Informacje o kodach segmentów łuków

Właściwość	Przykład	Opis
Rozpocznij krzywą: kod używany w celu określenia bieżącego punktu jako początku segmentu pojedynczej krzywej (łuku) lub segmentów wielu krzywych.	EP1 BC	EP1 to nazwa aktywnej figury kontynuowanej do bieżącego punktu, “ “ (spacja) to separator kodu/elementu, BC oznacza, że bieżący punkt jest początkiem segmentów krzywej. Bieżący punkt o tym kodzie jest pierwszym punktem krzywej. Następny punkt z tą samą nazwą figury jest uznawany za punkt na krzywej, a trzeci punkt z tą samą nazwą figury jest punktem końcowym krzywej, jeśli nie jest używany kod <Zakończ krzywą> odpowiadający kodowi <Rozpocznij krzywą>.
Zakończ krzywą: kod używany z kodem <rozpocznij krzywą> w celu zdefiniowania segmentów krzywych o więcej niż trzech punktach. Punkty na krzywej nie muszą być rozmieszczane sekwencyjnie.	101 … EP1 BC 112 … EP1 123 … EP1 134 … EP1 145 … EP1 EC	EP1 to nazwa aktywnej figury kontynuowanej do bieżącego punktu, “ “ (spacja) to separator kodu/elementu, EC oznacza, że bieżący punkt jest końcem segmentów krzywej. Zaczynając od punktu z kodem <Rozpocznij krzywą> procesor szkicu będzie poszukiwał kodu <Zakończ krzywą>. Po znalezieniu kodu <Zakończ krzywą> wszystkie punkty między kodami <Rozpocznij krzywą> i <Zakończ krzywą> zostają użyte w celu dopasowania segmentów łuku figury. Krzywe przechodzą przez każdy punkt (podobnie jak przypadku opcji EDYTUJWŁAŚCIWOŚCI/Dopasuj [krzywa]). Jeśli po kodzie <Rozpocznij krzywą> nie zostanie znaleziony kod <Zakończ krzywą>, do figury zostanie zastosowany łuk trzypunktowy.
Okrąg: kod oznaczający początek elementu okręgu. Użycie kodu powoduje zatrzymanie szkicu na poprzednim punkcie, jeśli jest to okrąg dwu- lub trzypunktowy. Okrąg jednopunktowy z wartością promienia działa podobnie jak polecenie połączenia punktu. Kod szkicu jest zatrzymywany i tworzony jest nowy okrąg za pomocą punktu jako punktu środkowej i promienia. Okręgi dwu- i trzypunktowe działają jak polecenia rozpoczęcia tworzenia nowej figury i zakończenia aktywnego elementu o tej samej nazwie.	POOL CIR5.0	POOL to nazwa figury, “ “ (spacja) to separator elementu/kodu, CIR to kod <Okrąg>, powodujący utworzenie nowej figury okręgu, dla której bieżący punkt jest punktem promieniowym, a 5.0 to wartość promienia okręgu. Rzędna figury jest rzędną bieżącego punktu. W tym przykładzie jedynie bieżący punkt zostaje użyty jako punkt środkowy, a natychmiast po kodzie <Okrąg> następuje promień. W metodzie 1 jedynie bieżący punkt zostaje użyty jako punkt środkowy, a natychmiast po kodzie <Okrąg> następuje promień. W metodzie 2 w celu zdefiniowania figury okręgu są używane dwa kolejne punkty. Pierwszy punkt definiuje lokalizację środka, a drugi punkt definiuje rzędną i promień. W metodzie 3 w celu zdefiniowania figury okręgu są używane trzy punkty. Używana jest rzędna wszystkich trzech punktów, a zamknięcie jest kontynuowane z zastosowaniem łuku zamiast linii.
Punkt na krzywej: kod oznaczający, że bieżący punkt znajduje się na segmencie krzywej.	EP1 OC	EP1 odpowiada nazwie aktywnej figury, “ “ (spacja) to separator pola/kodu a OC to kod Punkt na krzywej. Figura jest kontynuowana a punkt jest oceniany jako znajdujący się na krzywej. Przy braku zgodności z aktywną figurą EP1 OC może być błędem kodowania punktu.
Dopasowanie krzywej — brak krzywej: na następującej ilustracji wszystkie punkty pomiarowe mają taką samą nazwę figury EP1 i są punktami linii (brak kodu <Punkt na krzywej> oznaczającego punkt na krzywej lub kodu <Rozpocznij krzywą>). Figura wynikowa stanowi serię połączonych segmentów liniowych.
Dopasowanie krzywej — jeden punkt na krzywej: na następującej ilustracji wszystkie punkty mają taką samą nazwę figury EP1, a jeden punkt pomiarowy jest zakodowany jako punkt krzywej (kod OC <Punkt na krzywej>). Figura wynikowa będzie miała obliczony punktu krzywizny (PC) i punkt styczności (PT), a krzywa będzie przechodzić przez punkt.
Dopasowanie krzywej — krzywa trzypunktowa: na następującej ilustracji wszystkie punkty mają taką samą nazwę figury EP1, znajdują się tam trzy kolejne punkty krzywej (kod OC <Punkt na krzywej> lub kod BC <Rozpocznij krzywą> na początku krzywej). Figura wynikowa będzie miała początek krzywej (BC) w pierwszym punkcie EP1 i koniec krzywej (EC) w trzecim punkcie EP1, a krzywa będzie przechodziła przez drugi punkt EP1.
Dopasowanie krzywej — krzywa wielopunktowa: na następującej ilustracji wszystkie punkty mają taką samą nazwę figury CL1, znajdują się tam więcej niż trzy kolejne punkty krzywej z kodem OC <Punkt na krzywej> lub pierwszy punkt na segmentach krzywej ma kod BC <Rozpocznij krzywą> a punkt końcowy segmentów krzywej ma kod EC <Zakończ krzywą>. Figura wynikowa będzie miała początek krzywej (BC) w pierwszym punkcie CL1 i koniec krzywej (EC) w ostatnim punkcie CL1. Krzywe złożone i krzywe odwrotne będą przechodziły przez każdy punkt między wierzchołkiem figury BC a wierzchołkiem figury EC.