Informacje o aliasach poleceń i skrótach

Alias polecenia to znak alfanumeryczny lub sekwencja znaków, która uruchamia polecenie służące do modelowania i wykonywania innych zadań w dowolnym środowisku.

Aliasy poleceń nie mogą być wywoływane, jeśli aktywne są okna dialogowe.

Skróty przede wszystkim są używane w przypadku poleceń nakładkowych, takich jak powiększanie lub nowy fragment oraz funkcji obsługi plików, takich jak drukowanie. W ogólności skróty mogą być wywoływane kiedy okna dialogowe są aktywne.

Jeśli klawisz skrótu lub alias zostanie użyty w środowisku, w którym danego polecenia nie można użyć, alias będzie nieaktywny. Na przykład:

Alias polecenia do polecenia Kontrola jakości można przypisać kombinację klawiszy QC. Polecenie zostanie jednak wydane tylko podczas pracy w Środowisku konstrukcyjnym.

Klawisz skrótu aby zdefiniować, że klawisz „plus” na klawiaturze numerycznej (Num +) ma określać wiązanie prostopadłości, szkic musi być aktywny. Jeśli szkic jest nieaktywny, polecenie nie zadziała.

Zatrzymując kursor na poleceniu, można zauważyć wiele predefiniowanych klawiszy skrótów lub aliasów poleceń. Aby wyświetlić wszystkie zdefiniowane klawisze skrótów i aliasy poleceń, wybierz kartę Narzędzia panel Opcje polecenie Dostosuj, a następnie kliknij kartę Klawiatura. W większości przypadków można edytować klawisze skrótów i aliasy poleceń oraz przypisywać im niestandardową wartość.

Elementy sterujące dotyczące monitów

Domyślne wieloznakowe aliasy poleceń nie są domyślnie włączone. W oknie Opcje aplikacji — karta Ogólne, w obszarze Zachowanie monitu, można włączać lub wyłączać następujące funkcje:

Monity dynamiczne
Autouzupełnianie dla aliasów poleceń
Okno dialogowe Dane wejściowe aliasu polecenia

Informacje o niestandardowych aliasach i skrótach

Można zdefiniować własne aliasy i skróty do poleceń, a także importować i eksportować je jako pliki XML.

Jeśli kombinacja klawiszy jest już przypisana do zdefiniowanego skrótu lub aliasu polecenia, można go przypisać ponownie. W przypadku wstępnie zdefiniowanego aliasu polecenia ponownie przypisz sekwencję znaków do wybranego polecenia. W przypadku skrótu możesz usunąć istniejący skrót i ponownie przypisać kombinację klawiszy.

Strategia dotycząca niestandardowych aliasów i skrótów

Przypisywanie aliasów poleceń do modelowania i innych zadań o charakterze ogólnym.
Przypisywanie niestandardowych skrótów do poleceń nakładkowych (na przykład powiększanie, panorama) oraz do funkcji obsługi plików, takich jak drukowanie.

Niestandardowe klawisze aliasów poleceń

Do definiowania aliasów poleceń można używać tylko klawiszy alfanumerycznych (A-Z, 0-9). Użyj pojedynczych klawiszy lub ich kombinacji.

Pozostałe znaki nie są dostępne. Między znakami nie mogą występować odstępy. W aliasach poleceń wielkość liter nie ma znaczenia.

Niestandardowe klawisze skrótów

Następujące klawisze są zarezerwowane i nie można ich używać w skrótach niestandardowych:

Enter/Return	Num Lock	Klawisz „Windows”	Scroll Lock
Klawisz „Menu”	Backspace	Print Screen	Spacja
Caps Lock	Pause/Break	Esc	Usuwanie
Strzałki w prawo/w lewo	Num Enter	Tab	Insert
Ctrl+C	Ctrl+V	Ctrl+X	Klawisze funkcyjne

Niedozwolone są również inne niestandardowe klawisze, takie jak klawisze do obsługi multimediów lub Internetu.

Nie można używać klawisza Alt z klawiszami A-Z ani z klawiszami 1-0. Kombinacja taka mogłaby kolidować ze standardowymi klawiszami skrótu systemu Microsoft Windows umożliwiającymi dostęp do poleceń menu.
Zalecane jest używanie klawisza Alt w połączeniu z innymi klawiszami modyfikującymi, takimi jak Shift lub Ctrl, oraz klawiszem litery lub cyfry.

Przypisywanie tego samego aliasu do wielu poleceń

Do każdego polecenia może być przypisany tylko jeden alias, ale dany alias może odpowiadać wielu poleceniom. Ta metoda jest przydatna, gdy różne komendy w różnych środowiskach mają tę samą nazwę. Można wtedy zapamiętać tylko jeden alias. Na przykład polecenie odbicia lustrzanego w przypadku szkicu różni się od polecenia odbicia w przypadku części. Do wszystkich komend odbicia można przypisać ten sam alias (na przykład MI).

Uwaga: Można wywołać dowolne polecenie z listy autouzupełniania, klikając jego nazwę na liście. Przejście do polecenia na liście autouzupełniania umożliwia także klawisz TAB oraz strzałki w górę i w dół. Następnie należy nacisnąć spację lub klawisz Enter lub kliknąć prawym przyciskiem myszy, aby wydać polecenie. W przypadku wielu poleceń z tym samym aliasem w celu uniknięcia niejednoznaczności podczas wprowadzania aliasu należy się upewnić, że tylko jedno z poleceń jest włączone. Lista autouzupełniania zawiera jedynie włączone polecenia.

Wskazówki dotyczące niestandardowych klawiszy skrótów i aliasów poleceń

Zarezerwowane klawisze skrótów, wymienione na liście powyżej, nie mogą być ponownie przypisane. Przykładowo kombinacja klawiszy Ctrl+C będzie zawsze przypisana do polecenia Kopiuj. Nie można jej przypisać do innego polecenia. Można przypisać alias do dowolnego polecenia, łączenie z poleceniami z zarezerwowanymi klawiszami skrótów. Alias będzie używany zamiast skrótu.
Kombinacja klawiszy lub ciąg znaków mogą już być używane jako domyślny skrót lub alias. Domyślny nie oznacza zarezerwowany. W oknie dialogowym Dostosuj można nadpisać istniejące przypisanie, przypisując kombinację klawiszy lub sekwencję znaków do wybranego polecenia.
Skróty przypisane do klawiszy numerycznych mogą być niedostępne na laptopach.
Opcja Kopiuj do schowka na karcie Klawiatura w oknie dialogowym Dostosuj umożliwia skopiowanie listy nazw poleceń oraz przypisanych do nich aliasów i skrótów. Te dane można wkleić ze schowka do arkusza kalkulacyjnego programu Microsoft Excel lub do dowolnego edytora tekstu.

Uwaga: W przypadku użycia polecenia Kopiuj do schowka podczas edycji skrótu, zmiany skrótu zostaną odrzucone i przywrócona zostanie ostatnia wartość.