Kliknięcie przycisku Opcje zaawansowane znajdującego się w oknie dialogowym Opcje siatkowania powoduje, że na ekranie pojawia się pokazane na poniższym rysunku okno dialogowe. W powyższym oknie dialogowym wybrane mogą zostać parametry tworzonej siatki powierzchniowych lub objętościowych elementów skończonych.
W polu Dopuszczalne metody siatkowania można wybrać jedną z dwóch metod generacji siatki:
Ponadto dla każdej z metod określony może zostać stopień wykorzystania metody podczas generacji siatki: nigdy, rzadko lub często. Można zdefiniować Stopień wymuszenia. Jeżeli na przykład wybrana została metoda Coonsa oraz ustawiono wymuszenie na „często” oraz stopień wymuszenia jako „narzucony”, oznacza to, iż algorytm generacji siatki wymuszał będzie tworzenie siatki w wybranym obszarze metodą Coonsa.
Ponadto w polu Stopień wymuszenia określony może zostać stopień wymuszenia wybranego typu powierzchniowych lub objętościowych elementów skończonych. Jeżeli na przykład wybrane zostaną trójkąty 3—węzłowe oraz stopień wymuszenia dowolny, to oznacza to, że algorytm generacji siatki będzie wykorzystywał podczas tworzenia siatki dowolny typ powierzchniowych/objętościowych elementów skończonych. W polu tym dodatkowo określony może zostać Współczynnik konwersji trójkątów na czworokąty, który umożliwia podanie parametru wykorzystywanego podczas zamiany elementów trójkątnych na czworokąty. W polu należy zdefiniować "wagowy" parametr należący do przedziału: [—1, +1]. W wypadku użycia wartości +1 jako współczynnika prostokąty są tworzone z trójkątów we wszystkich możliwych miejscach w obrębie określonego obszaru. W ten sposób mogą jednak zostać wygenerowane prostokąty o nieprawidłowych kształtach powstałych w wyniku podania złych warunków dla zbioru równań. Jeśli zostanie użyta wartość —1 jako współczynnik, tylko te elementy trójkątne, które tworzą prostokąt, zostaną zmienione. Współczynnik ten używany jest podczas konsolidowania siatki skończonych elementów. Jest to ten sam współczynnik, który definiuje się w oknie dialogowym Konsolidacja siatki.
W polu Generacja siatki wybrany może zostać rodzaj siatkowania: Automatyczny lub Użytkownika.
Dla metody Coonsa zdefiniowane mogą zostać dwa parametry: Podział 1 i Podział 2.
Parametr podziału dla metody Coonsa określający liczbę elementów, które zostaną utworzone na drugim brzegu konturu (pomiędzy drugim i trzecim wierzchołkiem konturu). Brzeg konturu przeciwległy do wymienionego boku konturu zostanie automatycznie podzielony w taki sposób, aby podział odpowiadał temu przyjętemu na pierwszym brzegu konturu.
W przypadku wybrania opcji Rozmiar elementu dostępne staje się pole edycyjne, w którym zdefiniowany może zostać wymiar elementu siatki elementów skończonych uzyskanego po wygenerowaniu siatki. Przyjęcie rozmiaru elementu równego np. 0.5 m oznacza, że w przypadku:
- Siatki powierzchniowych elementów skończonych (czworokątów) — generowana będzie siatka elementów zbliżonych do kwadratu o boku 0,5 m
- Siatki powierzchniowych elementów skończonych (trójkątów) — generowana będzie siatka elementów zbliżonych do trójkąta równobocznego o boku 0,5 m
- siatki objętościowych elementów skończonych — generowana będzie siatka elementów zbliżonych do sześcianu o boku 0,5 m.
Poniżej znajduje się opcja umożliwiająca określenie, jaka siatka objętościowych elementów skończonych ma być generowana: suwak pozwala na wybór od siatki rzadkiej do gęstej. W dolnej części okna dialogowego znajduje się opcja Dodatkowe siatkowanie powierzchni bryły. Jej włączenie powoduje, iż podczas tworzenia siatki objętościowych elementów skończonych przeprowadzana będzie dodatkowa generacja siatki na powierzchni (konturze) bryły, która będzie miała wpływ na gęstość siatki elementów objętościowych wewnątrz bryły. Należy tu zwrócić uwagę na fakt, że włączenie tej opcji powoduje zwiększenie gęstości siatki elementów objętościowych.
W polu Parametry metody Coonsa wybrany może zostać jeden z następujących typów podziału obszaru:
- trójkąty w obszarze o konturze trójkątnym
- trójkąty i kwadraty w obszarze o konturze trójkątnym
- trójkąty i trapezy w obszarze o konturze trójkątnym
- kwadraty w obszarze o konturze prostokątnym
- trójkąty w obszarze o konturze prostokątnym.
Dodatkowo określony może zostać stopień wymuszenia wybranego typu konturu dla metody Coonsa.
W polu Parametry metody Delaunaya wybrana może zostać metoda generowania siatki:
- Sama metoda Delaunaya — wybór tej opcji oznacza, że siatka będzie tworzona jedynie metodą Delaunaya
- Metoda Kanga — wybór tej metody oznacza, że siatka elementów skończonych zostanie wygenerowana jedynie na obszarze w pobliżu emiterów zgodnie z przyjętymi parametrami metody Kanga (H0, Hmax i Q).
- Metoda Delaunaya i Kanga — wybór tej metody oznacza, że w pobliżu emiterów tworzenie siatki elementów odbywać się będzie za pomocą metody Kanga, a poza tymi obszarami metodą Delaunaya.
Emitery są węzłami, w których pobliżu siatka elementów skończonych będzie zagęszczana. Emitery mogą być definiowane (po włączeniu odpowiednich opcji):
- w punktach charakterystycznych paneli (naroża paneli, naroża otworów),
- w węzłach, w których zdefiniowane są podpory,
- przez użytkownika (emitery zdefiniowane w oknie dialogowym Emitery).
Parametry zagęszczania siatki elementów skończonych podawane są jako parametry Kanga:
- H0: długość pierwszej fali. Jest on używany domyślnie i w emiterach zdefiniowanych przez użytkownika.
- Parametry Kanga (Hmax, Q)
- Hmax — długość przedostatniej fali przed zakończeniem zagęszczania siatki
- Q — stosunek długości następnej fali (Hn + 1) do długości poprzedniej fali (Hn).
Jeśli na przykład zostaną określone następujące parametry: H0=1, Q = 1,2, Hmax = 2, tworzone są fale następujących długości: 1,0, 1,2, 1,44, 1,73, 2,07, 2,5.
Patrz również:
Przykłady tworzenia siatek powierzchniowych elementów skończonych (płyt i powłok)