Grupy skarpy mogą być automatycznie przekształcane w powierzchnie podlegające dynamicznej aktualizacji podczas edycji skarpy. Można również na podstawie grupy skarpy utworzyć powierzchnię odłączoną, która nie będzie skojarzona ze skarpami ani aktualizowana podczas ich edycji.
Podczas tworzenia grupy skarp można określić ustawienie Automatyczne tworzenie powierzchni lub utworzyć powierzchnię później, zmieniając właściwości grupy. Utworzona powierzchnia automatyczna (lub dynamiczna) wyświetlana jest w grupie Powierzchnie w drzewie Nawigator. Właściwości powierzchni dynamicznej informują, że została ona utworzona z grupy skarpy.
Edycja powierzchni dynamicznych i odłączonych
Powierzchnie dynamiczne utworzone na podstawie grup skarp są aktualizowane po edycji skarpy. Jeśli opcja Przebuduj automatycznie w menu Powierzchnia zostanie włączona, aktualizacja powierzchni nastąpi od razu po edycji. Można również korzystać z narzędzi do edycji powierzchni w celu precyzyjnego dopracowania powierzchni, np. dodawania rzędnych punktów.
Powierzchnie odłączone utworzone na podstawie grup skarp nie są aktualizowane po edycji skarpy.
Zarówno powierzchnie dynamiczne, jak i odłączone można edytować w taki sam sposób, jak wszelkie inne powierzchnie.
Wklejanie powierzchni skarpy
Zarówno powierzchnie dynamiczne, jak i odłączone można wklejać do innych powierzchni, z wyjątkiem powierzchni docelowej skarpy. Wklejenie powierzchni dynamicznej powoduje, że wszelkie zmiany wprowadzane w grupie skarpy będą znajdowały swoje odzwierciedlenie w powierzchni końcowej.
Nie można wkleić powierzchni skarpy do powierzchni docelowej skarpy. Ograniczenie to wynika z dynamicznej zależności między skarpami a powierzchnią docelową. Aby uzyskać analogiczny efekt, należy utworzyć kopię powierzchni docelowej i wkleić powierzchnię skarpy do kopii.
Linie nieciągłości powierzchni i ustawienia segmentacji
Powierzchnia utworzona z grupy skarpy zawiera linie nieciągłości. Jej obwód ma postać obwiedni.
Powierzchnia tworzona jest poprzez dodawanie linii nieciągłości między zarysem a linią rzutowania — pozwala to na dokładniejsze odwzorowanie powierzchni. Właściwości tych dodatkowych linii nieciągłości zależą od ustawień segmentacji, które określa się osobno dla każdej grupy skarpy. Parametry segmentacji decydują o sposobie podziału powierzchni na trójkąty (dotyczy to powierzchni dynamicznych i odłączonych wygenerowanych z grup skarpy).
Odstęp segmentacji to odległość między liniami nieciągłości mierzona po segmentach zarysu. Kąt segmentacji to różnica kątów między liniami nieciągłości w narożnikach.
Mniejszy odstęp powoduje, że model skarpy jest dokładniej odwzorowany, ale jednocześnie wydłuża czas obliczeń. Te wartości należy ustawić z uwzględnieniem rozmiaru skarpy.
Obliczanie objętości
Aby możliwe było korzystanie z Narzędzi objętości skarpy, musi istnieć powierzchnia dynamiczna utworzona z grupy skarpy, a we Właściwościach grupy skarpy musi być określona Powierzchnia objętościowa bazowa. Można również używać poleceń objętości powierzchni do obliczania objętości między powierzchniami dynamicznymi lub odłączonymi a dowolnymi innymi powierzchniami.
Wykorzystanie linii charakterystycznych jako danych powierzchni
Linie charakterystyczne mogą pełnić rolę linii nieciągłości w powierzchni. Wiele poleceń edycji linii charakterystycznych działa także w odniesieniu do polilinii 3D, linii działek i figur pomiarowych, dzięki czemu użytkownik dysponuje szeroką gamą możliwości konfigurowania danych 3D, które mają być uwzględnione w wykończonych powierzchniach gruntu.
Jeśli dla powierzchni odblokowane jest ustawienie Przebuduj-Automatycznie, a użytkownik dokona edycji linii charakterystycznej, linii działki lub polilinii określającej linię nieciągłości, to powierzchnia zostanie przebudowana od razu po edycji.