W następnym punkcie obliczana jest macierz kowariancji Q. Macierz kowariancji zawiera współczynniki niewiadomych równań obserwacji i służy do obliczania odchyleń standardowych i elips błędu. Stosowane jest następujące równanie macierzowe, w którym występują rozwiązane wcześniej macierze A i P:
Macierz W ma następującą postać:
Następnie z następującego wzoru obliczana jest liczba stopni swobody w korekcie, r:
gdzie
- m = liczna równań obserwacji
- n = liczba niewiadomych (lub 2n w przypadku współrzędnych, ponieważ nieznane są wartości x i y)
Następna procedura to obliczanie odchylenia standardowego wag jednostek dla korekty ważonej So z poniższego wzoru macierzowego.
gdzie
- r = stopień swobody korekty
Kolejnym etapem jest obliczenie odchyleń standardowych poszczególnych wielkości skorygowanych, 
. Wyznaczane są one z następującego wzoru:
gdzie
- So = odchylenie standardowe wagi jednostek
- = element na przecięciu i-tego wiersza i i-tej kolumny macierzy kowariancji Q