Opcjonalne kody przypisane do komponentów punktu, połączenia lub kształtu podzespołu określają niektóre aspekty zachowania widoczne podczas modelowania korytarza.
Kody umożliwiają zastosowanie prostych lub złożonych zasad zarządzania zachowaniem odsunięć i rzędnych podzespołów. Można wybrać dodawanie kodów do wybranych komponentów podzespołów, aby w projekcie korytarza użyć elementów prezentacji lub opisów.
Typowy podzespół składa się z następujących komponentów, do których można przypisać kody:
Dla zestawu komponentów punktu, połączenia lub kształtu można zdefiniować zestaw właściwości wyświetlania i przypisać go do stylu zestawu kodów. Następnie styl zestawu kodów można przypisać do podzespołu, zespołu, korytarza lub widoku przekroju.
W stylach zestawów kodów można przypisać odpowiednie style etykiet do różnych zestawów kodów.
Podczas projektowania własnych podzespołów należy uwzględnić nie tylko kształt geometryczny modelu korytarza, który zostanie utworzony przez podzespoły, ale także sposób wykorzystania modelu w operacjach projektowych po zakończeniu modelowania. Operacje te obejmują:
Prawie wszystkie te operacie zależą od kodów przypisanych do punktów, połączeń i kształtów w modelu korytarza. Aby utworzyć modele, które integrują się z wszystkimi wymienionymi wyżej operacjami, schemat kodowania musi być dokładnie zaprojektowany jeszcze przed utworzeniem pierwszego podzespołu. Najlepszym sposobem jest utworzenie diagramu wszystkich typów jezdni i sytuacji, które można przewidzieć dla obsługiwanych użytkowników. Następnie należy opracować i opisać kody dla wszystkich krytycznych punktów, połączeń i kształtów. Użyj tego diagramu podczas dokumentowania kodów każdego podzespołu. Zaprojektowanie pojedynczego zestawu kodów, które spełniają wymagania każdej operacji, jest zadaniem trudnym. Z tego powodu program Autodesk Civil 3D umożliwia przypisanie dowolnej liczby kodów do każdego punktu, połączenia i kształtu. Użycie tych kodów opisano w poniższych tematach.
Nowe kody punktów, połączeń i kształtów można tworzyć przy użyciu języka .NET.
Aby znaleźć więcej informacji na temat tworzenia punktów, połączeń i kształtów za pomocą języków .NET, zobacz Podręcznik dewelopera programu Autodesk Civil 3D.
Kody punktów są kodami elementów przypisywanymi do punktów końcowych połączeń, które tworzą komponent podzespołu.
| Operacja | Opis |
|---|---|
| Modelowanie korytarza | Model korytarza reprezentowany jest graficznie przez przekroje poprzeczne jezdni w zdefiniowanych uprzednio pikietach z liniami długości geograficznych łączącymi punkty między przyległymi pikietami. Punkty z tym samym kodem i w tym samym obszarze przekroju automatycznie są łączone z liniami długości geograficznych. |
| Tworzenie planów | Wiele organizacji wymaga opisania krytycznych punktów na rysunkach przekrojów poprzecznych. Na przykład wydział komunikacji Urzędu Wojewódzkiego może wymagać następujących dokumentów: 1.) Rzędne dna rowów, 2.) Nachylenia (x:1) boków rowów, strefy prześwitów i połączenia rzutów wykop/nasyp, 3.) % Nachylenia pasów ruchu i poboczy, 4.) Odsunięcia punktów na planie wykop/nasyp. Aby utworzyć własne narzędzia arkuszy przekrojów poprzecznych, które spełniają te wymagania, należy zdefiniować identyfikatory punktów w modelu. Inną czynnością związaną z tworzeniem planów jest wyznaczenie granicy konstrukcji na widoku planu z innymi symbolami i typami linii użytymi dla linii przekrojowych i wypełnienia. |
| Modelowanie powierzchni projektowych i projekty etapowe | Kody punktów umożliwiają wyodrębnienie profili nachyleń końcowych w krytycznych punktach na powierzchniach modelu korytarza. Na przykład profil łączący punkty lewej krawędzi nawierzchni jezdni można wykorzystać w analizie i projekcie systemów drenażu, łącząc połączenia modeli przyległych jezdni i tworząc model korytarza z modelami profili. |
| Analiza pasa drogowego | Limity konstrukcyjne modelu korytarza można określić, wyodrębniając linii trasowania lub cyfry, które łączą punkty rzutowania wykopu/nasypu na każdym boku modelu. Służą do określenia właściwości, które muszą zostać pobrane. |
| Raporty nachyleń i rozwiązywanie problemów konstrukcyjnych | Identyfikacja krytycznych punktów na różnych warstwach modelu korytarza jest podstawą tworzenia raportów problemów konstrukcyjnych lub eksportowania danych do rejestrów danych nadzoru do rozwiązywania problemów konstrukcyjnych. Ponieważ profilowanie prawie zawsze wykonywane jest do linii dolnej warstwy nośnej, a nie do nachylenia końcowego, konieczne może być zdefiniowanie osobnych kodów dla połączeń nachylenia końcowego i powierzchni dolnej warstwy nośnej. Krawędź jezdni może na przykład używać kodu KJ w nachyleniu końcowym i KJ_Noś na dolnej warstwie nośnej. |
Punkty rzutowania wykopu/nasypu są dobrym przykładem konieczności wykorzystania dwóch kodów dla tego samego punktu. Jeśli punkty rzutowania dla połączeń wykopu i nasypu mają kod „Rzutowanie”, wówczas można łatwo wyznaczyć i wyodrębnić jedną cyfrę definiującą limit konstrukcji po każdej stronie. Jeśli te same punkty mają kod „Rzutowanie_Wykop” lub „Rzutowanie_Nasyp”, zależnie od okoliczności, także łatwo jest odmiennie oznaczyć linie rzutowania wykopu i nasypu.
Kody połączeń są kodami elementów przypisanymi do każdego połączenia, które tworzy komponent jezdni. Połączenie jest definiowane jako pojedynczy segment prostoliniowy między punktami końcowymi.
| Operacja | Opis |
|---|---|
| Modelowanie powierzchni projektu | Powierzchnie projektu można tworzyć przez wyodrębnienie wszystkich połączeń o wybranym kodzie. Kody połączeń należy projektować tak, aby ułatwić wyodrębnianie wybranych typów powierzchni niezbędnych do modelowania powierzchni. Zazwyczaj służą one do obliczeń robót ziemnych, dodatkowego profilowania, wizualizacji i analiz systemów drenażowych. W zależności od aplikacji konieczne może być wyodrębnienie powierzchni utwardzonych, wszystkich powierzchni nachylenia końcowego lub powierzchni dolnej warstwy nośnej. |
| Analizy prac ziemnych i kubatur materiałów | Różne warstwy modelu korytarza można rozdzielać i używać ich do obliczeń objętościowych przy użyciu tabel, które definiują materiały, dla których kody połączeń znajdują się ponad, poniżej, po lewej i prawej stronie warstw materiałów. Proste wielkości wykopów i nasypów zazwyczaj określa się przez porównanie istniejącego gruntu z kombinacją połączeń nieutwardzonego nachylenia końcowego i połączeń dolnej warstwy nośnej. Warstwy nawierzchni drogi, takie jak warstwa wierzchnia, baza asfaltowa i granularna luźna warstwa określane są na podstawie połączeń powierzchni definiujących te zamknięte obszary. |
| Wizualizacje i renderowanie | Aby uzyskać realistyczne renderowanie projektu powierzchni, należy zdefiniować różne materiały powierzchni, takie jak nawierzchnia drogi, żwir, trawa i beton. |
Aby spełnić wymagania tych operacji, zazwyczaj należy przypisać kilka kodów do połączeń w wybranych częściach jezdni. Typowy schemat:
| Kod połączenia | Opis |
|---|---|
| Góra | Przypisany do wszystkich połączeń nachylenia końcowego, utwardzonego lub nieutwardzonego |
| Nawierzchnia drogi | Drugi kod przypisany do wszystkich utwardzonych połączeń w nachyleniu końcowym |
| Rzędna odniesienia | Przypisywane do wszystkich nieutwardzonych połączeń nachylenia i wszystkich połączeń na spodzie i bokach dolnych warstw nośnych |
| Dolna warstwa nośna | Przypisywana do wszystkich połączeń na spodzie i bokach dolnej warstwy nośnej |
Połączenia górne można wykorzystać do tworzenia modelu całej powierzchni nachylenia końcowego, które służy do wizualizacji i analizy systemu drenażowego. Połączenia nawierzchni drogi można użyć do renderowania powierzchni utwardzonych części nachylenia końcowego za pomocą wybranego koloru lub tekstury. Połączenia rzędnej odniesienia można użyć do modelowania powierzchni, które są profilowane za pomocą urządzeń do robót ziemnych, oraz do tworzenia analiz kubatur prostych wykopów i nasypów. Połączenia dolnej warstwy nośnej służą do definiowania podstawy obszarów wykorzystania granularnych materiałów warstwy podstawowej do celów analiz kubatur materiałów.
Kształty są zamkniętymi obszarami przekrojów poprzecznych tworzonymi przez pojedynczy podzespół. Podstawowym zadaniem kodów kształtów jest definiowanie wzorów kreskowania dla różnych materiałów i wyodrębnianie obszarów do tabel objętości materiałów. Kody powinny odzwierciedlać wybrany sposób identyfikowania materiałów w raportach prac ziemnych.