Modelowanie części polega na konfigurowaniu jej wielu różnych elementów.
W Kreatorze części „model” oznacza graficzną reprezentacją części. Model składa się z różnych elementów powiązanych wzajemnymi relacjami i decydujących o zachowaniu części. W przypadku niektórych elementów użytkownik musi zdefiniować proste kształty lub punkty, natomiast inne elementy wymagają wyciągnięcia lub zdefiniowania ścieżki. Niektóre elementy są reprezentacją widocznej geometrii, inne natomiast pomagają w precyzyjnym umiejscowieniu geometrii względem części. Istnieje możliwość modyfikowania elementów w celu udoskonalenia wcześniej zdefiniowanej części. Modyfikacje elementów polegają na zmianie ich rozmiaru i kształtu lub na odbiciu lustrzanym bądź przesunięciu. Aby skutecznie zbudować model części, należy zrozumieć wzajemne relacje elementów.
Na poniższej ilustracji widoczne są elementy składające się na model. Strzałki wskazują kierunki relacji między elementami. Na przykład zmodyfikowanie geometrii ma wpływ na profil, który z kolei ma wpływ na modyfikator itd. Czytając opisy poszczególnych elementów należy korzystać z tej ilustracji — ułatwi ona zrozumienie wzajemnych zależności między elementami.
Przed przystąpieniem do modelowania części należy zdefiniować płaszczyzny robocze, na których tworzona będzie geometria modelu. Następnie można tworzyć profile i stosować modyfikatory w celu zdefiniowania kształtu i domyślnego rozmiaru części. Aby uniknąć zniekształcenia modelu należy rozpocząć od większych elementów, które mają większy wpływ na ogólny rozmiar części, a następnie dodać mniejsze elementy.
Modelowanie części polega zwykle na dodawaniu profili, geometrii, wymiarów i ograniczeń. Może być także konieczne dodanie wyciągnięć, które jednak używane są zwykle w strukturach o bardziej skomplikowanych kształtach.
W przypadku prostej struktury walcowej profil ma kształt kołowy z ustalonym środkiem i wiązaniem wymuszającym współśrodkowość. Parametry wymiarów definiują różne średnice kształtu. Na przykład parametry o nazwie BdyD1 definiuje średnicę korpusu prostej struktury walcowej.
Podczas modelowania części należy pamiętać o następujących wskazówkach:
- Ustalaj orientację LUW, korzystając z płaszczyzn roboczych. Polecenie LUW programu AutoCAD nie skojarzy bieżącej płaszczyzny z częścią.
- Do powiększania punktu używaj polecenia Styl punktu programu AutoCAD. Zaleca się używanie bezwzględnej wielkości punktu.
- Używaj jak najmniejszej liczby punktów. Wielokrotne użycie tych samych punktów pozwala uniknąć pomyłek i ułatwia definiowanie ograniczeń modelu.
- Używaj zarówno ograniczeń, jak i wymiarów. Niektóre kombinacje ograniczeń mogą zniekształcać nieograniczone elementy modelu. W takim wypadku należy usunąć ostatnie wiązanie i spróbować użyć wymiaru lub innej kombinacji ograniczeń.
- Używaj wymiarów Kreatora części. Wymiary programu AutoCAD nie są parametryczne, a zatem nie wpływają na rozmiar, kształt lub położenie elementów części.
- Najpierw wymiaruj duże elementy, a dopiero potem małe. Aby zmniejszyć odkształcenia, należy najpierw zdefiniować duże elementy wyznaczające ogólny kierunek modelu. Zwymiarowanie najpierw małych elementów może spowodować narzucenie ograniczenia na całkowity rozmiar modelu. W razie zniekształcenia modelu należy usunąć lub cofnąć ostatni wymiar.
- Najpierw zdefiniuj kształt, a potem rozmiar. Zastosowanie ograniczeń przed zdefiniowaniem wymiarów zmniejszy prawdopodobieństwo zniekształcenia modelu.
- Przed zastosowaniem ograniczeń ustal zależności modelu. To samo wiązanie może często posłużyć do zdefiniowania kształtu więcej niż jednego elementu. Dlatego należy przeanalizować konstrukcję modelu, aby ustalić, jakie wiązania będą potrzebne.
- Następnie należy dodać wiązania, aby zdefiniować kształt modelu. Ponieważ wiązania wpływają często na więcej niż jeden element, należy używać jak najmniejszej liczby ograniczeń, aby uniknąć zniekształceń.
- Wykorzystując w charakterze parametrów modelu wartości obliczane, należy pamiętać, że wartości obliczone nie są dostępne w oknie dialogowym dodawania rozmiaru części.