Opcja służy do określenia parametrów normowych typu pręta. Opcja dostępna jest na dwa sposoby:
- po wybraniu opcji Nowy typ pręta znajdującej się w oknie dialogowym Typ pręta
- Naciśnięcie przycisku Parametry znajdującego się w oknie dialogowym Definicja.
Na ekranie pojawia się okno dialogowe pokazane na poniższym rysunku.
W polu typ pręta podawana jest nazwa wybranego typu pręta (można wpisać w tym polu nazwę tego typu pręta). W polach Wyboczenie względem osi Y lub Z wprowadzona może zostać długość pręta dla odpowiedniej płaszczyzny.
Istnieją dwa sposoby podania tej długości:
- Po wybraniu opcji Realna wprowadzona wartość jest interpretowana bezpośrednio jako długość.
- Po wybraniu opcji Mnożnik wartość jest interpretowana jako współczynnik przez który należy pomnożyć rzeczywistą długość pręta aby uzyskać odpowiednią wartość. Np. wpisanie wartości 0.25 oznacza, że odpowiednia długość jest równa 1/4 długości rzeczywistej.
Do jednoczesnej definicji kilku prętów, których długości rzeczywiste różnią się między sobą, a np. dodatkowe podparcia są rozmieszczone jednakowo, drugi sposób jest bardzo wygodny. Jeśli ustawione parametry mają być zachowane jako kategoria takie wprowadzanie długości jest konieczne. Wpisanie wartości 1.0 gwarantuje, że każdy pręt definiowany przy pomocy kategorii jako Ly będzie miał przyjętą swoją rzeczywistą długość.
W polu Współczynnik długości wyboczeniowej określone mogą zostać współczynniki długości wyboczeniowej pręta w obydwu kierunkach. W odpowiednie pola wpisywana jest automatycznie rzeczywista długość pręta (ew. suma długości prętów składowych).
Współczynnik długości wyboczeniowej zależy od warunków podparcia końcowych węzłów pręta w płaszczyźnie wyboczenia. Długość wyboczeniową pręta można również określić w oknie dialogowym Schematy wyboczeniowe, które można otworzyć poprzez naciśnięcie ikony schematycznie przedstawiającej wybrany typ modelu wyboczeniowego pręta. Znajdują się tam typowe schematy podparcia pręta; po wyborze jednego z nich wartość współczynnika będzie przyjęta lub obliczona automatycznie.
Ikony w oknie dialogowym podzielone są na dwie grupy.
- Pierwsza grupa zawiera typowe (normowe) metody podparcia pręta oraz odpowiadające im wartości współczynnika wyboczeniowego.
- Druga grupa zawiera ikony do obliczania współczynnika wyboczeniowego dla ram wielokondygnacyjnych. Kolory ikon oznaczają odpowiednio: czerwony (A) — obliczenia dla przenośnych ram, niebieski (B) — dla nieprzenośnych.
Uwzględnienie wyboczenia w obliczeniach następuje zawsze gdy w pręcie pojawia się siła ściskająca, nawet jeśli jest ona niewielka w stosunku do innych sił wewnętrznych. Nie jest wykonywana oddzielna analiza, która określiłaby, czy efekty wyboczenia powinny być pominięte. Aby wyeliminować efekty wyboczeniowe z obliczeń, należy wybrać ostatnią ikonę.
W polu Parametry zwichrzeniowe wybrane mogą zostać opcje wykorzystywane podczas weryfikacji zwichrzenia pręta: typ zwichrzenia, poziom obciążenia i współczynnik długości zwichrzeniowej. Naciśnięcie odpowiedniej ikony powoduje otwarcie okna dialogowego umożliwiającego definicję odpowiednich parametrów.
Opcja Typ zwichrzenia służy do określenia odpowiednich, normowych parametrów zwichrzeniowych w zależności od schematu statycznego pręta. Zgodnie z wymogami normowymi należy przyjąć jeden z uwzględnionych w normie schematów. Schematy w postaci ikon odzwierciedlają dokładnie odpowiednie pozycje z normy. Jeżeli efekty zwichrzeniowe mają być pomijane w trakcie obliczeń, należy wybrać ostatnią ikonę.
Dla określenia warunków zwichrzeniowych niezbędne jest również podanie poziomu przyłożenia obciążenia. Chodzi o określenie rzędnej wysokości przyłożenia obciążeń w układzie osi przekroju pręta. Zakładając, że zwichrzenie występuje przy obciążeniu pręta w płaszczyźnie XZ wprowadzamy tylko jedną współrzędną. Jest to wartość względna z przedziału <—1.0,1.0>. Jeśli obciążenie przyłożone jest w charakterystycznym punkcie przekroju — półka górna, dolna itp. wystarczy wybrać odpowiednią ikonę, a wartość współrzędnej przyjęta będzie automatycznie.
Obliczenia zwichrzeniowe wymagają podania dla pręta odległości przekrojów zabezpieczonych przed skręceniem — tzw. długości zwichrzeniowej. Z uwagi na możliwość mocowania osobno półki górnej lub dolnej oraz występowania w różnych przypadkach obciążeniowych naprężeń ściskających w górnej lub dolnej półce rozróżnia się dwie długości zwichrzeniowe. Należy podać wartość współczynnika, przez który należy pomnożyć bazową długość pręta, aby otrzymać długość zwichrzeniową. Jako długość bazowa brana jest długość IZ. Wartość współczynnika można wpisać bezpośrednio lub wybrać ikonę z typowym przypadkiem zamocowań, dla którego współczynnik zostanie dobrany automatycznie.
Po naciśnięciu przycisku Więcej na ekranie pojawia się dodatkowe okno dialogowe, w którym zdefiniowane mogą zostać pozostałe parametry typu pręta określone w normie takie jak: typ obciążenia, parametry przekroju itp.
W przypadku normy Eurocode 3 dostępny jest dodatkowy przycisk: Przekrój złożony. Należy nacisnąć ten przycisk, aby otworzyć okno dialogowe Przekrój złożony (Eurocode3) lub Przekrój złożony (CM66), w których mogą zostać zdefiniowane parametry prętów złożonych.
Należy nacisnąć przycisk Usługa, aby otworzyć dodatkowe okno dialogowe. Następnie można zdefiniować parametry typu pręta (przemieszczenia graniczne, wstępne ugięcia).
Naciśnięcie przycisku Zapisz powoduje dodanie typu pręta o zdefiniowanej nazwie i określonych parametrach do listy wcześniej zdefiniowanych typów pręta stalowego.