Tryby dynamicznej analizy konstrukcji

Dostępne są trzy tryby dynamicznej analizy konstrukcji: modalny, sejsmiczny i sejsmiczny (pseudomodalny). Poniżej przedstawiono charakterystykę każdego z podejść.

Tryb modalny

Jest to znane z poprzednich wersji programu Robot podejście umożliwiające analizę modalną konstrukcji. Pozwala ono wyznaczyć n pierwszych wartości i wektorów własnych konstrukcji.

Dostępne metody analizy: Iteracja podprzestrzenna, metoda Lanczosa i metoda redukcji bazy.

Kryterium zbieżności: iteracje zostaną zakończone, jeżeli spełniony zostanie warunek:

gdzie: i = 1,2,…,n postaci drgań, k — liczba iteracji.

Górna granica – jest to wartość okresu (pulsacji, częstotliwości), która określa, że w przedziale (0, górna granica) zostaną wyznaczone wartości i wektory drgań własnych.

Dla tego trybu analizy konstrukcji możliwe jest włączenie weryfikacji Sturma, która pozwala na poszukiwanie pominiętych częstości.

Tryb sejsmiczny

Dla analizy sejsmicznej i spektralnej konstrukcji nie jest istotne, aby wartości i wektory własne były ustawione według kolejności. W tych rodzajach analizy ważne jest, aby brane pod uwagę były jedynie te wartości i wektory własne, które charakteryzują się dużym współczynnikiem udziału mas (mają duży wpływ na odpowiedź sejsmiczną).

W tym trybie wyznaczanych jest n wartości i wektorów własnych konstrukcji. Wyznaczone wartości nie są ustawione w kolejności oraz niektóre wartości i wektory mogą zostać pominięte.

Dostępne metody analizy: metoda Lanczosa.

Kryterium zbieżności:

gdzie:

Φ i — wektor własny i—th

Górna granica, gdy granice są ignorowane.

Dla tego trybu analizy konstrukcji nie przeprowadzana jest weryfikacja Sturma.

Tryb sejsmiczny (pseudomodalny)

Ten tryb jest używany tylko dla analizy spektralnej i sejsmicznej. Powinien być używany dla metod klasycznej analizy, której podstawę stanowią resultaty dekompozycji modalnej o bardzo długich czasach analizy konstrukcji. Metoda ta składa się z prezentacji wektora rozwiązania X jako superpozycję pewnych wektorów podstawowych, które nie są dokładnym przybliżeniem trybu Φ i .

Dostępne metody analizy: metoda Lanczosa.

Dla tego trybu analizy konstrukcji nie przeprowadzana jest weryfikacja Sturma.

Uwaga: Dla konstrukcji rozłącznych nie można używać metody Lanczosa, ponieważ dla niej wymagana jest nierozłożona macierz trójdiagonalna T, podczas gdy dla konstrukcji rozłącznej macierz T jest rozłożona.

Gdy w programie wybrana zostanie metoda Lanczosa, to program automatycznie zmieni metodę obliczeń na metodę iteracji podprzestrzennej. Jeżeli koniecznie chcemy użyć w obliczeniach metodę Lanczosa, to należy tak połączyć konstrukcje rozłączne, aby nie został zmieniony model konstrukcji (np. dodać pręt pomiędzy podporami).