Aby ocenić obszar zbrojenia dla płyt lub powłok, należy wybrać ekran Teoretyczny (wymagany) układ zbrojenia w oknie Wymiarowanie płyt żelbetowych lub polecenie Wymiarowanie > Wymagane zbrojenie płyt/ścian żelbetowych — opcje > Obliczenia.
Po wybraniu jednej z wymienionych opcji na ekranie pojawia się okno dialogowe przedstawione na poniższym rysunku. Aktywna jest tylko opcja Obliczenia. Obliczenia mogą być przeprowadzone metodą sztywności zastępczej (sprężystą) lub z aktualizacją sztywności (niesprężystą).
Opcja Weryfikacja dostępna jest po wybraniu polecenia Analiza > Weryfikacja w module Płyty — ekran zbrojenia rzeczywistego.
W chwili rozpoczęcia obliczeń prezentowana jest nazwa normy, która posłużyła do określenia parametrów typu zbrojenia panelu.
Aby rozpocząć obliczenia dla zbrojenia płyt lub powłok, wykonaj następujące czynności.
- W polu Stany graniczne zdefiniować można przypadki obciążeniowe brane pod uwagę podczas obliczeń dla poszczególnych stanów granicznych (ULS, SLS i ALS — stan wyjątkowy). SLS określa warunki normowe dla zarysowania (wyrażone w niektórych normach poprzez naprężenia lub odkształcenia), z wyjątkiem ugięć (pole Weryfikacja ugięcia). Należy wprowadzić odpowiednie numery przypadków obciążeniowych lub nacisnąć ikonę
. W oknie dialogowym Wybór należy wybrać przypadki obciążeiowe lub kombinacje przypadków obciążeniowych dla poszczególnych stanów granicznych. Jeśli kombinacje normowe zostały zdefiniowane, aktywowanie odpowiedniej opcji w polu Stany graniczne (
) określa stan graniczny, dla którego generowane kombinacje normowe uwzględniane będą w obliczeniach.
- Należy wybrać panele, które mają być uwzględniane w obliczeniach zbrojenia teoretycznego; należy wprowadzić numery paneli lub nacisnąć ikonę i wybrać panele w oknie dialogowym Wybór
- Należy określić metodę obliczania zbrojenia powłoki lub płyty. Dostępne są następujące metody obliczeń: analityczna, momentów zastępczych (NEN), momentów zastępczych na podstawie Wood&Armer (patrz również: Metoda wyznaczania powierzchni zbrojenia płyt i powłok).
Należy zwrócić uwagę na dwie rzeczy:
- Obliczenia paneli przeprowadzane są wyłącznie dla paneli, których numery wpisane zostały w polu edycyjnym Lista paneli oraz dla przypadków lub kombinacji przypadków określonych w polach edycyjnych ULS, SLS, ACC.
- Jeżeli zmienione zostaną parametry zestawu zbrojenia dla panelu, dla którego obliczono zbrojenie lub zmieniony zostanie zestaw parametrów zbrojenia dla panelu, to dla takiego panelu wyniki obliczeń zbrojenia stają się nieaktualne. Wyniki obliczeń zbrojenia są usuwane, a w tabeli z wynikami zbrojenia komórki tabeli są wyświetlane w kolorze czerwonym (mapy zbrojenia i przecięcia przez panele dla takiego panelu nie są dostępne).
Poniżej listy paneli znajdują się dwa paski postępu obliczeń. Pierwszy wskazuje panel bieżący, podczas gdy drugi pokazuje wszystkie obliczane panele. Przed paskami znajdują się pola edycyjne (niedostępne), w których odpowiednio podawany jest numer obliczanego panelu i ile paneli zostało policzonych.
W dolnej części okna dialogowego znajdują się opcje:
- Siły wymiarujące uśrednione globalnie. Ta opcja jest dostępna, gdy wyniki obliczeń płyt i powłok są nieciągłe dla sił w węzłach siatki elementów skończonych. Jeśli cztery elementy skończone zbiegają się w jednym węźle, dla każdego elementu określana jest inna wartość siły. Jeśli opcja Siły wymiarujące uśrednione globalnie jest wyłączona, wyniki w węzłach uśredniane są w danym panelu, dla którego obliczane jest zbrojenie. Jeśli ta opcja jest włączona, to wyniki w węzłach są uśredniane dla wszystkich paneli.
Uwaga: Jeśli opcja Siły wymiarujące uśrednione globalnie jest wybrana, to należy uważać przy obliczaniu zbrojenia dla konstrukcji płytowych składających się z paneli, które nie leżą w jednej płaszczyźnie, ponieważ uśrednianie globalne może spowodować uśrednianie dla krawędzi takich paneli wielkości, które sobie nie odpowiadają.
- Uśrednianie globalne może bowiem spowodować, iż na krawędziach paneli nie leżących w jednej płaszczyźnie do uśredniania będą brane nie odpowiadające sobie wielkości. Jeżeli opcja ta jest włączona, wartości momentów i naprężeń w pobliżu punktów podparcia (lub podpór liniowych) zostaną zastąpione średnią wartością otrzymaną z otoczenia tych podpór/słupów/ścian (zobacz Redukcja wartości przy podporach).
Jeżeli w trakcie obliczeń wystąpią jakieś błędy, to zostaną one wyświetlone w komunikacie po zakończeniu obliczeń.
Po obliczeniu powierzchni zbrojenia, zarysowania, sztywności i ugięcia następuje weryfikacja powierzchni zbrojenia ze stref. Weryfikacji dokonuje się w celu uzyskania ostatecznej wartości ugięć. W oparciu o nowe powierzchnie przeliczane są zarysowania i sztywności. Więcej informacji na temat algorytmów obliczeniowych poszczególnych metod zawiera temat Metody obliczania ugięć w płytach / powłokach.
Weryfikację (podobnie jak obliczenia zbrojenia teoretycznego) można przeprowadzić dwoma metodami:
- Sztywność zastępcza (sprężysta).
- Z aktualizacją sztywności (niesprężysta).
Weryfikację można przeprowadzić dla dowolnie wybranej kombinacji lub składowej kombinacji. W polu tekstowym SLS można zdefiniować dowolny typ obciążenia: przypadki proste, kombinacje, analizę czasową itd. Zaznaczenie opcji Auto w polu wyboru powoduje weryfikację kombinacji z największymi przemieszczeniami sprężystymi dla danego panelu (dowolną, wybraną z okna dialogowego Selekcja). Wybrać kombinację, dla której ma być przeprowadzona weryfikacja. Znajdą się tam kombinacje zdefiniowane na liście rozwijanej SLS.
Patrz również:
Metoda obliczania powierzchni zbrojenia płyt i powłok.