Elementy konstrukcyjne

Elementy konstrukcyjne to płaszczyzny konstrukcyjne, osie konstrukcyjne i punkty konstrukcyjne.

Płaszczyzny konstrukcyjne

W części, płaszczyzna konstrukcyjna jest nieskończoną płaszczyzną parametrycznie dołączoną do elementu. W zespole, płaszczyzna konstrukcyjna jest powiązana względem istniejącego komponentu. Płaszczyzny konstrukcyjne są używane podczas tworzenia osi, płaszczyzn szkicu, płaszczyzn zakończenia elementów lub w celu umieszczania przekrojów bądź płaszczyzn cięcia. Korzystaj z powierzchni konstrukcyjnych w następujących przypadkach:

Brak dostępnej powierzchni części, która może służyć jako powierzchnia szkicu dla nowych elementów.
W celu określenia chwilowego położenia, niezbędnego do zdefiniowania innej powierzchni konstrukcyjnej (na przykład pod kątem do powierzchni przy zadanym odsunięciu).

Płaszczyzny konstrukcyjne mogą być umieszczane w dowolnym miejscu w przestrzeni, odsunięte od istniejących powierzchni lub obrócone dokoła osi lub krawędzi. Płaszczyzna konstrukcyjna może być użyta jako płaszczyzna szkicu i może być zwymiarowana lub powiązana z innymi elementami lub komponentami. W zespole możesz utworzyć płaszczyznę konstrukcyjną między dwiema płaskimi powierzchniami na oddzielnych komponentach.

Umieść powierzchnie konstrukcyjne w środku walcowych elementów i użyj tych powierzchni do zamocowania parametrycznych wymiarów między walcowymi elementami.

Każda płaszczyzna konstrukcyjna posiada swój własny wewnętrzny układ współrzędnych. Kolejność, w której wybierana jest geometria określa początek i dodatnie kierunki osi układu współrzędnych.

W przypadku części płaszczyzna konstrukcyjna może być tworzona wewnętrznie, w trakcie działania innego polecenia elementu konstrukcyjnego. Działanie polecenia Płaszczyzna konstrukcyjna zostanie zakończone zaraz po utworzeniu płaszczyzny konstrukcyjnej.

W zespole można zdefiniować płaszczyzny konstrukcyjne, które znajdują się w zespole, a nie w modelu części. Podczas edycji części można utworzyć płaszczyznę konstrukcyjną w połowie odległości pomiędzy powierzchniami płaskimi pojedynczej części. W zespołach nie można wybierać punktów środkowych.

Wskazówka: Aby poznać zależności geometryczne, w przeglądarce lub oknie graficznym prawym przyciskiem myszy kliknij element konstrukcyjny lub szkic, a następnie wybierz polecenie Pokaż dane wejściowe. Przykładowo: można kliknąć prawym przyciskiem myszy punkt konstrukcyjny lub szkic, aby wyróżnić płaszczyznę konstrukcyjną lub powierzchnię, od której ten element został utworzony.

Osie konstrukcyjne

Oś konstrukcyjna jest linią konstrukcyjną o nieograniczonej długości, która jest dołączona na stałe do części. Używaj osi konstrukcyjnych podczas tworzenia elementów i zespołów, aby zaznaczać linie symetrii, linie osiowe i odległości pomiędzy osiami elementów obrotowych.

Można utworzyć oś konstrukcyjną z następującego typu geometrii:

Krawędź liniowa.
Linia szkicu.
Linia szkicu 2D.
Linia szkicu 3D
Linia i płaszczyzna, która będzie użyta do utworzenia osi konstrukcyjnej pokrywającej się z punktem końcowym linii rzutowanej na szkic wzdłuż normalnej płaszczyzny.

Osie konstrukcyjne można również ustawić na osi elementów kołowych, takich jak wałki, piasty lub otwory.

Osie konstrukcyjne można tworzyć w części w międzyczasie jako dane wejściowe dla innych poleceń dotyczących elementów konstrukcyjnych.

W zespołach, osie konstrukcyjne są wiązane względem istniejących komponentów.

Za pomocą osi konstrukcyjnych w rysunkach można rzutować geometrie automatycznych linii środkowych lub znaczników środka.

Punkty konstrukcyjne

W pliku części można wybrać wierzchołki modelu, punkty przecięcia krawędzi i osi, punkty przecięcia się trzech nierównoległych powierzchni lub płaszczyzn oraz inne elementy konstrukcyjne, których można użyć jako punktów konstrukcyjnych. Punkty konstrukcyjne możesz również tworzyć jako dane wejściowe, w trakcie działania poleceń innych elementów konstrukcyjnych, wymagających podania (wybrania) punktu.

Punkty konstrukcyjne w pliku zespołu można tworzyć na przecięciu powierzchni części, krawędzi, wierzchołków i geometrii konstrukcyjnej, które zajmują poziomy struktury w zespole.

Punkty konstrukcyjne można umieszczać na otworach i wycięciach w powierzchniach części, powierzchniach modelu, powierzchniach konstrukcyjnych i powierzchniach bazowych. Gdy aktywny jest tryb Wybieranie pętli, można umieścić punkt konstrukcyjny na jednej lub wielu pętlach.

Punkty konstrukcyjne mogą być umieszczane lub rzutowane na powierzchnie części, liniowe krawędzie lub na łuki i okręgi. Punkty konstrukcyjne mogą być wiązane z punktami środkowymi łuków, okręgów i elips.

Punkty konstrukcyjne:

Zaznaczają środki wałków i szyków
Definiują układ współrzędnych
Definiują płaszczyzny (trzy punkty)
Definiują ścieżki 3D

Podczas tworzenia przeciągnięć 3D można wstawić punkt konstrukcyjny w miejscu przecięcia osi konstrukcyjnych z płaszczyznami konstrukcyjnymi. Wskaż punkty konstrukcyjne i wierzchołki istniejących części, aby zdefiniować ścieżkę przeciągnięcia.

Punkty konstrukcyjne mogą być nieruchome lub swobodne. W nieruchomych punktach konstrukcyjnych usunięto wszystkie stopnie swobody, dlatego ich położenie w przestrzeni jest ustalone. Położenie swobodnych punktów konstrukcyjnych można zmieniać za pomocą wymiarów i wiązań.