| Właściwość | Przykład | Opis |
|---|---|---|
|
Rozpocznij: kod wskazujący początek nowej figury w określonym punkcie. Jeśli istnieje przedrostek figury odpowiadający nazwie figury, można pominąć kod początku. Działa to najlepiej w przypadku unikatowych nazw figur. |
EP1 B SW1 B lub B EP1 B SW1 |
EP1 i SW1 to nazwy figur. Litera B stanowi specjalny kod używany w celu rozpoczęcia nowych figur o nazwach EP1 i SW1. |
|
Kontynuuj: kod oznaczający kontynuację figury od jej ostatniego wierzchołka. |
EP1 C SW1 |
Figura jest kontynuowana przez jawny <kod Kontynuuj>. EP1 to nazwa figury, symbol C oznacza kontynuację aktywnej figury oznaczonej EP1 Jeśli kod pola nie zawiera jawnego kodu <Kontynuuj> a nazwa figury w kodzie pola odpowiada aktywnej figurze, figura jest kontynuowana. |
|
Koniec: kod oznaczający zakończenie figury. |
EP1 E SW1 B |
EP1 to nazwa figury, “ “ (spacja) to separator pola/kodu, E jest kodem końca, aktywna figura o nazwie EP1 jest kontynuowana do tego punktu, po czym następuje jej zakończenie (przestaje być aktywną figurą). SW1 to nazwa figury, “ “ (spacja) to separator pola/kodu a B jest kodem początku, rozpoczynającym nową figurę o nazwie SW1. W tym przykładzie zakończenie istniejącej figury o nazwie SW1 następuje w jej ostatnim wierzchołku, a nowa figura o nazwie SW1 jest rozpoczynana w tym punkcie. |
|
Zamknij: kod wskazujący, że aktywna figura jest kontynuowana od jej ostatniego wierzchołka do bieżącego punktu i następuje zamknięcie figury za pomocą segmentu linii z połączeniem z wierzchołkiem rozpoczynającym tę figurę. |
EP1 SW1 CLS |
EP1 to nazwa figury, a jeśli odpowiada aktywnej figurze, jest ona kontynuowana do tego punktu. SW1 to nazwa figury, a jeśli odpowiada aktywnej figurze, jest ona kontynuowana od ostatniego wierzchołka do tego punktu, CLS to kod zamknięcia, segment linii jest zamykany z połączeniem z wierzchołkiem rozpoczynającym figurę SW1. |
|
Odsunięcie w poziomie: kod używany w celu określenia względnego odsunięcia w poziomie w celu utworzenia figury równoległej rozpoczynającej się w bieżącym punkcie lub przejścia do innego odsunięcia, jeśli w aktywnej figurze istnieje poprzednie odsunięcie w poziomie. |
101,500,490,100.01,BC1 B H-4 V.1 H.5 H.75 V-.7 H2.25 V-.35 ...112,500,500,100.02,BC1 ...123,500,510,100.03,BC1 ...134,500,520,100.04,BC1 ...145,500,530,100.05,BC1 ...156,500,540,100.06,BC1 ...167,500,550,100.07,BC1 SO ...178,500,560,100.08,BC1 |
Punkt 101: BC1 to nazwa elementu linii, " " (spacja) to separator pola/kodu, B to kod <Rozpocznij>, H to kod <Odsunięcie w poziomie>, -4 to wartość pierwszego odsunięcia w poziomie, V to kod <Odsunięcie w pionie> , .1 jest wartością pierwszego odsunięcia w pionie i tak dalej dla pozostałych 3 odsunięć. Punkty 112, 123, 134, 145 i 156: kontynuowana jest figura BC1 z bieżącymi odsunięciami. Punkt 167: figura BC1 jest kontynuowana, ale odsunięte figury są zatrzymywane przez kod SO <Odsunięcia zakończenia>. Punkt 178: figura BC1 jest kontynuowana. Wartość musi odzwierciedlać kod odsunięcia w poziomie. Wartość ujemna powoduje odsunięcie aktywnej figury w lewo, a wartość dodatnia — odsunięcie aktywnej figury w prawo. Można zastosować wiele odsunięć, ale jeśli zostaną dokonane kolejne przejścia w poziomie lub w pionie, dla każdego odsunięcia należy określić wszystkie kody poprzednich odsunięć w poziomie lub w pionie. |
|
Odsunięcie w pionie: kod używany w celu określenia względnego odsunięcia w pionie, poczynając od bieżącego punktu. Wartość musi odzwierciedlać kod odsunięcia w pionie. |
(Zaprezentowano na kolejnej ilustracji) |
Do rzędnej bieżącego wierzchołka aktywnej figury jest dodawana wartość dodatnia, a od bieżącego wierzchołka aktywnej figury jest odejmowana wartość ujemna. Jeśli określono odsunięcie w pionie bez odsunięcia w poziomie, jako wartość odsunięcia w poziomie przyjmuje się zero. Jeśli określono odsunięcie w poziomie bez odsunięcia w pionie lub bez poprzedniego odsunięcia w pionie, jako wartość odsunięcia w pionie przyjmuje się zero. Uwaga:
Jeśli w kodzie bieżącego punktu określono poprzednie odsunięcie w poziomie lub odsunięcie w pionie i jeśli w kodzie bieżącego pola pominięto kolejne odsunięcie w poziomie lub w pionie, używana jest wartość poprzedniego odsunięcia w poziomie lub w pionie. Przykłady: V1 H1 H2 = H0 V1 H1 V1 H2 V1 H1 H2 V1 H3 = H1 V0 H2 V1 H3 V1 |
|
Odsunięcia zakończenia: kod używany w celu określenia zakończenia wszystkich odsunięć na aktywnej figurze. Kontynuować można tylko aktywną figurę. |
(Zaprezentowano na kolejnej ilustracji) |
Następująca ilustracja przedstawia przykład z zastosowaniem kodów dla odsunięć w poziomie, odsunięć w pionie oraz odsunięć zakończenia.
1,500,490,100.01,BC1 B H-4 V.1 H.5 H.75 V-.7 H2.25 V-.35
2,500,500,100.02,BC1
3,500,510,100.03,BC1
4,500,520,100.04,BC1
5,500,530,100.05,BC1
6,500,540,100.06,BC1
7,500,550,100.07,BC1 SO
8,500,560,100.08,BC1
