Procesy robocze modelowania dużych zespołów

Różne techniki i metody, które są dostępne do modelowania części i tworzenia zespołów, mogą mieć wpływ na wydajność. Sposób modelowania określa liczbę wystąpień, złożoność geometrii, metody wiązania i tworzenie zespołu.

Nowości: 2022

Powszechne jest mieszanie technik w celu dopasowania do produktów i założeń projektowych. Przykładowo modelowanie od góry do dołu można zastosować w celu zaprojektowania i zbudowania ramy, a następnie użyć modelowania od dołu do góry do wstawienia i związania komponentów z biblioteki. Następujące schematy i krótkie opisy zapewniają koncepcje modelowania, pozostawiając miejsce na eksperymenty z wariantami koncepcji w celu osiągnięcia największych korzyści odpowiednio do potrzeb.

Starsze dane

Aby można było w pełni skorzystać z procesów roboczych modelowania szkieletowego w trybie Express, starsze dane muszą zostać zmigrowane do najnowszej wersji. Migracja gwarantuje, że starsze dane zostaną zaktualizowane, tak aby można było pracować z użyciem aktualnych poleceń i ich opcji. Więcej informacji na temat migracji danych, patrz:

Metody projektowania od góry do dołu, od dołu do góry oraz od środka

Projektowanie od góry do dołu

W metodzie od góry do dołu zaczyna się od definiowania wyniku końcowego i uwzględnia się wszystkie znane kryteria projektowe. Staje się to podstawą dla podstawowych podzespołów i części. W ten sposób powstaje jeden koncepcyjny plik zawierający ogólne informacje projektowe, z jednym miejscem do wprowadzania zmian w projekcie.

Modelowanie szkieletowe, od góry do dołu, jest metodą pracy z dużymi zespołami. Korzyści wynikające z techniki szkieletowej obejmują:

Metoda modelowania szkieletowego

Nie ma jednej metody, która odpowiadałaby każdemu procesowi projektowania. Użycie narzędzi należy udoskonalić w celu opracowania wydajnych procesów projektowania. Modelowanie szkieletowe jest przykładem procesu doskonalenia. Korzystając z narzędzi, klienci, tacy jak Ty, opracowują podejścia do projektowania szkieletowego, które odpowiada ich potrzebom. Następujące metody stanowią wzorce postępowania dotyczące korzystania z metod projektowania szkieletowego.

W procesie jednopoziomowym używana jest jedna główna część zawierającą szkice i geometrię, która reprezentuje ostateczny projekt. Część główna jest umieszczana w zespole najwyższego poziomu. Wszystkie komponenty (części i podzespoły) są tworzone względem części głównej. Kolejne modyfikacje części głównej powodują zmiany w komponentach skojarzonych z częścią główną.

W procesie wielopoziomowym używane są poszczególne części główne złożone ze szkiców odwzorowujących końcowy zespół. Części główne są umieszczane i wiązane w głównym podzespole. Główny podzespół jest umieszczany w zespole najwyższego poziomu. W zespole najwyższego poziomu poszczególne komponenty 3D są modelowane przy użyciu geometrii rzutowanej z głównego podzespołu i jego części głównych. Komponenty 3D mogą być zawarte w podzespołach logicznych lub oddzielne, zgodnie z wymaganiami projektu.

W procesie rozproszonej części głównej używana jest jedna część główna, składająca się ze szkiców i geometrii, która definiuje końcowy zespół. Odniesienia do części głównej są używane w różnych podzespołach i częściach zgodnie z potrzebami. Część główna steruje ogólnym układem. Zespół i podzespoły są definiowane lub umieszczane względem części głównej. Każdy podzespół ma własny szkielet i steruje częścią projektu wewnątrz siebie. Szkielety wyższego poziomu służą do sterowania ogólnym układem lub mechanizmem zespołu, a szkielety niższego poziomu mogą być używane do sterowania geometrią części.

Projektowanie od dołu do góry

Tradycyjną metodą tworzenia zespołów jest metoda od dołu do góry. Najpierw należy zdefiniować różne części. Następnie umieszcza się je w podzespołach za pomocą wiązań zespołu. Podzespoły są później umieszczane w zespołach wyższego poziomu, aż do zespołu najwyższego poziomu i w ten sposób przechodzi się od dołu do góry. Ta metoda tworzenia zespołu pozwala otrzymać zespoły zawierające wiele relacji między częściami i zespołami.

To podejście może prowadzić do dwóch rzeczy:

  1. Może wykorzystywać zasoby systemowe i spowalniać wydajność.
  2. Zmiany w modelu są propagowane w całym projekcie ze względu na dużą liczbę odwołań i/lub geometrii odniesienia, które ulegają zmianie.

Ten schemat jest dostępny jako porównanie ze wspomnianymi wyżej metodami modelowania szkieletowego.

Projektowanie od środka

Metoda od środka łączy aspekty metod od góry do dołu i od dołu do góry. Niektóre komponenty istnieją, inne są modelowane oddzielnie lub w kontekście. Odniesienia między częściami mogą być używane do sterowania aspektami projektu.

Łączenie parametrów modelu części

W przypadku współdzielenia parametrów między częściami nie należy łączyć ich przy użyciu arkusza kalkulacyjnego programu Excel. Gdy plik Excel zmienia się, oprogramowanie nie może określić, których plików dotyczą zmiany, więc wymagane jest uaktualnienie wszystkich części. Wydajność w przypadku dużych zespołów spada.

Jeśli są używane parametry globalne, takie które są używane w różnych projektach, należy określić te parametry w częściach głównych, a następnie podłączać je pojedynczo z okna dialogowego Parametry. Jest to „najlżejszy” rodzaj odniesienia. Można także użyć polecenia Wyprowadź w połączeniu z częścią główną i wybrać parametry, które mają zostać zastosowane w części pochodnej. Oprogramowanie wykryje i zaktualizuje tylko te pliki, których dotyczy zmiana.

Więcej informacji: Parametry w modelach

Zarządzanie liczbą komponentów

W przypadku zakupionych lub znormalizowanych komponentów należy rozważyć możliwość nieumieszczania części sprzętu lub umieszczenia tylko jednej części zamiast wielu. Zmian ilościowych można dokonać używając opcji Zestawienie komponentów i Lista części. Pozwala to na dokładne wyliczenie liczby potrzebnych elementów złącznych i innego sprzętu potrzebnego do projektu. Jeśli potrzebna jest obecności komponentów, należy użyć szyków komponentów w celu zmniejszenia liczby komponentów.

Aby zmniejszyć liczbę widocznych komponentów, można użyć reprezentacji widoku.

Stany modelu

Stan modelu w części lub zespole przechowuje informacje o włączeniu elementu i komponentu. Stan modelu zastąpienia zespołu reprezentuje zespół za pomocą pojedynczej części, zapewniając znaczną oszczędność zasobów w przypadku dużych zespołów.

Aby utworzyć nowy stan modelu: kliknij prawym przyciskiem myszy folder Stany modelu lub istniejący stan modelu i wybierz opcję Nowy.

Aby utworzyć nowe stanu modelu zastąpienia: rozwiń folder Stany modelu, kliknij prawym przyciskiem myszy pozycję Zastąpienia, wybierz opcję Nowe zastąpienie, a następnie wybierz polecenie Wyprowadź zespół, Uprość lub Wybierz plik części.

Reprezentacje

W programie Inventor są dwa typy reprezentacji: Widok i Położenie. Widok można wykorzystać, aby zwiększyć wydajność pracy z dużymi zespołami.

Prezentacja widoku

Reprezentacje widoku przechowują bieżący stan komponentu po utworzeniu, edycji, a następnie zapisaniu widoku. Zapisana reprezentacja widoku zachowuje widoczność komponentu, przezroczystość, widoczność szkicu, widoczność elementu konstrukcyjnego, stan wyboru oraz stan, powiększenie i kąt widoku kamery, a także reprezentacje widoku części. Reprezentacje widoku wczytują komponent tylko raz. Zmiana reprezentacji widoku nie powoduje usunięcia z pamięci ani ponownego wczytania komponentów.

Można użyć reprezentacji widoku, aby kontrolować liczbę widocznych w danym momencie komponentów. Reprezentacje widoku poprawiają wydajność i pojemność zespołu. Można dodać standardowe reprezentacje widoku do szablonów i skonfigurować je dla każdego zespołu.

Aby utworzyć reprezentacje widoku:

  1. W przeglądarce modelu rozwiń menu Reprezentacje, kliknij prawym przyciskiem myszy Widok i z menu kontekstowego wybierz opcję Nowy.

  2. Następnie ukryj lub zmodyfikuj komponenty lub aspekty sceny.

    Porada: Użyj narzędzi na pasku narzędzi szybkiego dostępu lub w obszarze grafiki przytrzymaj klawisz Shift i kliknij prawym przyciskiem myszy, aby wywołać filtry wyboru. Aby łatwo wybrać wszystkie wystąpienia tego samego komponentu (Wybierz wszystkie wystąpienia) lub wszystkie części wewnętrzne (Wybierz komponenty wewnętrzne), użyj odpowiednich opcji wyboru.

  3. Gdy zawartość reprezentacji widoku jest zgodna z założeniami, zapisz dokument, aby zachować reprezentację. Jeśli nie można jej zapisać, stany nie zostaną zachowane.

Można utworzyć tyle reprezentacji widoku, ile jest wymagane, aby usprawnić pracę. Podczas zmiany reprezentacji widoku scena jest aktualizowana. Za każdym razem, gdy komponent staje się widoczny, jest on wczytywany do pamięci operacyjnej. Oznacza to, że jeśli występuje kilka reprezentacji widoku i aktywowana jest każda z nich, wszystkie komponenty widoczne w aktywnych reprezentacjach są wczytywane.

Porada: Aby usunąć niepotrzebne komponenty z pamięci, należy zamknąć dokument i ponownie otworzyć z określoną reprezentacją widoku.

Więcej informacji na temat reprezentacji widoku zawiera temat Reprezentacje widoku.

Upraszczanie komponentów

Po zmniejszeniu liczby komponentów dzięki stanom modelu i reprezentacjom widoku kolejnym krokiem będzie uproszczenie modelu. Uproszczenie jest kluczowym etapem zmniejszania liczby i stopnia złożoności elementów w dużych zespołach. Zakupione części i znormalizowane części firmowe powinny być modelowane jako tak proste, jak to tylko możliwe, ponieważ są one często używane jako części, które są raz modelowane i rzadko poprawiane.

Do uproszczenia modelu zespołu służy polecenie Uprość. Każdy zestaw narzędzi udostępnia inne podejście do upraszczania, pozwalając uzyskać prostą część, która może reprezentować bardziej złożony komponent.

Polecenie Uprość i zastąpienia uproszczeniem

Polecenie Uprość udostępnia narzędzia do usuwania komponentów, usuwania lub zachowywania elementów oraz dokładniejsze szczegóły. Za pomocą tych narzędzi można szybko uzyskać uproszczony model projektu. Polecenie Uprość obsługuje użycie reprezentacji widoku i stanów modelu jako danych wejściowych w celu uzyskania wyniku. W przypadku rysunków, rozsyłania informacji do partnerów itd., zamiast odnoszenia się do zespołu macierzystego, można odnosić się bezpośrednio do plików uproszczonych.

Podstawowy proces korzystania z polecenia Uprość:

Uwaga: Aby uzyskać szczegółowe informacje dotyczące kroków i wszystkich opcji, zobacz temat Tworzenie części uproszczonej.

  1. Otwórz zespół programu Inventor.

  2. Na karcie Złóż w panelu Uproszczenie kliknij opcję Uprość.

    Uwaga: W dowolnym momencie procesu upraszczania można wyświetlić podgląd wyniku, klikając przycisk Wyświetl uwzględnione lub Wyświetl wykluczone w panelu właściwości.

  3. W panelu właściwości określ Stan początkowy, wybierając reprezentacje stanu modelu, widoku projektu i widoku położenia związane z zespołem.

  4. Określ, czy opcja Powłoki ma być użyta. Jeśli tak, rozwiń grupę i wybierz odpowiednią opcję tworzenia powłok.

  5. W grupie Komponenty określ komponenty (części lub zespoły), które chcesz wykluczyć z wyniku uproszczenia.

    1. Wybierz części lub zespoły do usunięcia. Za pomocą opcji Wszystkie wystąpienia usuń szybko wszystkie wybrane części lub zespoły.
    2. Możesz również użyć polecenia Usuń części według rozmiaru. Możesz wybrać część i użyć przekątnej ramki ograniczającej jako danych wejściowych dla wartości rozmiaru.
    3. Użyj opcji Uwzględnij lub Wyklucz, aby wyświetlić i wybrać komponenty.

  6. W grupie Elementy wykonaj dalsze upraszczanie komponentów, eliminując zbędne szczegóły, takie jak małe otwory, kieszenie, zaokrąglenia i fazowania. Dostępna jest opcja zachowania określonych elementów, takich jak otwory montażowe itp.

  7. W grupie Wynik określ typ danych wyjściowych, szablon do użycia, nazwę i lokalizację pliku, styl i inne ustawienia.

  8. Kliknij przycisk OK. Część zostanie utworzona, a następnie otwarta w nowym oknie, ale nie została jeszcze początkowo zapisana. Dokonaj dalszych poprawek i zapisz część.

Użyj komponentu uproszczonego w zespole, aby zmniejszyć liczbę i złożoność komponentów. Jeśli tworzysz komponenty budowlane i chcesz skorzystać z procesów upraszczania związanych z modelowaniem informacji o budynku (BIM), użyj opcji danych wyjściowych RVT, aby otrzymać część uproszczoną w formacie programu Revit. Aby użyć danych wyjściowych jako rodziny programu Revit, zobacz tematy Przygotowanie zespołu programu Inventor jako zawartości BIM i Proces roboczy tworzenia pliku rodziny programu Revit (RFA) w programie Inventor.

W przypadku zastąpień uproszczeniem jest stosowany proces podobny do tworzenia modelu uproszczonego, a następnie wynik zostaje skojarzony z zespołem źródłowym jako stan modelu, uproszczona reprezentacja lub zastąpienie zespołu macierzystego.

Aby uzyskać więcej informacji o zastąpieniach uproszczeniem, zobacz temat Tworzenie zastąpienia uproszczeniem.

Narzędzia do upraszczania reprezentacji widoku

Narzędzia upraszczania pomagają przekształcić złożone komponenty w proste kształty, które można utworzyć za pomocą prostokątów lub walców. Dostęp do narzędzi upraszczania można uzyskać, klikając strzałkę w dół na panelu Uproszczenie na wstążce.

Te narzędzia umożliwiają przeprowadzenie następujących operacji:

Dodatkowe wzorce postępowania do zastosowania

Zależności połączeń i wiązań zespołu

Należy w pełni wiązać lub unieruchamiać komponenty, które nie są przeznaczone do przesuwania w zespole. Wiązania zespołu wymagają wykonania obliczeń przez oprogramowanie. Jeśli w zespole istnieje wiele komponentów i każdy zawiera wiele wiązań zespołu, czas tych obliczeń staje się znaczny.

Rozwiązywanie błędów związanych z zależnościami

Zaleca się naprawianie wszystkich błędów związanych z zależnościami w miarę, jak się pojawiają. Jednakże próba naprawy wszystkich błędów wiązań za pomocą edycji lokalnej, zaczynając od najwyższego poziomu, jest mało efektywna.

Gdy wystąpią błędy rozwiązywania, na pasku narzędzi szybkiego dostępu będzie wyświetlany czerwony krzyżyk. Kliknięcie tego przycisku umożliwia otwarcie okna Design Doctor, w którym są raportowane błędy. W oknie dialogowym wybierz błąd, aby wyróżnić miejsce, w którym występuje.

Najskuteczniejszy sposób rozwiązywania błędów związanych z zależnościami:

  1. Otwórz KAŻDY podzespół pojedynczo.
  2. Rozwiąż problem związany z zależnościami w podzespole i zapisz go.
  3. Otwórz zespół główny lub najwyższego poziomu i potwierdź, że zależność została rozwiązana.
  4. W razie potrzeby powtórz te czynności.

Postępowanie z błędami modelu

Gdy elementy modelu powodują błędy, należy je rozwiązać przed publikacją projektów. Program Inventor udostępnia narzędzia Design Doctor (zespoły) i Doktor szkicu (części), aby ułatwić identyfikowanie i rozwiązywanie błędów. W szczególności brakujące odniesienia i błędy wiązań mają kluczowe znaczenie i wpływają na wydajność programu Inventor. Można pracować z brakującymi częściami i nieprawidłowymi wiązaniami, jednak nie zaleca się pracy w takim trybie przez dłuższy czas. Program Inventor wykrywa, że element jest uszkodzony, przeprowadza kontrolę i aktualizuje go za każdym razem, gdy użytkownik wraca do tego pliku. Jeśli wszystkie błędy zostaną usunięte, praca z zespołami będzie bardziej przewidywalna, a wydajność wzrośnie.

Geometria konstrukcyjna

Można wyłączyć widoczność niepotrzebnych elementów konstrukcyjnych, płaszczyzn, osi i punktów konstrukcyjnych. Użyj opcji Widoczność obiektów, aby zarządzać ustawieniami widoczności.

  1. Po otwarciu modelu, na karcie Widok, w panelu Widoczność kliknij opcję Widoczność obiektu.
  2. Usuń zaznaczenie pola wyboru Wszystkie elementy konstrukcyjne.
  3. Usuń zaznaczenie innych nieistotnych, ale widocznych elementów, takich jak symbole konstrukcji spawanej, jeśli nie są one potrzebne w widoku.

Wyłączanie adaptacyjności

Adaptacyjność to wydajne narzędzie w procesie projektowania części. Adaptacyjność powinna być wyłączona za każdym razem, gdy nie jest ona aktywnie potrzebna, ponieważ komponenty adaptacyjne są często sprawdzane pod kątem ponownego obliczania, co ma wpływ na wydajność. W przypadku zespołów należy użyć opcji Elastyczny, aby wykorzystać stopień swobody.

  1. Zlokalizuj część adaptacyjną w przeglądarce zespołu.
  2. Kliknij prawym przyciskiem myszy węzeł w przeglądarce, a następnie wybierz opcję Adaptacyjny, aby usunąć znacznik wyboru.

Części

W przypadku części standardowych, które się nie zmieniają, należy rozważyć umieszczenie ich w folderze biblioteki projektu. Program Inventor wyszukuje te części w inny sposób niż normalne części.

Uwaga: Nie należy zmieniać nazwy istniejącego folderu biblioteki. Zmiana nazwy wymaga rozwiązania każdej części w bibliotece.

Należy ograniczyć złożoność komponentów zakupionych lub z biblioteki do tylu, ile potrzeba do zachowania dokładności projektu (takich jak powłoki obszaru, wielkości otworów i położenia). Dodawanie niepotrzebnych szczegółów (takich jak tekstury, gwinty, elementy zwoju, zaokrąglenia) wpływa na wydajność i pojemność.

Należy wyłączyć duże szyki elementów. Rozważ wykorzystanie tekstury bitmapy zamiast szyków dużych elementów.

Należy zmniejszyć złożoność części. Na przykład nie modeluj fizycznych gwintów, zaokrągleń i zębów koła, jeżeli szczegół ten nie jest wymagany do produkcji. Użyj narzędzi upraszczania, aby usunąć złożoność.

Notatnik inżyniera

Notatnik inżyniera jest przydatny w celu lepszego komunikowania zamiaru projektowego. Podczas tworzenia opisu zawierającego obraz, bitmapa jest osadzana w pliku .ipt lub .iam i zwiększa jego wielkość. Im większy rozmiar pliku, tym więcej jest używanych zasobów sprzętowych. Dlatego należy ograniczyć używanie opisów z obrazami, aby zminimalizować rozmiar pliku.

Notatnik inżyniera znajduje się we własnym segmencie pamięci i wczytywany jest tylko wtedy, gdy są dostępne opisy. W przypadku braku opisów ten segment nie jest wczytywany, dzięki czemu potrzebnych jest mniej zasobów systemowych.

Więcej informacji: Notatnik inżyniera

Rysunki dużych zespołów

Następujące zalecenia mogą ułatwić zarządzanie wydajnością rysowania:

Strona nadrzędna: Wzorce postępowania w przypadku dużych zespołów