Lokalny układ współrzędnych pręta konstrukcji jest prawoskrętnym układem kartezjańskim mającym następującą orientację osi:
- lokalna oś ‘x’ jest zawsze osią podłużną elementu, której kierunek określony jest od węzła początkowego do węzła końcowego; początek układu jest umieszczony w początkowym węźle pręta. (Patrz rysunek poniżej.)
A — węzeł początkowy, B — węzeł końcowy pręta
- lokalne osie „y” i „z” znajdują się w płaszczyźnie przekroju pręta i są rozmieszczone zgodnie z regułą śruby prawoskrętnej; standardowo wymienione osie przedstawiają: oś „y” — oś większego momentu bezwładności pręta, a oś „z” — oś mniejszego momentu bezwładności pręta (w zależności od przekroju pręta); W trakcie definiowania prętów obowiązują również następujące zasady:
- podczas definiowania pręta pionowego lokalna oś x pręta jest pionowa, natomiast kierunek lokalny osi y jest równoległy do osi globalnej Y;
- podczas definiowania pręta, który nie jest pionowy, płaszczyzna tworzona przez lokalne osie x i z pręta jest pionowa, natomiast oś lokalna z jest zwrócona ku górze (ku globalnemu Z).
Cały przekrój wraz z układem lokalnym, czyli osiami „y” i „z”, może być obrócony wokół osi „x” elementu prętowego; umożliwia to definicja kąta GAMMA.