W ramach analizy przekazywania obciążeń obliczane są siły wewnętrzne elementów konstrukcyjnych poprzez znajdowanie ścieżek przepływu obciążeń. Jest to wykonywane wyłącznie dla obciążeń pionowych. Inne typy obciążeń są ignorowane.
Obciążenia są przenoszone wyłącznie od góry do dołu, a nie odwrotnie.
Model należy rozumieć jako zestaw stropów (poziomów). Każdy strop jest analizowany niezależnie. Tylko belki wieloprzęsłowe zostaną potraktowane jako układy hiperstatyczne. Wszystkie inne elementy należy traktować jako izostatyczne. Zachowanie ramy nie jest uwzględniane.
Wszystkie niepoziome elementy modelu wymagają podparcia poprzez umieszczenie ich na innym elemencie lub przez podłączenie do podpory. Elementy wiszące nie są dozwolone. Powodują one wygenerowanie błędów modelu.
Kratownice, stężenia, krzyżulce, pochyłe słupy i złożone elementy konstrukcyjne nie są dozwolone. Jeśli aplikacja nie zgłosi ich jako błędy, wyniki dla nich zostaną podane w przybliżeniu, a nie jako wyniki dokładnych obliczeń.
Płyty fundamentowe są rozpatrywane wyłącznie jako elementy podpierające inne elementy. Zachowanie płyty nie jest uwzględniane.
Ściany są traktowane jako oddzielne elementy, pracujące wyłącznie na ściskanie. Zjawiska ścinania lub wspornikowe nie są brane pod uwagę.
Założenia dotyczące zależności między poziomo umieszczonymi elementami (ścieżkami obciążeń) są przyjmowane zgodnie z następującymi regułami:
Belki podpierają płyty (płyty są umieszczane na belkach), a nie odwrotnie.
Jeśli dwie belki się przecinają, już podparta belka jest traktowana jako element podpierający.
Element o wyższej wytrzymałości jest traktowany jako element podpierający. Element o wyższej wytrzymałości to element, którego przekrój ma większy moment bezwładności lub większą powierzchnię (jako pierwszy rozpatrywany jest moment bezwładności przekroju, a następnie powierzchnia przekroju).
Końce belek mogą być uwolnione lub umocowane. Belka z umocowanymi podporami na końcach nie jest traktowana jako belka ciągła. Każdy element jest rozwiązywany osobno. Środkowe podpory w belkach wieloprzęsłowych są traktowane jako podpory proste.
Według norm IBC i ASCE / SEI 7 powierzchnia wpływu stanowi iloczyn współczynników obciążenia zmiennego elementu i powierzchni rozkładu. Aplikacja ta oblicza jednak powierzchnię wpływu jako całkowitą powierzchnię podpieraną przez element. Może to doprowadzić do pewnych różnic w wynikach.
Aby zapewnić dokładność redukcji obciążeń zmiennych, dla różnych typów obciążenia użytkowania z różnymi natężeniami obciążenia należy zdefiniować oddzielne przypadki obciążenia, a następnie je połączyć. Jeśli zostaną uwzględnione obciążenia jednorodne o różnych natężeniach w jednym przypadku obciążenia, z punktu widzenia analizy przestanie to być wyraźne i może spowodować niedokładność wyników.
Jednokierunkowa płyta powinna być podparta na całej szerokości. W przeciwnym razie aplikacja wyświetli ostrzeżenie, a obciążenie z płyty będzie przenoszone tylko na podpory nierównoległe do kierunku zbrojenia głównego i zostanie rozłożone tak jak dla płyty dwukierunkowej.
Ciężar własny modelu może być automatycznie uwzględniany podczas analizy. W tym celu należy zaznaczyć opcję Dodaj ciężar własny do opcji w oknie dialogowym Analiza w chmurze (zobacz temat Wykonywanie analizy).
Uwaga: W analizie ujęty jest tylko ciężar własny modelu analitycznego wczytanego w chmurze. Może się on jednak różnić od ciężaru własnego modelu fizycznego w projekcie programu Revit (zobacz temat Omówienie konstrukcyjnego modelu analitycznego).