Dostępne są trzy tryby dynamicznej analizy konstrukcji: modalny, sejsmiczny i sejsmiczny (pseudomodalny). Poniżej przedstawiono charakterystykę każdego z podejść.
Jest to znane z poprzednich wersji programu Robot podejście umożliwiające analizę modalną konstrukcji. Pozwala ono wyznaczyć n pierwszych wartości i wektorów własnych konstrukcji.
Dostępne metody analizy: Iteracja podprzestrzenna, metoda Lanczosa i metoda redukcji bazy.
Kryterium zbieżności: iteracje zostaną zakończone, jeżeli spełniony zostanie warunek:
gdzie: i = 1,2,…,n postaci drgań, k — liczba iteracji.
Górna granica – jest to wartość okresu (pulsacji, częstotliwości), która określa, że w przedziale (0, górna granica) zostaną wyznaczone wartości i wektory drgań własnych.
Dla tego trybu analizy konstrukcji możliwe jest włączenie weryfikacji Sturma, która pozwala na poszukiwanie pominiętych częstości.
Dla analizy sejsmicznej i spektralnej konstrukcji nie jest istotne, aby wartości i wektory własne były ustawione według kolejności. W tych rodzajach analizy ważne jest, aby brane pod uwagę były jedynie te wartości i wektory własne, które charakteryzują się dużym współczynnikiem udziału mas (mają duży wpływ na odpowiedź sejsmiczną).
W tym trybie wyznaczanych jest n wartości i wektorów własnych konstrukcji. Wyznaczone wartości nie są ustawione w kolejności oraz niektóre wartości i wektory mogą zostać pominięte.
Dostępne metody analizy: metoda Lanczosa.
Kryterium zbieżności:
gdzie:
Φ i — wektor własny i—th
Górna granica, gdy granice są ignorowane.
Dla tego trybu analizy konstrukcji nie przeprowadzana jest weryfikacja Sturma.
Ten tryb jest używany tylko dla analizy spektralnej i sejsmicznej. Powinien być używany dla metod klasycznej analizy, której podstawę stanowią resultaty dekompozycji modalnej o bardzo długich czasach analizy konstrukcji. Metoda ta składa się z prezentacji wektora rozwiązania X jako superpozycję pewnych wektorów podstawowych, które nie są dokładnym przybliżeniem trybu Φ i .
Dostępne metody analizy: metoda Lanczosa.
Dla tego trybu analizy konstrukcji nie przeprowadzana jest weryfikacja Sturma.
Gdy w programie wybrana zostanie metoda Lanczosa, to program automatycznie zmieni metodę obliczeń na metodę iteracji podprzestrzennej. Jeżeli koniecznie chcemy użyć w obliczeniach metodę Lanczosa, to należy tak połączyć konstrukcje rozłączne, aby nie został zmieniony model konstrukcji (np. dodać pręt pomiędzy podporami).