer.
Aby przeprowadzić operację wyciągania metodą definicji wektora, należy: