Wyrównywanie modelu analitycznego dla całych budynków z siatkami i poziomami

W pierwszym etapie narzędzie automatyzacji tworzy elementy analityczne dla wybranych obiektów fizycznych konstrukcji. Utworzony model analityczny jest zgodny z założeniami inżynierskimi ustanowionymi za pomocą logiki automatyzacji opartej na regułach. Obiekty są wyrównane względem siatek i poziomów projektu.

Reguły te są stosowane automatycznie i można dostosować ich ustawienia za pomocą parametrów. Te reguły analizują zaznaczenie globalnie.

Wyrównywanie do siatek

Wybrany konstrukcyjny model fizyczny jest analizowany za pomocą narzędzia automatyzacji w celu zidentyfikowania każdego kierunku dominującego.

Dla każdego kierunku dominującego wybrane elementy konstrukcyjne są grupowane na podstawie ich odsunięć względnych.

Dla każdej zidentyfikowanej grupy obliczana jest siatka wirtualna. Ta siatka wirtualna będzie używana jako odniesienie wyrównania pionowego, do którego wszystkie elementy w grupie zostaną wyrównane w płaszczyźnie.

Jeśli siatka modelu nakłada się na tę grupę, będzie traktowana jako odniesienie pionowe, do którego wszystkie elementy grupy zostaną wyrównane w płaszczyźnie.

Uwaga: Odsunięcie to jest wartością obliczoną reprezentującą średnią wszystkich szerokości belek i grubości ścian w zaznaczeniu. Można ją pomnożyć przez współczynnik w ustawieniach narzędzia automatyzacji.

Uwaga: Wysoka wartość tego współczynnika spowoduje zgrupowanie elementów fizycznych z większym odsunięciem względnym między nimi. Skojarzone z nimi elementy analityczne zostaną wyrównane do tej samej siatki, aby zapewnić uproszczoną reprezentację.

Uwaga: Mniejsza wartość tego współczynnika spowoduje zgrupowanie tylko tych elementów fizycznych, które są bliżej siebie. W wyniku tego powstaje model mniej wyrównany, ale lepiej podążający za położeniem skojarzonych elementów w płaszczyźnie.

Po rzutowaniu elementów na najbliższą siatkę wirtualną ich końce są wyrównywane do przecięcia siatek wirtualnych znalezionych w granicach obliczonej tolerancji.

Wyrównywanie do poziomów

W przypadku wyrównywania w pionie dla każdego elementu modelu wyszukiwany jest poziom w granicach tolerancji. Jeśli poziom zostanie znaleziony w granicach tej tolerancji, reprezentacja analityczna dla tego elementu zostaje wyrównana do tego poziomu.

Tolerancja ta jest wartością obliczaną dla każdego typu obiektu:

• W przypadku belek jest to ich wysokość przekroju poprzecznego.
• W przypadku stropów jest to ich grubość.
• W przypadku słupów i ścian jest to ich wysokość.

Tolerancja jest mierzona od:

• Osi geometrycznej belki.
• Płyty fundamentowej i stropu.
• Góry lub dołu ścian i słupów.

Tolerancję tę można pomnożyć przez współczynnik w ustawieniach narzędzia automatyzacji dla każdego typu obiektu.

Uwaga: Większy współczynnik pomaga w znajdowaniu dla elementów bardziej odległych poziomów.

Jeśli w granicach tolerancji elementu zostanie zidentyfikowanych więcej poziomów, poziom przypisany do większości elementów będzie poziomem wyrównania dla wszystkich.

Aby określić poziom, do którego elementy zostaną wyrównane, należy we właściwościach poziomu zaznaczyć parametr „Konstrukcyjne”.

Wyrównywanie do płaszczyzn ukośnych

Płaszczyzny ukośne są obliczanymi odniesieniami wirtualnymi. Są one określane, gdy narzędzie automatyzacji zidentyfikuje krokiew pochyłą z kątem do poziomu poniżej 35 stopni.

Reprezentacja analityczna tej krokwi i wszystkie elementy analityczne mające fizyczne odpowiedniki stykające się z tą krokwią zostaną wyrównane do tej płaszczyzny.