Kliknięcie menu Narzędzia > Preferencje zadania (zestawy domyślne parametrów siatkowania znajdują się na karcie Siatkowanie) lub w menu Analiza > Siatkowanie > Opcje siatkowania, pozwala wybrać metody i parametry siatkowania.
Karta metod siatkowania
W górnej części okna dialogowego w polu Dopuszczalne metody siatkowania dokonany może zostać wybór metody generacji siatki elementów skończonych:
Siatkowanie proste (metoda Coonsa)
W przypadku wybrania prostego siatkowania, pozostałe opcje są ustawiane domyślnie:
- Dostępna metody siatkowania: Coons — często, stopień wymuszenia: zalecany
- Generacja siatki: Użytkownika, Podział 1 =5, Podział 2 = 5
- Parametry metody Coonsa: trójkąty i kwadraty w obszarze trójkątnym, stopień wymuszenia: proponowany
- Elementy skończone: czworokąty 4-węzłowe, stopień wymuszenia: rekomendowany.
Siatkowanie złożone (metoda Delaunaya)
W przypadku wybrania siatkowania złożonego , następujące opcje są ustawiane domyślnie:
- Dostępna metoda siatkowania: Delaunay — często, stopień wymuszenia: rekomendowany
- Generacja siatki: Użytkownika, Podział 1 = 5, Podział 2 = 5
- Elementy skończone: czworokąty 4-węzłowe, stopień wymuszenia: rekomendowany
- Parametry metody Delaunaya: Delaunay, emitery (domyślne i użytkownika) włączone, wygładzanie wyłączone.
Automatyczny wybór metody siatkowania (domyślne ustawienie).
Gdy jest wybrany tryb automatycznego siatkowania, następujące opcje są ustawiane domyślnie:
- Dostępna metody siatkowania: Coons — często, stopień wymuszenia: zalecany
- Generacja siatki: Użytkownika, Podział 1 =5, Podział 2 = 5
- Parametry metody Coonsa: trójkąty i kwadraty w obszarze trójkątnym, stopień wymuszenia: proponowany
- Elementy skończone: czworokąty 4-węzłowe, stopień wymuszenia: rekomendowany.
Pole Generacja siatki służy definicji typu siatkowania. Dostępne są tu trzy opcje:
- Automatyczny
- Użytkownika — dla metody Coonsa zdefiniowane mogą tu zostać dwa parametry: podział1 i podział2.
Parametr podziału dla metody Coonsa, określający liczbę elementów, które zostaną utworzone na drugim brzegu konturu (pomiędzy drugim i trzecim wierzchołkiem konturu). Brzeg konturu przeciwległy do wymienionego boku konturu zostanie automatycznie podzielony w taki sposób, aby podział odpowiadał temu przyjętemu na pierwszym brzegu konturu.
Uwaga: Dla konturów trójkątnych podział brzegu pomiędzy trzecim a pierwszym wierzchołkiem konturu jest taki sam jak pomiędzy drugim a trzecim wierzchołkiem. W obszarach czworokątnych podział pomiędzy trzecim a czwartym wierzchołkiem konturu jest taki sam jak pomiędzy pierwszym a drugim wierzchołkiem, natomiast podział pomiędzy czwartym a pierwszym wierzchołkiem jest taki sam jak pomiędzy drugim a trzecim wierzchołkiem. - Rozmiar elementu — w przypadku wybrania tej opcji dostępne staje się pole edycyjne, w którym określony może zostać charakterystyczny wymiar elementu siatki elementów skończonych. Przyjęcie rozmiaru elementu równego np. 0.5 m oznacza, że w przypadku:
- Siatki powierzchniowych elementów skończonych (czworokątów) — generowana będzie siatka elementów zbliżonych do kwadratu o boku 0,5 m
- Siatki powierzchniowych elementów skończonych (trójkątów) generowana będzie siatka elementów zbliżonych do trójkąta równobocznego o boku 0.5 m
- Siatki objętościowych elementów skończonych generowana będzie siatka elementów zbliżonych do sześcianu o boku 0.5 m.
W polu tym znajduje się również opcja umożliwiająca określenie, jaka siatka objętościowych elementów skończonych ma być generowana; suwak pozwala na wybór od siatki rzadkiej do gęstej. Jej włączenie powoduje, iż podczas tworzenia Siatki objętościowych elementów skończonych przeprowadzana będzie dodatkowa generacja siatki na powierzchni (konturze) bryły, która będzie miała wpływ na gęstość siatki elementów objętościowych wewnątrz bryły. Należy tu zwrócić uwagę na fakt, że włączenie tej opcji powoduje zwiększenie gęstości siatki elementów objętościowych.
Kliknięcie Opcji zaawansowanych u dołu karty Metody siatkowania powoduje otwarcie okna dialogowego Zaawansowane opcje siatkowania.
Karta Parametry metody
Po wybraniu Siatkowania prostego (Coonsa) albo Siatkowania złożonego (Delaunaya) w oknie dialogowym jest wyświetlana jeszcze jedna karta — Parametry metody.
Aby wygenerować proste siatkowanie przy użyciu metody Coonsa, należy wybrać jeden z poniższych typów podziału paneli na karcie Parametry metody:
- Trójkąty w obszarze trójkątnym
- Trójkąty i kwadraty w obszarze trójkątnym
- Trójkąty i trapezy w obszarze trójkątnym
- kwadraty w obszarze o konturze prostokątnym
- Trójkąty w obszarze prostokątnym.
W dolnej części okna dialogowego umieszczony jest schematyczny rysunek, obrazujący wybrany typ podziału.
Na karcie Parametry metody dla siatkowania złożonego (metoda Delaunaya) określone mogą zostać parametry wybranej metody siatkowania; mogą zostać następujące opcje:
- Siatkę regularną
- Zagęszczanie (Delaunay + Kang) — wybór tej opcji oznacza, że w pobliżu emiterów tworzenie siatki elementów odbywać się będzie przy pomocy metody Kanga (siatka zagęszczona), a poza tymi obszarami metodą Delaunaya.
- Wygładzanie.
Emitery są specjalnymi węzłami, definiowanymi w punktach konstrukcji, w których pobliżu siatka elementów skończonych będzie zagęszczana. Dostępne są dwa rodzaje emiterów:
- Domyślne — tworzone automatycznie w punktach charakterystycznych (w punktach charakterystycznych paneli: w narożach paneli, przy otworach oraz w węzłach podporowych). Opcje te wybiera się w oknie dialogowym Zaawansowane opcje siatkowania.
- Użytkownika — zdefiniowane przez użytkownika w oknie dialogowym Emitery.
Zagęszczenie siatki elementów skończonych przy pomocy metody Kanga polega na wygenerowaniu fali rozchodzącej się od emitera w kierunku konturu. W polu Emitery dostępne są następujące parametry zagęszczania:
- H0: długość pierwszej fali.
- Q: stosunek następnej długości fali (H n + 1 ) do poprzedniego długości fali (H n ).
Na przykład, jeśli określone zostaną następujące parametry: H0=1,0, Q = 1,2, H maks = 2,0, to zostaną utworzon fale o następujących długościach: 1,0, 1,2, 1,44, 1,73, 2,07, 2,5; na pozostałej części konturu jest generowana siatka zgodnie z metodą Delaunaya.