Światło siatki (siatka) to reprezentacja 3D rozkładu natężenia światła emitowanego przez źródło światła. Świateł siatki można użyć do reprezentowania różnokierunkowych (niejednolitych) rozkładów światła określonych na podstawie danych dostarczonych przez producentów rzeczywistych źródeł światła. Zapewniają one znacznie bardziej dokładną reprezentację renderowanego światła niż reflektory świetlne lub światła punktowe.
Te informacje dotyczące kierunkowego rozsyłu światła są przechowywane w pliku danych fotometrycznych w formacie IES wykorzystującym standardowy format pliku IES LM-63-1991 dla danych fotometrycznych.
W celu opisania kierunkowego rozsyłu światła emitowanego przez źródło program aproksymuje źródło przez światło punktowe umieszczone w jego środku fotometrycznym. Dzięki tej aproksymacji rozsył jest określony jako funkcja samego kierunku wychodzącego. Podawane jest natężenie światła źródła dla standardowego zestawu kątów poziomych i pionowych, a system może obliczyć natężenie światła wzdłuż dowolnego kierunku przez interpolację.
Diagramy goniometryczne
Dane fotometryczne często są przedstawiane za pomocą diagramu goniometrycznego.
Diagram goniometryczny rozkładu siatki
Tego typu diagram wizualnie przedstawia, w jaki sposób zmienia się natężenie światła w zależności od kąta pionowego. Jednak przy ustalonym kącie poziomym, o ile rozkład nie jest symetryczny osiowo, pełny jego opis może wymagać więcej niż jednego diagramu goniometrycznego.
Siatki fotometryczne
Siatka fotometryczna to trójwymiarowa reprezentacja rozsyłu światła. Rozszerza ona diagram goniometryczny na trzy wymiary, tak że zależności między natężeniami światła dla kątów pionowych i poziomych mogą być badane równocześnie. Środek siatki fotometrycznej reprezentuje środek obiektu świetlnego.
Natężenie światła w dowolnym danym kierunku jest proporcjonalne do odległości między siatką a środkiem fotometrycznym, mierzonej wzdłuż linii wychodzącej ze środka w określonym kierunku.
Przykład rozkładu izotropowego
Reprezentacją rozkładu izotropowego jest sfera wokół źródła światła. Wszystkie punkty na diagramie są równo oddalone od środka, więc światło jest emitowane równomiernie we wszystkich kierunkach.
Przykład rozkładu eliptycznego
W tym przykładzie punkty w kierunku ujemnym osi Z znajdują się w tej samej odległości od środka, co odpowiadające im punkty w kierunku dodatnim osi Z, więc taka sama ilość światła jest emitowana do góry i w dół. Żaden punkt nie ma dużej współrzędnej X ani Y, ani w kierunku dodatnim, ani ujemnym, więc mniej światła pada ze źródła światła na boki.