Ściany należą do najbardziej skomplikowanych obiektów, na które wpływ ma wiele stylów i podstylów. Podczas importowania do rysunku stylu ściany odwołującego się do konkretnego podstylu automatycznie zaimportowane zostaną wszystkie niezbędne podstyle.
Style ścian
Konwencje nazewnictwa:
Nazwa stylu powinna zawierać jak najwięcej informacji o strukturze ściany, oczywiście na tyle, na ile jest to praktycznie możliwe. Odpowiednie nazewnictwo ułatwi rozróżnianie stylów ścian na długiej liście bez konieczności zapoznawania się z opisami stylów. Pierwszy komponent wymieniony w nazwie to główny komponent konstrukcyjny. Ostatni komponent wymieniony w nazwie to zwykle komponent wykończeniowy.
<Nazwa komponentu>-<Rozmiar w jednostkach dziesiętnych> <Nazwa komponentu>-<Rozmiar w jednostkach dziesiętnych>...
Przykładowe nazwy stylów ścian:
| Opis stylu ściany | Przykładowa nazwa |
|---|---|
| Struktura ściany: 5/8” wewnętrznej płyty gipsowej, 3 1/2” słupek drewniany, 1/2” deskowanie, 1” szczelina powietrzna i 3 5/8” cegła licowa. | Słupek-3,5 Cegła-3,625 Deskowanie-0,5 Powietrze-1 GWB-0,625 |
| Struktura ściany: 5/8” płyta gipsowa po obu stronach słupka drewnianego 3 1/2”. | Słupek-3,5 GWB-0,625 obie strony |
| Struktura ściany: 5/8” płyta gipsowa po obu stronach słupków drewnianych o różnej szerokości. | Słupek-X GWB-0,625 obie strony |
Dobre praktyki w definiowaniu stylów ścian
- Ściany są obiektami kierunkowymi i należy pamiętać, że mają stronę zewnętrzną i wewnętrzną. Strona zewnętrzna, czyli dodatnia, to górna strona ściany biegnącej na rysunku od lewej do prawej. Komponenty ścian należy definiować w taki sposób, aby ich indeksy rosły od strony zewnętrznej do wewnętrznej. Komponent znajdujący się najbardziej na zewnątrz powinien mieć przypisany indeks 1, a komponent najbardziej wewnętrzny — najwyższy indeks.
- Odsunięcie krawędzi komponentu należy zawsze liczyć od najbardziej wewnętrznej krawędzi komponentu.
- Szerokości komponentów są zawsze wartościami dodatnimi.
- Priorytety ścian powinny być ustandaryzowane i zdefiniowane w oparciu o istniejącą konwencję obowiązującą w programie AutoCAD Architecture.
- Wszystkim komponentom ściany należy przypisać materiały.
- Sposób wyświetlania komponentów ściany w rzucie powinien być zwykle zgodny z ustawieniami domyślnymi rysunku. Najlepszym rozwiązaniem jest przypisanie materiałów komponentom ściany i wybranie dla parametrów szkicu i wzoru kreskowania opcji „Jak materiał” w ustawieniach wyświetlania rzutu. Uwaga: Przed udostępnieniem definicji materiałów w wersji programu Architectural Desktop 2004 powszechną i zalecaną praktyką było przypisywanie komponentów stylów ścian do zagnieżdżonych warstw i wybieranie jako ich kolorów, rodzajów linii, grubości linii i stylów wydruku ustawienia „JAKWARSTWA”. Wprawdzie w programie AutoCAD Architecture nadal jest to technicznie możliwe, nie zaleca się jednak stosowania tego rozwiązania — poza kilkoma ściśle określonymi wyjątkami (takimi jak reprezentacja wyświetlania Rzut filtrowany używana często do eksportowania rzutów dla konsultantów korzystających z programu AutoCAD, którzy chcieliby, aby określone elementy znajdowały się na zadanych warstwach i miały kolory odpowiednie do umieszczenia ich na podkładzie).
- Sposób wyświetlania komponentów ściany w modelu powinien być zgodny z ustawieniami domyślnymi rysunku, aby umożliwić uzależnienie koloru i kreskowania ścian od przypisanych im materiałów (w widokach nieortogonalnych).
- Style ścian powinny być sklasyfikowane. Zapewni to w przyszłości większą elastyczność tworzenia zestawień i etykiet oraz pozwoli w szerszym zakresie sterować wyświetlaniem. Uwaga: Definicja klasyfikacji Uniformat II jest dostarczona razem z programem, w pliku Uniformat II Classifications (1997 ed).dwg umieszczonym w folderze AEC Content\Styles. Definicja klasyfikacji ma charakter kompleksowy i w wielu przypadkach umożliwia sklasyfikowanie wszystkich typów stylów obiektów programu AutoCAD Architecture według jednolitego standardu.
- W przypadku ścian, które mają co najmniej jeden oczywisty wewnętrzny punkt wymiarowy (np. punkt zewnętrzny komponentu konstrukcyjnego), punkty te należy określić na karcie Komponenty stylu ściany, w kolumnie Wymiary. Umożliwi to stosowanie wymiarów AEC z większą dokładnością.
- Komponentom ścian należy przypisać typ „Konstrukcyjny” albo „Niekonstrukcyjny” w kolumnie „Typ” na karcie „Komponenty” — to również umożliwi bardziej efektywne stosowanie wymiarów AEC.
- W definicji stylu ściany należy określić stronę wewnętrzną i zewnętrzną ściany, aby umożliwić bardziej dokładne wymiarowanie AEC.
Komponentom ściany na poniższej ilustracji przypisano typy „Konstrukcyjny” lub „Niekonstrukcyjny”, aby zapewnić dokładność wymiarowania AEC. Określono również punkty wymiarowe po stronie zewnętrznej/wewnętrznej ściany.
Style zakończeń ścian
Style zakończeń ścian są przeznaczone do użycia z konkretnymi stylami ścian. Mogą posłużyć zarówno do definiowania faktycznych zakończeń, jak i do definiowania zakończeń otworów, w ramach stylów zakończeń otworów.
Konwencje nazewnictwa:
Stylom zakończeń ścian należy nadawać nazwy wskazujące na style ścian, do których mają one zastosowanie, oraz informujące o rodzaju zakończenia:
<Skojarzone style ścian> (<Rodzaj zakończenia><Indeks>)
Przykładowe nazwy stylów zakończeń ścian:
| Opis stylu zakończenia ściany | Przykładowa nazwa |
|---|---|
| Pierwsze zakończenie dla stylu ściany Słupek-3,5 Cegła-3,625 Deskowanie-0,5 Powietrze-1 GWB-0,625. | Słupek-3,5 Cegła-3,625 Deskowanie-0,5 Powietrze-1 GWB-0,625 (Koniec1) |
| Ewentualne drugie zakończenie dla stylu ściany Słupek-3,5 Cegła-3,625 Deskowanie-0,5 Powietrze-1 GWB-0,625. | Słupek-3,5 Cegła-3,625 Deskowanie-0,5 Powietrze-1 GWB-0,625 (Koniec2) |
| Stojak ościeżnicy dla stylu ściany Słupek-3,5 Cegła-3,625 Deskowanie-0,5 Powietrze-1 GWB-0,625. | Słupek-3,5 Cegła-3,625 Deskowanie-0,5 Powietrze-1 GWB-0,625 (stojak ościeżnicy1) |
Dobre praktyki w definiowaniu zakończeń ścian:
- Zakończenia rysowane są dla wszystkich komponentów. Komponenty, dla których nie zdefiniowano zakończenia, kończą się na pierwszym napotkanym zakończeniu innego komponentu. Dlatego należy narysować kompletne zakończenie każdego komponentu, z wyjątkiem tych komponentów, które mają kończyć się w punkcie ściany, na którym umieszczone jest jej zakończenie.
- Zakończenia umieszczane są prostopadle do kierunku ściany. Punkty końcowe każdego zakończenia są z reguły rysowane w taki sposób, że łącząca je linia byłaby prostopadła do krawędzi ściany, z wyjątkiem sytuacji, w których zakończenie jest celowo ukośne.
- Zwykle nie zaleca się definiowania zakończeń ścian zawierających komponenty o zmiennej szerokości. Zmiana szerokości komponentu spowoduje dostosowanie szerokości skojarzonego z nim zakończenia, jednak z zachowaniem proporcji całego zakończenia, co doprowadzi do zniekształcenia wynikowej geometrii.
Style zakończeń ścian przy otwarciach
Style zakończeń ścian przy otwarciach mają zastosowanie do drzwi, okien, otwarć oraz zestawów drzwi/okien wstawianych do ściany. Składają się one ze zbioru stylów zakończeń ścian stosowanych odpowiednio do nadproża, stojaka ościeżnicy i parapetu w otwarciu.
Konwencje nazewnictwa stylów zakończeń ścian przy otwarciach:
Konwencja nazewnictwa stylów zakończeń ścian przy otwarciach jest podobna do przyjętej dla stylów zakończeń ścian:
<Skojarzony styl ściany> (Otwarcie<Indeks>)
Przykładowe nazwy stylów zakończeń ścian przy otwarciach:
| Opis stylu zakończenia ściany przy otwarciu | Przykładowa nazwa |
|---|---|
| Styl zakończenia ściany przy otwarciu dla stylu ściany o nazwie Słupek-3,5 Cegła-3,625 Deskowanie-0,5 Powietrze-1 GWB-0,625. | Słupek-3,5 Cegła-3,625 Deskowanie-0,5 Powietrze-1 GWB-0,625 (Otwarcie1) |
Definicje grup czyszczenia ścian
Definicje grup czyszczenia ścian powinny umożliwiać przenoszenie lub kopiowanie obiektów zaczepionych do ścian w innych grupach czyszczenia do ścian z bieżącej grupy czyszczenia, chyba że istnieją uzasadnione przyczyny, aby na to nie zezwalać. Czyszczenie między rysunkami głównymi a odnośnikami powinno być domyślnie włączone, chyba że powoduje zbyt duży spadek wydajności. Nie obowiązują żadne konwencje nazewnictwa definicji grup czyszczenia ścian.
Style modyfikatora ściany
Modyfikatory ścian zwykle najlepiej jest tworzyć na bieżąco, najpierw tworząc polilinię 2D, a następnie zamieniając ją w modyfikator ściany. W trakcie tego procesu wyświetlany jest monit o podanie nazwy nowego stylu modyfikatora, który zostanie utworzony na podstawie narysowanej geometrii. Style modyfikatorów zawierają minimalny zestaw informacji o kształcie modyfikatorów. Obecnie nie obowiązują żadne konwencje nazewnictwa ani stosowania stylów modyfikatorów ścian.
Narzędzia ścian na paletach
Jedynym stylem opartym na ścianach, który można przypisać do narzędzia na palecie, jest styl ściany. Jednak użycie stylu ściany powoduje automatyczne zaimportowanie wraz z nim wszystkich używanych w nim podstylów, takich jak style zakończeń ścian i style zakończeń ścian przy otwarciach. Przed zapisaniem narzędzia w katalogu niekiedy wskazane jest także zdefiniowanie niektórych domyślnych ustawień:
- Wyrównanie: w przypadku ścian zewnętrznych linia bazowa zdefiniowana jest zwykle w punkcie głównego wymiaru konstrukcyjnego ściany. Wówczas wskazane jest wstępne wybranie dla narzędzia wyrównania „Linia bazowa”.
- Definicja grupy czyszczenia: jeśli zdefiniowana ściana nie powinna być czyszczona na przecięciu ze ścianami należącymi do innych typów, można wstępnie określić definicję grupy czyszczenia, z którą ściana będzie wstawiana. Ostrzeżenie: Aby wstępnie określić definicję grupy czyszczenia, należy najpierw określić rysunek biblioteki, w którym zapisana jest definicja grupy czyszczenia, a następnie wskazać grupę, która ma być używana. Nawet jeśli wskazana grupa czyszczenia istnieje już w bieżącym rysunku, nie będzie używana, jeśli nie zostanie określone położenie definicji.
Wstępne ustawienia narzędzia ściany określające domyślną definicję grupy czyszczenia i wyrównanie.