W celu uszczegółowienia prezentacji błędów możliwe jest narysowanie standardowej elipsy błędu. Na podstawie rozkładu statystycznego F tworzona jest elipsa błędu dla prawdopodobieństwa 95% albo 99%. Łuki tej elipsy są styczne do boków prostokąta błędu, a jej orientacja zależy od kąta, t i pomocniczych osi ortogonalnych u-v. Do obliczenia kąta t i odpowiedniej półosi wielkiej i małej używane są wartości z macierzy kowariancji.
Najpierw rozwiązywane są trzy zmienne używane w równaniach wyznaczających półoś wielką i małą: K, Quu i Qvv.
Stosowane są następujące wzory:
i
gdzie
- Qxx, Qyy i Qxy są wartościami z macierzy kowariancji.
Następnie wartości te podstawiane są do równań rozwiązywanych w celu wyznaczenia Su, długości półosi wielkiej oraz Sv, długości półosi małej:
i
gdzie
- So = odchylenie standardowe wagi jednostkowej
Na koniec z poniższego równania wyznaczany jest kąt t między osią u a osią Y:
Przy poziomie ufności 95% lub 99% skorygowany punkt najprawdopodobniej znajduje się wewnątrz tak wyznaczonej elipsy.